غلامرضا کاظمیان‌پور در مطلب ارسالی برای «نگاه شما نوشت:
آرزوی انسان، از زمان‌های دور، یافتن راهی به منظور تبدیل مس و آهن و دیگر فلزات کم بها به طلا بوده است و در این مسیر، تلاش‌های بی‌ثمر بسیاری انجام گرفته است و افراد بسیاری برای تحقق بخشیدن به این آرزو و به منظور دست پیدا کردن به رمزو راز چگونگی تبدیل آهن به طلا، زحمات طاقت فرسا و پرخطراما بی‌نتیجه‌ای را به جان خریده‌اند. آن‌ها با گداختن مس و آهن و اضافه کردن و کم کردن عناصر و مواد معدنی و یا اسید‌ها و مایعاتی همچون سرکه و الکل در صدد بر آمدند تا به تغییر و تبدیل جوهر مواد و ساخت طلا سرعت دهند. تاکنون هیچ دلیل قاطع و سابقه قابل اعتمادی از موفقیت این د سته از افراد به ثبت نرسیده است و هیچ دانشمندی نیز مدعی موفقیت در تبدیل آهن به طلا نشده است. آنچه که از آن به عنوان کیمیا و توانایی افراد در انجام آن، یاد می‌شود، بیش از آنکه واقعیت باشد، قصه‌ها و داستان‌هایی است ساخته و پرداخته ذهن انسان‌ها و بلکه بازتابی است از تلاش شکست خوردگان، برای پنهان ساختن و انکار ناکامی‌های پی در پی در اقدامات صورت گرفته برای تبدیل آهن به طلا. با این وجود نقش آن‌ها و تأثیر اقدامات و آزمایش‌های آن‌ها در پیشرفت و تقویت علم شیمی و فیزیک، غیر قابل انکار است.
همه، خاستگاه کیمیاگری را مشرق زمین می‌دانند که حوزه تمدنی آن شامل بین النهرین، ایران، هند، چین، مصر و نیز یونان و روم بوده است. کیمیاگری را اما از دو منظر می‌توان مورد توجه قرار داد. یک نگاه، پرداختن به کیمیاگری را، نتیجه حتمی راحت طلبی و آرزوهای غیر عقلانی و اوهام انسان‌ها و گرفتار شدن آن‌ها در بند خیالات و تصورات دست نیافتنی می‌داند. در مقابل نگاه دوم، ورود قدما و دانشمندان گذشته به این میدان پر خطر را، محصول جسارت و بلند پروازی‌ها و گام برداشتن درمسیر پرورش عقل و علم و نبوغ بشریت می‌دانند. فارغ از این مباحث اما، تصور عامه از کیمیاگری، دست یابی بدون زحمت به طلا و به ثروت و به رفاه است. تصوری که با فلسفه وجودی انسان و با حکمت نهفته در تلاش و پیشرفت و آسایش موجود در آن، سازگار نیست.
اما کیمیاگری، ترجمان روشنی است از توانایی انسان در خلق ثروت و ایجاد ارزش افزوده. کیمیاگری در مفهوم واقعی خود، به قدرت انسان اشاره دارد و این حقیقت را مورد تأکید قرار می‌دهد که انسان‌ها قادر هستند و می‌توانند با بهره گیری از قدرت عقل و استفاده از خلاقیت و هنر و ذوق خود و با کار و تلاش هدفمند، هر ماده خام و کم ارزشی را به طلا تبدیل کنند. طلا در اینجا یک تمثیل است، تمثیلی از همه محصولات و تولیداتی که انسان در به وجود آوردن آن‌ها نقش دارد. به عبارت دیگر یک انسان با استفاده از ابزار و ادوات و استفاده از قدرت عقل و اندیشه و قدرت خلاقه خود و در سایه دارا بودن درک صحیح از مقتضیات و الزامات و نیاز‌های خود و دیگر افراد جامعه، می‌تواند با تبدیل و پردازش ماده خام و تبدیل آن به محصول نهایی، به خلق ثروت و ایجاد ارزش افزوده بپردازد و کیمیاگری نماید با این تفاوت و با این برتری آشکار که این انسان نه فقط مس و آهن بلکه هر ماده و هر عنصری را به طلا تبدیل می‌نماید.
یک صنعتگر با گداختن قطعه‌ای فلز و چکش کاری آن و با ساختن وسایل مورد نیاز جامعه، در حقیقت قیمت فلز را به چند برابر افزایش داده است و آن را به طلا تبدیل کرده است؛ پس او کیمیاگری توانا و موفق است. اگر خوب بنگریم، آن کشاورزی که دانه‌های گندم را روی زمین آماده کشت، پخش می‌کند و با آبیاری به موقع، پس از مدتی از هر دانه گندم، هفتصد دانه گندم برداشت می‌نماید؛ یک کیمیا‌گر است. کیمیاگری که از ترکیب نمودن گندم و آب و خاک و نور و حرارت خورشید، طلا بدست آورده است. تبدیل یک دانه گندم به هفتصد دانه گندم، یعنی ایجاد ارزش افزوده و خلق ثروت. یعنی کیمیا کری آسان. آن معمار با ذوق و با سلیقه و با دقت و کوشا که با طراحی صحیح و کنار هم قرار دادن مناسب و متناسب مصالح گوناگون و ترکیب نمودن آب با خاک و با سیمان و با گچ؛ ساختمانی زیبا و مستحکم می‌سازد، او نیز کیمیا گر است. آن دامدار صبوری که با مراقبت از چند رأس بز و گوسفند، پس از مدتی گله‌ای پر تعداد به وجود می‌آورد، او هم کیمیاگری بلد است و کیمیاگری می‌کند. اگر تلاش‌ها برای تبدیل مس به طلا، همواره با شکست و ناکامی همراه بوده است اما تلاش‌ها برای تبدیل خاک به گیاه و گیاه به دام و فراورده‌های دامی، غالباً موفق بوده است و این همان کیمیاگری آسان و بدون شکست است، کیمیا گری‌ای که همه قادر به انجام آن هستند. همه یعنی شما و من، یعنی ما.
همه آنانی که دارای دانش و تجربه و مهارت هستند و در کنار آن دارای علاقه و انگیزه و میل و اراده برای انجام کار مفید و مشارکت در پیشرفت و آبادانی کشور هستند و از صمیم قلب می‌خواهند ایران، کشوری آباد‌تر از همیشه و کشوری توسعه یافته و مقتدر‌تر از همیشه باشد؛ افرادی بالقوه کیمیا گر هستند. افرادی که می‌توانند از رهگذر کار و تلاش آمیخته با دانش و تجربه خود، ماده خام را تبدیل به محصول و فراورده‌ای با ارزش نمایند. این افراد کیمیاگرانی هستند که جای آن‌ها نه در کتاب‌های قصه و نه در اوهام و خیالات دوردست، که در متن و بطن جامعه و در عرصه‌های مختلف کار و تولید و نوآوری است. این افراد برای تبدیل آهن به طلا، بر اسب بالدار آرزو‌ها و تصورات، سوار نمی‌شوند، آن‌ها در دنیای واقعی توانایی‌های بی‌کران و توانستن‌های تکراری خود، کیمیاگری می‌کنند. آن‌ها با خودباوری و کشف گوهر وجودی خود و هدایت توانایی‌های خود و با آزاد ساختن خود از بند‌های اسارت بیم و نا‌امیدی و خود باختگی و ورود به میدان پیروزی‌های ماندگار پی در پی، کیمیاگران تاریخ را دچار حیرت و حقارت نمودند.
ولی در کنار این کیمیا گران پرتلاش و افتخار آفرین و فخرآور، هستند دیگرانی که کیمیاگری را به گونه‌ای دیگر تفسیر می‌کنند و به نمایش می‌گذارند. کسانی که سعی دارند شیپور را از سر گشاد آن به صدا در آورند. کسانی که با رانت خواری و زدوبند و با تبانی با چپاولگران و غارتگران، تلاش می‌نمایند برای خود آب و نان و قصر و کاخی و زندگی پر زرق و برق و مجللی فراهم آورند. کیمیا گرانی که می‌خواهند از پست و مقام خود و از اعتماد و اعتباری که مردم نزد آن‌ها به امانت نهاده‌اند برای خود طلا بسازند.
این افراد، هر کس که باشند و به هر نام و هر اسم و رسمی که خوانده شوند، بدون شک در یاد و خاطر مردم هیچ جا و جایگاهی جز گمنامی مذموم و بد نامی نخواهند داشت و چه خوش گفته‌اند حکمای روشن ضمیر که:
نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود ** مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد
* برای آشنایی با شرایط و نحوه همکاری با «نگاه شما» اینجا را کلیک کنید. 
بعله آقا! با معيارهاي زميني و دلبستگيهاي نفساني به مال و زخارف دنيوي نتوان ماهيت چيزي را تغيير داد ولي اگر به کتاب نشان از بي نشانها مراجعه کنيد مي بينيد مرحوم شيخ حسنعلي نخودکي اصفهاني به راحتي اين کار را انجام ميداده است. اين توان را به کسي ميدهند که ديگر از اين طلا عبور کرده باشد .... 