در سال های گذشته و به ویژه در زمان دولت‌های نهم و دهم، قوانین و مصوبات بسیاری از سوی دولت و مجلس شورای اسلامی تصویب و برخی از این قوانین که مصوب شد یا از طریق رئیس دولت و یا به دلیل دیرکرد زیاد رئیس جمهور در ابلاغ قوانین، از طریق رئیس مجلس به نهادهای اجرایی کشور ابلاغ شد.
به گزارش «تابناک»، بسیاری از این نهادهای دولتی تا کنون هیچ گونه آیین نامه ای در اجرایی کردن این مصوبات به مجلس نفرستاده‌اند و این نشان می‌دهد درسال‌های گذشته، بسیاری از این قوانین به مرحله اجرا نرسیده است. از جمله مهم‌ترین آیین نامه‌های اجرایی که تا کنون به مجلس فرستاده نشده، آیین نامه اجرایی و اساسنامه وزارت ورزش و جوانان است، به غیر از این مورد نیز گفته می‌شود که بیش از صد آیین نامه اجرایی مهم منتظر تصمیم دولت است.
کوتاهی در روند پیگیری این پرونده‌ها هم از سوی دولت و هم از سوی نمایندگان مجلس کاملا مشهود است، شاید دلیل کوتاهی دولتی‌ها این است که دولت جدید با قوانین مورد نظر دولت پیشین توافق چندانی ندارد و حتی برخی از آن‌ها را نیز اضافی می‌داند، از سوی دیگر نمایندگان مجلس نیز این معوقات را پیگیری نمی‌کنند.
غلامعلی جعفر‌زاده امین آبادی در گفت‌و‌گو اظهار داشت: بیش از ۱۰۰ آیین نامه اجرایی، منتظر تصمیم دولت مانده و حتی برخی از اساسنامه‌ها منتظر تعیین تکلیف دولت است؛ برای نمونه، اساس نامه وزارت ورزش و جوانان و وزارت نفت.
وی افزود: پیشنهاد و درخواست من از دولت یازدهم این است که فارغ از اینکه چه کسی این ادغام‌ها و طرح‌ها و لوایح را انجام داد، سازمان‌های مربوطه را مأمور کند که اشکالات را به سرعت برطرف کنند. بسیاری از قوانین تصویب شده از سوی دستگاه‌ها قابلیت اجرایی ندارد یا با تأخیر انجام می‌شود و علت آن را هم نبود آیین نامه و دستورالعمل مربوطه می‌دانند.
این نماینده در پاسخ به اینکه آیا مجلس نباید پیگیر تصویب آیین نامه‌ها باشد، گفت: به راه های گوناگون به دولت تذکر داده می‌شود؛ اما با توجه به تغییر دولت‌ها، یکی از شروطی که با دولت جدید داشتیم، همین بود که زمانی را برای تصویب و ابلاغ سریع‌تر آیین نامه‌ها بگذارد. یکی از اموری که مجلس پیگیری خواهد کرد، به سرانجام رساندن آیین نامه‌های اجرایی قوانین وضع شده است.
جعفر‌زاده در پاسخ به اینکه دولت گذشته چگونه توانست از این موضوع به سادگی بگذرد و نمایندگان نیز پیگیر آن نبودند، گفت: یکی از دلایلی که نمایندگان منتقد دولت نمی‌توانند پاسخگوی افکار عمومی باشند، همین موضوع است. اگر اینها اهل پیگیری حقوق مردم بودند، چرا در دولت نهم و دهم ساکت بودند؟ آیا مردم آن زمان با مردم امروز فرق داشتند یا اینکه دولت پیشین با دولت کنونی؟
وی افزود: برخی از اینها آبروی بسیاری گرو گذاشته بودند و از دولت پیش حمایت بسیار افراطی داشتند و زمانی که دولت احمدی‌نژاد لنگ زد و مشکلاتی درست کرد، روی این را نداشتند که مدعی مطالبه حقوق مردم باشند. شاید اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که دیگر از دولت حمایت نکنند، بلکه از همین آغاز کار مخالفت بورزند. این کار اشتباهی است. همه نمایندگان موظفند از دولت حمایت کنند و اگر دولت نتیجه‌ای نگرفت، به سمت پرسش و بازخواست بروند. انشاءالله این دوستان هم در روند کاری خود تجدیدنظر کنند.
آنچه که آسیب جدی به این کشور وارد می سازد ریا کاری و نبود صداقت در عمل و گفتار است .