این روز‌ها گویا برخی نمی‌خواهند حال و هوای سیاست ایرانی رو به خوشی رود؛ عده‌ای که حتی مناسبت‌های ملی و وطنی را می‌خواهند به کام مردم تلخ کنند تا در این میان، ماهی خود را از آبی که گل آلود کرده دشت کنند.
به گزارش «تابناک»، در حالی عده‌ای سخنرانی رئیس مجلس شورای اسلامی در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در قم را بر هم زدند و اجازه ندادند، وی سخنانش را به پایان برساند که برای همه روشن است که نیاز کشور به آرامش، بیش از هر زمانی دیگری احساس می‌شود و تلاش برای ناآرام کردن کشور را نمی‌توان امری سهوی و از روی اشتباه دانست؛ چیزی که البته باید ریشه‌های آن را در گذشته‌های نه چندان دور جستجو کرد و گذشته‌ای که اگر فراموش نمی‌شد، حادثه مشابه آن رقم نمی‌خورد.
این گذشته اینجاست: خرداد ماه سال ۱۳۸۹، مراسم سالگرد حضرت امام خمینی (ره) و سخنرانی سید حسن خمینی؛ سخنرانی که در حضور رهبر انقلاب انجام و آن هم به دلیل آشوب عده‌ای نیمه کاره رها شد و پس از آن سید حسن خمینی در جلوی چشم همان آشوب کنندگان مورد تفقد رهبر انقلاب قرار گرفت تا شاید حجت بر آنان تمام شده و آن عده ناپسند بودن رفتار خود را متوجه شوند؛ اما انگار باران در سنگ خاره اثر نکرد که اگر می‌کرد حوادث قم پیش نمی‌آمد!
نکته جالب این که در هر دو مورد، آشوب کنندگان مناسبت‌هایی ملی و مذهبی را هدف قرار دادند؛ یعنی هم بر هم زدن سخنرانی سید حسن خمینی در حرم حضرت امام (ره)، مناسبت ملی و مذهبی بود و هم آشوب کردن در سخنرانی رئیس مجلس در روز بیست و دوم بهمن و در مراسم گرامیداشت انقلاب اسلامی مناسبتی ملی و مذهبی. این اتفاق متأسفانه در شهری رقم خورد که پایتخت مذهبی کشور به شمار می‌رود و گویا بر هم زنندگان تعمدا و با برنامه‌هایی، مناسبت‌های ملی و مذهبی کشور را انتخاب می‌کنند تا دامنه آشوبشان گسترده‌تر تلقی شود.
اما سخن اینجاست که با بر هم زنندگان سخنرانی سال ۸۹ سید حسن خمینی چه برخوردی شد؟ آیا حسب قانون با آنان برخورد شد و افکار عمومی در جریان این برخورد قرار گرفت؟ آیا سازمان دهندگان آن حادثه معرفی و محاکمه شدند؟
اگر در آن سال برخورد قاطعی با آن افراد و سازمان دهندگان آن می‌شد، به یقین امروز شاهد تکرار رخدادهای مشابه آن نبودیم. اکنون هم همین وضعیت پابرجاست. اگر با آشوب کنندگان در سخنرانی آقای لاریجانی برخورد نشود، هیچ تضمینی نیست که چنین اتفاقی در ماه‌های آینده و روزهای منتهی به انتخابات دوباره تکرار نشود. ماه‌های آینده در کشور ماه‌های حساسی است که باید افراد و گروه‌های گوناگون را متوجه اهمیت آن کرد که امنیت کشور را قربانی منافع کوتاه مدت حزبی و جناحی خود نکنند.
اتنظار است تا نیروهای انتظامی کشور، دستگاه قضایی و نهادهای امنیتی و دیگر نهادهای مسئول به هیچ گروهی فارغ از وابستگی آنان به محافل قدرت، اجازه بر هم زدن آرامش و امنیت مردم و کشور را ندهند.
