ناتوانی سیستم مالی جهانی در برابر محور «ایران، سوریه، لبنان»

به گزارش «تابناک»، نشریه «فوربس» در مطلبی با اشاره به جریان دور زدن تحریم‌های مالی از سوی ایران و سوریه، این پرسش را مطرح می‌کند ‌به رغم آنکه وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا از این جریان مالی آگاه است، چرا از آن جلوگیری نمی‌کند؟ این مطلب با اشاره به نکته‌ای ظریف و با استفاده از موضوع وابستگی غرب به پول روسیه و در نتیجه ناتوانی برای تحریم این کشور، اذعان می‌کند که جلوگیری از دور زدن تحریم مالی توسط ایران، می‌تواند منجر به زمین خوردن سیستم مالی و بانکی در سطح جهانی شود.

این مطلب آورده است:

در روزهای اخیر غوغایی بر سر موضوعی خاص به راه افتاده است؛ موضوع وابستگی لندن به پول اشرافی روسیه است و اینکه چگونه سیستم بانکی انگلستان در سال های اخیر به یک چنین سپرده گذاری معتاد شده و چگونه این امر می‌تواند تحریم‌های تنبیهی غرب علیه کرملین بر سر موضوع اوکراین و کریمه را به خطر بیندازد.

از سوی دیگر، وابستگی آلمان به ذخایر انرژی روسیه در موازات وابستگی مالی انگلستان به روسیه است که نتیجه همه این‌ها این است که غرب بناچار مجبور به تجدید نظر و کوتاه آمدن در خواست تحریم و منزوی کردن کرملین است، حال آنکه طی جنگ سرد، اقتصادهای غرب و شرق تا این حد وابستگی نداشتند و واشنگتن می‌توانست در هماهنگی با متحدان، در کوتاه‌ترین زمان پاسخ‌های کوبنده علیه کشورهای عضو پیمان ورشو به اجرا بگذارد. در آن زمان کشورهای شرق بیشتر به ذخایر ارزی غربی وابسته بودند، تا غرب به آن‌ها.

سوی دیگر این قضیه ـ که البته کسی چندان به آن توجهی نمی‌کند ـ مربوط به سیستم بانکی ایالات متحده و درگیری آن با محور مالی ایران، سوریه و حزب الله است که البته به کرملین به عنوان یک متحد ثابت قدم و وفادار مرتبط است. آیا تا کنون این پرسش پیش آمده که ایران و سوریه چگونه تحت شدید‌ترین تحریم‌های مالی توانسته‌اند منابع پولی و مالی مورد نظر خود را تأمین کنند؟

شاید در پاسخ به این پرسش، برخی به مورد بانک HSBC و بانک لبنان ـ کانادا اشاره کنند که مورد دوم حتی به دلیل دور زدن تحریم برای حزب الله لبنان، ۱۰۲ میلیون دلار جریمه شد. HSBC نیز در دسامبر سال ۲۰۱۲ به دلیل نقض قانون تحریم برای ایران، لیبی، سودان، کوبا و چند کشور دیگر ۱.۹ میلیارد دلار جریمه پرداخت کرد و همچنان رصد بانک هایی نظیر بانک فرانسوی BNP برای جلوگیری از اقدامات مشابه در تحریم‌ها ادامه دارد.

گویا مرکز این اقدامات مالی در لبنان و بانک های لبنانی است و شمایی کلی از این شبکه پیچیده می‌تواند به این شکل ترسیم شود: بسیاری از بانک های لبنانی با سوریه قرارداد و داد و ستد مستقیم دارند و در نتیجه می‌توانند بدون جلب توجه سیستم نظارتی SEC (کمیسیون مبادلات و اوراق بهادار ایالات متحده) تا ۱۰ هزار دلار را مستقیم جا به جا کنند. این عمل شبیه به جا به جایی مبالغ بین شعب بانک است.

پاسخ این پرسش که این پولی که به دست ایران و سوریه می‌رسد از کجا تأمین می‌شود، این است: یک شبکه چند لایه در این خصوص در جریان است. حزب الله لبنان با امتیاز و برتری دیپلماتیکی که در این کشور از آن برخوردار است، به اینجا به جایی‌ها دامن می‌زند و سایر درآمد‌ها نیز با ترفندهای ایران برای فروش نفت در همکاری با عراق تأمین می‌شود.

در واقع نفت ایران با نام نفت عراق به فروش می‌رسد؛ اما تهران از منابع مالی آن بهره‌مند می‌شود. همچنین ایران بخشی از نفت عراق را خریداری کرده و پس از پالایش آن دوباره آن را به عراق بازمی‌گرداند که این امر حدود ۷ میلیارد دلار در سال برای ایران در بر دارد. این مبلغ و سایر درآمد‌ها می‌تواند از طریق بانک های لبنانی که تحت نظر و نظارت قرار ندارند، به شکل دلار وارد چرخه سیستم مالی جهانی شود.

این گونه نیست که مقامات آمریکایی از وجود یک چنین سیستم و شبکه پیچیده‌ای در لبنان بی‌خبر باشند. داستان بانک لبنان ـ کانادا به خوبی نشان می‌دهد که وزارت خزانه داری ایالات متحده به خوبی از آنچه در جریان است، باخبر است؛ پس چرا این دروازه‌ها بسته نمی‌شوند؟

پاسخ این است که شاید همانند موضوع وابستگی لندن به پول روسیه، مجموع این مبادلات بیش از حد بزرگ است که بانک‌ها به آن بی‌توجه باشند و از آن پرهیز کنند. شاید جلوگیری از این جریان مالی، منجر به آن شود که تنبیهات مالی و جرایم ناشی از کنترل بروکراتیک بانک‌ها، زمین خوردن و در خطر افتادن سیستم مالی و بانکی جهانی را در پی داشته باشد.