روز گذشته، سرمربی تیم ملی زیر ۲۲ ساله‌های ایران از سمت خود کناره‌گیری کرد تا در کمتر از یک ماه مانده به رقابت‌های قهرمانی زیر ۲۲ ساله‌های آسیا، تیم ملی کشورمان بدون سرمربی شود. این اتفاق وقتی رخ داد که منصوریان پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان در جلسه با رئیس فدراسیون فوتبال ایران فهمید که تیمش در اولویت چهارم فوتبال ایران است و همین موجب شد تا او از سمت خود کناره‌گیری کند.
به گزارش «تابناک»، فدراسیون در حالی روز گذشته آب پاکی را روی دستان منصوریان ریخت که گویا در سیاست‌گذاری تیم ملی این رده سنی فوتبال ایران پیش از این چندان شفاف عمل نکرده بود و همین توقعاتی برای سرمربی این تیم درست کرده بود؛ اشتباهی که یک ماه مانده به رقابت‌های قهرمانی زیر ۲۲ سال‌های آسیا رخ نمایاند و اکنون دست فوتبال ایران را خالی گذاشته است.
اما این توقعات جایی رخ نمایاند که نام یک مربی پرتغالی برای هدایت تیم ملی امید ایران مطرح شد. علیرضا منصوریان که مربی تیم ملی زیر ۲۲ساله‌های ایران است، نارضایتی خود را از این موضوع نشان داد و به گونه‌ای موضع‌گیری کرد که تیم او، تیم امید ایران است و انتخاب سرمربی برای تیم او کار نابجایی است.
حال بد نیست نگاهی به فلسفه وجودی تیم ملی زیر ۲۲ساله‌ها در آسیا بیندازیم؛در آخرین تغییراتی که در مسابقات زیر‌مجموعه کنفدراسیون آسیا به وجود آمد و به فدراسیون‌های این قاره فرستاده شد، اضافه شدن مسابقات زیر چهارده سال آسیا و خروج آن از حالت فستیوال زیر چهارده ساله‌ها بود. همچنین مسابقات زیر ۲۲ سال آسیا که تیم‌های شرکت کننده در این دو جام تنها در یک رقابت آسیایی شرکت کرده و بحث حضورشان در المپیک یا مسابقات جام جهانی وجود ندارد.
بنا بر این گزارش، هدف از راه‌اندازی مسابقات زیر ۲۲ سال آسیا که مسابقات قهرمانی‌اش یک سال پیش از مقدماتی المپیک برگزار می‌شود، آماده‌سازی بهتر نفرات جوانی است که می‌توانند آینده‌سازان تیم‌های بزرگسالان کشور خود باشند؛ یعنی تیم «ب» و تیمی که در این مسابقات قهرمان می‌شود، تنها یک عنوان معتبر به دست می‌آورد، نه اینکه جواز حضور در جام جهانی و یا المپیک را بگیرند.
در این زمینه، دو سال پیش هدایت تیم فوتبال زیر ۲۲ سال ایران به علیرضا منصوریان سپرده و این تیم پس از موفقیت در مرحله مقدمات در کشور مالزی، جواز حضور در مرحله نهایی را به دست آورد؛ مسابقاتی که در اواخر ماه جاری در عمان برگزار می‌شود.
البته کشورهای مطرح آسیایی مانند ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و… از بازیکنانی در این جام بهره می‌گیرند که بتوانند در مسابقات مقدماتی المپیک به میدان بروند، ولی در تیم ایران تنها علیرضا جهانبخش، سردار آزمون و بهنام برزای از میان نفرات انتخاب شده از سوی علیرضا منصوریان برای این مسابقات ـ در صورت قرار گرفتن در فهرست نهایی ـ می‌توانند شانس حضور در مسابقات مقدماتی المپیک ۲۰۱۶ برزیل را به دست آورند و سایر این نفرات به دلیل بالا بودن سنشان نمی‌توان در آن مسابقات به میدان بروند.
این مسأله نشان میدهد در فوتبال ایران هدف از تشکیل تیم فوتبال زیر ۲۲ سال، تنها حضور در مسابقات قهرمانی زیر ۲۲ سال آسیا بوده است؛ مسابقاتی که تیر ماه سال آینده نیز دوباره مقدماتی آن برگزار می‌شود و تیم‌های برگزیده، جواز حضور مسابقات قهرمانی زیر ۲۲ سال در سال ۲۰۱۵ را به دست می‌آورند؛ رقابت‌هایی که هنوز میزبان آن مسابقات مشخص نشده است.
اما اینکه چرا فدراسیون فوتبال در آغاز تشکیل تیم زیر ۲۲ سال ایران، هدف از تشکیل آن و شرایط بازیکنانش را به سرمربی تیم اعلام نکرده بود، موضوعی است که یک ماه مانده به برگزاری این رقابت‌ها، حسابی دست فدراسیون را در پوست گردو گذارده است.
این موضوع خود از برنامه‌ریزی بالای فدراسیون ایران خبر می‌دهند؛ فدراسیونی که در آستانه جام‌جهانی، چنان عمل میکند که انگار در میدان نبرد است و هر چیزی را قربانی اهداف بزرگتر میکند. منحل شدن تیم زیر ۲۲ سال و ماجرای شرکت تیم‌های ایرانی در جام باشگاه‌های آسیا بدون ملی‌پوشان، تنها بخشی از تصمیمات این روزهای فدراسیون است که منتقدان فراوانی دارد. با این برنامه‌ریزی فدراسیون فوتبال، باید خدا را شکر کرد که دامنه مدیریت دوستان به همین فدراسیون ختم می‌شود و حوزه‌های وسیع‌تر را در بر نمی‌گیرد.
حالا ما کاری به کفاشیان نداریم