در توصيف يک بدون گل تقريباً جذاب
سرباز نبرد، هنرمند نباخت
طبق برآوردهاي اوليه بايد شاهد جنگ جوخه يي هنرمند با لشگري جنگجو بوديم و در نهايت طبق آنچه ديديم نه هنر پيروز شد و نه نيروي جنگي به توفيقي دست يافت.
به نوشته اعتماد و به نقل از گاردین، در قدرت مکانيکي و اصرار چلسي به پيگيري شيوه خاص خود لطفي بود که در مثلث تهاجمي بارسا و خط دفاعي فعال اين تيم ديده نمي شد. خب، خيلي واضح است. هواداران چلسي و کارشناسان فوتبال در توصيف نتيجه ثبت شده روي اسکوربورد ورزشگاه نوکمپ از واژه توقف ميزبان قدرتمند استفاده مي کنند اما واقعيت چيز ديگري است؛ اينکه بارسا خودش اين تساوي را رقم زد. اصلاً ضدفوتبال در کار نبود و آبي هاي لندن به اندازه لازم توپ را نگه مي داشتند.
شايد هم نور جاودانه زيبايي هاي مردان کاتالونيا ناخودآگاه به دار و دسته هيدينک راه را نشان داد. حالا چلسي در جاده لندن خوشبختي را مي جويد. در توصيف دلايل نتيجه تقريباً خوب ميهمان مي توان قدرت هافبک هاي اين تيم را مورد اشاره قرار داد. سرالکس فرگوسن سرمربي منچستريونايتد پس از بازي نهايي فصل گذشته ليگ قهرمانان قدرت مايکل اسين، ميشائيل بالاک و لمپارد را ستوده بود و بارسا بايد مي دانست مقابل اين مثلث خطرناک چه شب دشواري پيش رو دارد.
البته شاگردان گوارديولا به موقع هوشيار شدند اما ترفندهاي هيدينک تمامي نداشت. او به جاي کالو از وجود جان اوبي ميکل به عنوان عنصر تقويت کننده بخش تهاجمي خط مياني بهره برد. اقدام فوق عقب نشيني و کم تحرکي خط حمله رويايي بارسلونا را در پي داشت چون وجود کالو به معناي اطمينان عناصر تدافعي خط مياني از برتري عددي يا حداقل تساوي نفرات تيم شان در خط حمله بود و در چنين شرايطي مدافعان به کاري غير از مهار خط حمله مشغول نمي شدند.
هيدينک قبل از بازي، نبرد چلسي و بارسلونا را جنگ بزرگ بين بازيکنان بزرگ ناميد. شايد او مي پنداشت تنها چارچوب رقابت عوض شده و رقابت همان فضاي ليگ برتر را دارد. ناتواني بارسا در استفاده از موقعيت ها آن جمله تاريخي يوهان کرويف افسانه يي قبل از بازي نيمه نهايي يورو 2000 بين ايتاليا و هلند را به ياد آورد؛ «ايتاليا نمي تواند هلند را شکست دهد اما شايد هلند بتواند به ايتاليا ببازد،» جاي اسامي را با کلمات «چلسي» و «بارسلونا» تغيير دهيد و يک بار ديگر جمله نغز را بخوانيد.
بله، عدم دقت بارسا در نواختن ضربات آخر، ميهمان را به مقصودش رساند وگرنه تيم لندني فاکتورهاي لازم را براي شکست دادن ميزبان در اختيار نداشت. هيدينک براي دميدن نظم و انضباط به کالبد چلسي از واسطه يي به نام ديديه دروگبا استفاده کرد. مهاجم سابق گينگامپ و مارسي مانند يک برق 10 هزار ولت سرشار از قدرت بود و ميل به جذب داشت.
روزي روزگاري ژوزه مورينيو درباره چگونگي استفاده از «دروگ» راهکار مناسبي ارائه کرد و اکنون هيدينک خيلي خوب از اين شيوه بهره مي برد. آقاي خاص اعتقاد داشت ابتدا بايد انرژي ديديه را آزاد کنيد، سپس سطح انتظارات تان را يادآور شويد و در پايان بر اهميت حضور او در تيم تاکيد کنيد. دروگبا چون قبل از بازي سه شنبه چنين سخناني را شنيد، به يکي از مردان برتر ميدان تبديل شد. البته فراموش نکنيد تنها او مانع کاميابي بارسايي ها نشد.
اقدام هيدينک مبني بر نيمکت نشين کردن کالو و آنلکا، مالودا را مجبور به ارائه انجام يک بازي عمقي تر کرد و برتري عددي چلسي در سمت چپ نيز مدافع مياني تنهاي بارسلونا را در منگنه قرار داد. سربلند بيرون آمدن از آزمون 15 دقيقه ابتدايي بارسا (حملات همه جانبه) نيز از ديگر عوامل موفقيت دار و دسته رومن آبراموويچ تلقي مي شود. به طور کلي شاخصه هاي تاکتيکي چلسي در ايجاد ازدحام در خط مياني و دفع توپ (بدون توجه به بازيسازي) در دفاع خلاصه مي شد.
در نيمه اول به زعم بازيکنان چلسي، توپ بسته آجيلي بود که بايد در بالاترين ارتفاع ممکن براي هواداران پرتاب مي شد اما به محض تغيير شيوه بازي ميکل اوضاع تغيير يافت. بازيکن سيه چرده آبي هاي لندن براي پايان دادن به بدگماني هاي هيدينک درباره خودش، کنار بالاک يک زوج ايده آل ساخت.
بوسينگوا وظيفه اصلي يعني مهار ليونل مسي (هيجان انگيزترين فوتباليست حال حاضر فوتبال دنيا) را انجام داد و در اولين فرصت ريشه هاي همکاري او با ساير مهاجمان بارسلونا را قطع کرد. در مقاطعي از بازي خطاهاي بازيکنان چلسي روي ستاره هاي تکنيکي آبي اناري پوشان مي توانست تاوان سختي در پي داشته باشد.
فرو رفتن اجباري در لاک دفاعي هم بر نگراني دوستداران ميهمان مي افزود تا اينکه تازه در سي و هشتمين دقيقه دروگبا با استفاده از اشتباه رافائل مارکز اولين فرصت واقعي چلسي را به وجود آورد. هر چند ضربه توسط والدس مهار شد اما خبر بيداري تيم انگليسي به گوش همگان رسيد.
چند دقيقه قبل از اين حرکت دروگبا مقابل دني آلوس يک کمدي جالب به وجود آورد؛ خطاي بچگانه بازيکن ساحل عاج خشم طبيعي مدافع سابق سويا (آنچه برآمده از ذات ناآرام اوست) را در پي داشت. ضربه سر نافرجام بالاک عينيت تفکرات و پيام جديد هيدينک در بين دو نيمه مبني بر بستن فضاها و استفاده از ضربات آزاد را نشان مي داد.
شايد قبل از آغاز رقابت، کليشه تيم رويايي کرويف، بارساي رها و تشنه گلزني و چلسي حسابگر مدنظر شرط بندها و کارشناسان خبره بود اما در جريان رقابت داستان متفاوتي شکل گرفت که شايد فقط به لحاظ کيفي با پيش بيني هاي اوليه تفاوت داشت وگرنه بارسا همان تيم هنرمند و چلسي همان جوخه جنگي بود.
نکته جالب، تبحر مردان گاس بزرگ در بازي بدون توپ تلقي مي شود. اگر شما ياد بگيريد که گوي چرمي الزاماً نبايد زير پايتان باشد، در دشوارترين شرايط بازي هم کم نمي آوريد. آنگاه مي توانيد يک چلسي ديگر باشيد با تيمي که بدون توپ از امثال بلتي بهترين استفاده ممکن را مي کند. به هر حال در شب زيباي نوکمپ نه زور هنرمندان به اسلحه داران رسيد و نه عناصر جنگي توانستند به زيبايي شليک کنند.
به نوشته اعتماد و به نقل از گاردین، در قدرت مکانيکي و اصرار چلسي به پيگيري شيوه خاص خود لطفي بود که در مثلث تهاجمي بارسا و خط دفاعي فعال اين تيم ديده نمي شد. خب، خيلي واضح است. هواداران چلسي و کارشناسان فوتبال در توصيف نتيجه ثبت شده روي اسکوربورد ورزشگاه نوکمپ از واژه توقف ميزبان قدرتمند استفاده مي کنند اما واقعيت چيز ديگري است؛ اينکه بارسا خودش اين تساوي را رقم زد. اصلاً ضدفوتبال در کار نبود و آبي هاي لندن به اندازه لازم توپ را نگه مي داشتند.
شايد هم نور جاودانه زيبايي هاي مردان کاتالونيا ناخودآگاه به دار و دسته هيدينک راه را نشان داد. حالا چلسي در جاده لندن خوشبختي را مي جويد. در توصيف دلايل نتيجه تقريباً خوب ميهمان مي توان قدرت هافبک هاي اين تيم را مورد اشاره قرار داد. سرالکس فرگوسن سرمربي منچستريونايتد پس از بازي نهايي فصل گذشته ليگ قهرمانان قدرت مايکل اسين، ميشائيل بالاک و لمپارد را ستوده بود و بارسا بايد مي دانست مقابل اين مثلث خطرناک چه شب دشواري پيش رو دارد.
البته شاگردان گوارديولا به موقع هوشيار شدند اما ترفندهاي هيدينک تمامي نداشت. او به جاي کالو از وجود جان اوبي ميکل به عنوان عنصر تقويت کننده بخش تهاجمي خط مياني بهره برد. اقدام فوق عقب نشيني و کم تحرکي خط حمله رويايي بارسلونا را در پي داشت چون وجود کالو به معناي اطمينان عناصر تدافعي خط مياني از برتري عددي يا حداقل تساوي نفرات تيم شان در خط حمله بود و در چنين شرايطي مدافعان به کاري غير از مهار خط حمله مشغول نمي شدند.
هيدينک قبل از بازي، نبرد چلسي و بارسلونا را جنگ بزرگ بين بازيکنان بزرگ ناميد. شايد او مي پنداشت تنها چارچوب رقابت عوض شده و رقابت همان فضاي ليگ برتر را دارد. ناتواني بارسا در استفاده از موقعيت ها آن جمله تاريخي يوهان کرويف افسانه يي قبل از بازي نيمه نهايي يورو 2000 بين ايتاليا و هلند را به ياد آورد؛ «ايتاليا نمي تواند هلند را شکست دهد اما شايد هلند بتواند به ايتاليا ببازد،» جاي اسامي را با کلمات «چلسي» و «بارسلونا» تغيير دهيد و يک بار ديگر جمله نغز را بخوانيد.
بله، عدم دقت بارسا در نواختن ضربات آخر، ميهمان را به مقصودش رساند وگرنه تيم لندني فاکتورهاي لازم را براي شکست دادن ميزبان در اختيار نداشت. هيدينک براي دميدن نظم و انضباط به کالبد چلسي از واسطه يي به نام ديديه دروگبا استفاده کرد. مهاجم سابق گينگامپ و مارسي مانند يک برق 10 هزار ولت سرشار از قدرت بود و ميل به جذب داشت.
روزي روزگاري ژوزه مورينيو درباره چگونگي استفاده از «دروگ» راهکار مناسبي ارائه کرد و اکنون هيدينک خيلي خوب از اين شيوه بهره مي برد. آقاي خاص اعتقاد داشت ابتدا بايد انرژي ديديه را آزاد کنيد، سپس سطح انتظارات تان را يادآور شويد و در پايان بر اهميت حضور او در تيم تاکيد کنيد. دروگبا چون قبل از بازي سه شنبه چنين سخناني را شنيد، به يکي از مردان برتر ميدان تبديل شد. البته فراموش نکنيد تنها او مانع کاميابي بارسايي ها نشد.
اقدام هيدينک مبني بر نيمکت نشين کردن کالو و آنلکا، مالودا را مجبور به ارائه انجام يک بازي عمقي تر کرد و برتري عددي چلسي در سمت چپ نيز مدافع مياني تنهاي بارسلونا را در منگنه قرار داد. سربلند بيرون آمدن از آزمون 15 دقيقه ابتدايي بارسا (حملات همه جانبه) نيز از ديگر عوامل موفقيت دار و دسته رومن آبراموويچ تلقي مي شود. به طور کلي شاخصه هاي تاکتيکي چلسي در ايجاد ازدحام در خط مياني و دفع توپ (بدون توجه به بازيسازي) در دفاع خلاصه مي شد.
در نيمه اول به زعم بازيکنان چلسي، توپ بسته آجيلي بود که بايد در بالاترين ارتفاع ممکن براي هواداران پرتاب مي شد اما به محض تغيير شيوه بازي ميکل اوضاع تغيير يافت. بازيکن سيه چرده آبي هاي لندن براي پايان دادن به بدگماني هاي هيدينک درباره خودش، کنار بالاک يک زوج ايده آل ساخت.
بوسينگوا وظيفه اصلي يعني مهار ليونل مسي (هيجان انگيزترين فوتباليست حال حاضر فوتبال دنيا) را انجام داد و در اولين فرصت ريشه هاي همکاري او با ساير مهاجمان بارسلونا را قطع کرد. در مقاطعي از بازي خطاهاي بازيکنان چلسي روي ستاره هاي تکنيکي آبي اناري پوشان مي توانست تاوان سختي در پي داشته باشد.
فرو رفتن اجباري در لاک دفاعي هم بر نگراني دوستداران ميهمان مي افزود تا اينکه تازه در سي و هشتمين دقيقه دروگبا با استفاده از اشتباه رافائل مارکز اولين فرصت واقعي چلسي را به وجود آورد. هر چند ضربه توسط والدس مهار شد اما خبر بيداري تيم انگليسي به گوش همگان رسيد.
چند دقيقه قبل از اين حرکت دروگبا مقابل دني آلوس يک کمدي جالب به وجود آورد؛ خطاي بچگانه بازيکن ساحل عاج خشم طبيعي مدافع سابق سويا (آنچه برآمده از ذات ناآرام اوست) را در پي داشت. ضربه سر نافرجام بالاک عينيت تفکرات و پيام جديد هيدينک در بين دو نيمه مبني بر بستن فضاها و استفاده از ضربات آزاد را نشان مي داد.
شايد قبل از آغاز رقابت، کليشه تيم رويايي کرويف، بارساي رها و تشنه گلزني و چلسي حسابگر مدنظر شرط بندها و کارشناسان خبره بود اما در جريان رقابت داستان متفاوتي شکل گرفت که شايد فقط به لحاظ کيفي با پيش بيني هاي اوليه تفاوت داشت وگرنه بارسا همان تيم هنرمند و چلسي همان جوخه جنگي بود.
نکته جالب، تبحر مردان گاس بزرگ در بازي بدون توپ تلقي مي شود. اگر شما ياد بگيريد که گوي چرمي الزاماً نبايد زير پايتان باشد، در دشوارترين شرايط بازي هم کم نمي آوريد. آنگاه مي توانيد يک چلسي ديگر باشيد با تيمي که بدون توپ از امثال بلتي بهترين استفاده ممکن را مي کند. به هر حال در شب زيباي نوکمپ نه زور هنرمندان به اسلحه داران رسيد و نه عناصر جنگي توانستند به زيبايي شليک کنند.
