وقتی صدا و سیما و فدراسیون فوتبال خواب بودند

هر سال بیست‌و‌سوم بهمن ماه، برخی ‌رسانه‌ها یادآور روزی می‌شوند که گویا متولی برای بزرگداشت آن نیست و تنها همین رسانه‌ها هستند که این روز را گرامی می‌دارند؛ روزی که یک زمین فوتبال در ایلام بمباران شد و چندین تن اعم از بازیکن، مربی داور و تماشاگر در یک زمین فوتبال به شهادت رسیدند.

به گزارش «تابناک»، چندین و چند سال طول کشید تا افکار عمومی در ایران از این واقعه دردناک آگاه شوند و چند سالی هم طول کشید تا این مطالبه جمعی ایجاد شود که مسئولان فوتبال ایران یادبودی جهانی برای این واقعه برگزار کنند. گرامی‌داشت این روز هم در آستانه بیست‌وسوم بهمن ماه هر سال از سوی رسانه‌ها هم بیشتر بر این نکته تأکید داشت که به ‌رغم کم‌کاری مسئولان برای گرامیداشت جهانی این حادثه، دست‌کم چراغ یاد این شهدا در ‌کشور هم خاموش نشود.

بنا بر این گزارش، تقریبا در ‌این سال‌ها که مردم ایلام به همت چند سازمان و نهاد غیر دولتی و برخی رسانه‌ها‌، سعی در ایجاد این مطالبه داشتند که‌ فیفا یا AFC مجاب به برگزاری یادبودی برای این فاجعه باشند و آن را در تقویم بین‌المللی خود ثبت کنند، ولی هیچ رویداد مهمی رخ نداد و علت اصلی آن هم کم‌کاری و بی‌توجهی مسئولان فدراسیون فوتبال به این مسأله است.

اما با همه این‌ها، دست‌کم فدراسیون فوتبال این روز را در تقویم خود ثبت نموده بود و هر سال مراسم بزرگداشتی برگزار می‌کرد و صدا و سیما هم هرچند اندک به این ماجرا می‌پرداخت، ولی گویا امسال یادبود این واقعه هیچ سهمی در سبد برنامه‌های صدا و سیما و فدراسیون فوتبال نداشت؛ مسأله‌ای که موجب گلایه فرزند یکی از شهدای واقعه چوار شده است.

علی هزاوه، فرزند شهید حسین هزاوه، از مسئولین فدراسیون فوتبال و سازمان صداوسیما بابت بی‌توجهی به سالروز شهدای زمین فوتبال چوار ایلام گلایه کرد ‌و گفت: برای بنده جای تعجب است که چرا فدراسیون فوتبال، شهیدانی را که متعلق به حوزه فوتبال هستند، فراموش کرده و آن‌ها را برای الگوسازی معرفی نمی‌کند؟!

هزاوه افزود: تنها مسابقه تاریخ فوتبال جهان که آماج هواپیما‌ها قرار گرفته،‌ در کشور ما بوده است؛ ۲۳ بهمن سال ۶۵، مسابقه فوتبال بین تیم‌های «منتخب چوار» و «منتخب جوانان ایلام» توسط هواپیماهای رژیم بعثی بمباران ‌و شمار بسیاری از بهترین فوتبالیست‌ها، داوران و تماشاگران در زمین فوتبال تکه تکه شدند.

هز‌اوه بیان کرد: این واقعه باید در فیفا ‌روز «صلح و فوتبال» به ثبت برسد؛ اما جای تأسف است که در کشور خودمان هنوز به این واقعه بی‌توجهی می‌شود و فدراسیون فوتبال سالروز واقعه را ثبت نکرده و هیچ گونه برنامه‌ای برای گرامیداشت شهدای زمین فوتبال چوار و شهیدان جامعه فوتبال ندارد.

علی هزاوه ادامه داد: در سالیان گذشته، می‌دیدم که تعدادی از جوانان ایلامی انجمنی تشکیل داده‌‌ و خود‌ پیگیر این موضوع هستند. در سال‌های گذشته، آقای نبی دبیرکل فدراسیون فوتبال و شخصی به نام حمیدرضا احمدی در مجموعه فدراسیون فوتبال، حرمت این روز را نگه می‌داشتند و به کمک برادر عزیزم آقای حجت الله هاشم بیگی که زحمات زیادی کشیدند و هر سال خودشان به فدراسیون می‌رفتند و آن‌ها را مجاب می‌کردند که برای شهدای چوار و شهیدان جامعه فوتبال مراسم برگزار شود؛ اما امسال ایشان نیز به دلیل ‌همکاری نکردن مسئولین فرهنگی فدراسیون، نتوانستند این موضوع را پیگیری کنند و شاهد فراموشی کامل این رویداد مهم توسط مسئولین فدراسیون فوتبال بودیم و دست‌کم از آقای نبی و آقای تاج که خودشان از خانواده شهدای هستند، انتظار بیشتری داشتیم.

هزاوه که با بغض سخنانش را ادامه می‌داد، گفت: در ۲۳ بهمن ماه سال ۶۵، من پنج ساله ‌بودم و برادر کوچکم یک ساله بود و هجده روز از تولد خواهرم ‌می‌گذشت که پدرم شهید شد. در آن روز، من در کنار پدرم بودم و به یاد دارم که خون فوتبالیست، مربی، داور و تماشاگر در زمین فوتبال با هم آمیخته شد و یکی از فجیع‌ترین روزهای تاریخ فوتبال و چه بسا تاریخ بشریت رقم خورد.

این فرزند شهید افزود: از صداوسیما و به ویژه برنامه نود انتظار داشتیم که به سالروز واقعه بمباران زمین فوتبال چوار ایلام و شهیدان جامعه فوتبال بی‌تفاوت نبوده و حداقل چند ثانیه در این زمینه فعالیت می‌کردند و یا آقای فردوسی‌پور با گفتن یک جمله یاد این شهیدان را گرامی می‌د‌اشت.