نگاه شما: رد پای شبکه‌های اجتماعی در دادگاه‌ها

مهدی حاج محمود عطار: رد پای شبکه‌های اجتماعی در دادگاه‌های خانواده قابل مشاهده تر شده است .

شبکه های ارتباط جمعی موبایلی این قابلیت را دارند تا به راحتی از فرصت به تهدید تغییر چهره دهند .نرم افزار هایی که حالا مردم با آنها ضمن سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت به ابزاری برای در نوردیدن مرزها شده و حتی بنگاه های بزرگ و کوچک تجاری نیز برای بیشتر کردن مشتریان خود به آنها متوسل می شوند .و این نیز مهر تاییدی است بر استقبال روز افزونی که مردم جهان به نرم افزارهایی اینچنینی مثل واتس آپ و تانگو و لاین و وابیر و ... دارند .این نرم‌افزارها که هر کدام یک قابلیت جدید داشته و به نوعی کاستی‌های نرم‌افزار قبلی را پوشش می‌دهد اما مطابق معمول یک فناوری وارد کشور ما شد بدون آنکه فرهنگ استفاده درست از آن را حداقل متناسب با شرایط خودمان به وجود بیاوریم؛ تا جایی که آنقدر در استفاده برخی از آنها زیاده‌رویکردیمکه توانستیم جزء رتبه‌های یک استفاده از آنها در جهان باشیم.

به راستی چه لزومی دارد که به انتشار این حجم از مطلب، عکس و فیلم که در صحت و سقم اکثر آنها نیز تردید وجود دارد و مطالبی که انتشار آن به دور از اخلاق و فرهنگ ماست اصرار داشته باشیم، این را باید به استفاده بی‌حد‌و‌حصر از این قابلیت‌ها در همه مکان‌ها بیفزاییم و برای آن چاره‌اندیشی کنیم چراکه در حال حاضر اکثر زمان ملاقات‌های خانوادگی‌مان نیز به حضور در فضای شبکه‌های مذکور می‌گذرد، غافل از اینکه دورهم جمع شدیم تا بیشتر از حضور عزیزان خود بهره‌مند شویم.جای بسی امیدواری است که استفاده‌کنندگان از این شبکه‌ها خود به حضور بیش از حد و غیرضروری در این شبکه‌ها اعتراف می‌کنند اما ظاهراً اعتیادی است که دامنگیر افراد شده و به راحتی هم دست‌بردار نیست.

به نقل از گزارش جهان نیوز در 28/10/93 نمونه هایی را برای تنویر ذهن خوانندگان متذکر می شویم :

خانم زمانی ۳۰ ساله و کارمند است. وی می‌گوید: زمانی که از محیط کار به خانه برمی‌گردم به دلیل اینکه مودم اینترنت به صورت دائم در خانه‌مان روشن است به طور ناخودآگاه اینترنت گوشی تلفنم فعال می‌شود و با صدای دریافت پیام وایبر و لاین و ... وارد این شبکه‌ها می‌شوم، گاهی از اوقات در اوج خستگی بعد از دو ساعت متوجه می‌شوم که مدتی طولانی را در وایبر گذرانده‌ام و به کلی از محیط اطرافم غافل شده‌ام.

خانم رحیمی فرد دیگری است که وی هم تا حدودی خود را معتاد به حضور در این شبکه‌ها می‌داند و می‌گوید: روزانه حداقل سه تا چهار ساعت از وقتم را در این شبکه‌ها می‌گذرانم و به نظرم تفریحی است که از سایر تفریحات سالم‌تر است. من معتقدم فیلتر کردن این شبکه‌ها درست نیست زیرا من این شبکه‌ها را برای خود یک تفریح مناسب و سالم می‌دانم.

این موضوع اما در حال حاضر به چالشی در میان زوج‌های جوان نیز تبدیل شده به خصوص آنجایی که این زوج‌ها در گیر‌‌‌ و دار مشغله‌های روزمره در زمان‌هایی که می‌توانند و باید به حضور یکدیگر توجه کنند باز هم اصرار دارند در فضای مجازی این شبکه‌های موبایلی باشند و به واقع نمی‌دانند ریشه روابط خانوادگی‌شان در حال سست شدن است.

خانم قاسمی حدود یکسال است که متاهل شده، وی می‌گوید: زندگی یکی از اقوام ما به دلیل ارتباط مرد خانواده با یکی از خانم‌های همکارش در وایبر به طلاق کشیده شد در صورتیکه هیچ قصد قبلی برای این ارتباط نبود و به مرور به این وضع کشیده شد.وی می‌گوید: من به همسرم اعتماد دارم اما وقتی می‌بینم همسرم گوشه‌ای از اتاق نشسته و با موبایلش مشغول است اعصابم بهم می‌ریزد.وی ادامه می‌دهد: مشکل دیگر این است که متاسفانه بعضی از خانم‌ها عکس‌های نامناسبی در وایبر یا لاین می‌گذارند و گاهی اوقات که وایبر گوشی همسرم را نگاه می‌کنم به طور ناخودآگاه حساس می‌شوم که نکند خدای ناکرده با فردی ارتباطبرقرار کند.
آقای سهرابی نیز از جمله افرادی است که به شبکه‌های اجتماعی علاقه‌مند است. وی در این‌باره می‌گوید: من در چند گروه وایبری عضو هستم، یک گروه فقط برای ارسال جوک داریم و اکثر اوقات همان را چک می‌کنم، اما از زمان تاهل بر سر این موضوع با همسرم بحث داریم، به محض اینکه گوشی موبایلم را برمی‌دارم با اعتراض همسرم مواجه می‌شوم اما فکر می‌کنم می‌توان زمان و تعداد این گروه‌ها را مدیریت کرد، مثلا ما یک گروه وایبری فامیلی داریم که از طریق آن می‌توانیم از حال یکدیگر باخبر شویم، به نظرم برای اینگونه ارتباط‌ها در این شبکه‌ها کارایی مفیدی دارند.
اما...

دادگاه های خانواده این روزها تحت تاثیر این فن اوری در حال پوست اندازی است و خطر اینجا بیشتر احساس می شود ، اعتیاد زوجین به حضور در شبکه‌های مجازی، از علل تشکیل پرونده‌های جدید در دادگاه‌های خانواده شده است .خانم مجیدی وکیل پایه یک دادگستری، می‌گوید: شبکه‌های اجتماعی در چند سال گذشته روند نامطلوبی را در زندگی مردم داشته و برخی از استفاده‌کنندگان تا جایی پیش‌رفته‌اند که زندگی خانوادگی آنها تحت تاثیر قرار گرفته است.این وکیل پایه یک دادگستری می‌گوید: مردی بعد از خوابیدن همسرش شروع به چت کردن در این شبکه‌ها می‌کرده و زن بعد ازمدتی و به صورت اتفاقی متوجه این مورد می‌شود. البته خوشبختانه توانستیم این زوج را به زندگی مشترک بازگردانیم

*کاهش ارتباطات درون خانواده؛ یکی از آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی موبایلی

امیدعلی مسعودیاستاد دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به سه مرحله اساسی که مردم یک جامعه در رویارویی با فناوری‌ها، پشت سر می‌گذارند، خاطرنشان می‌کند: به لحاظ فرهنگی سه شکل‌بندی در برخورد با فناوری‌های جدید ارتباطی داریم؛ مرحله "امتناع" یعنی به واسطه آسیب‌هایی که همراه فناوری‌هاست در ابتدا نسبت به‌ آنها موضع می‌گیرند و آنها را سخت می‌پذیرند؛ اما در مرحله بعد یعنی "اکتفا" باید قبول کنند که این فناوری‌ها در زندگی نیاز است مثل اینکه کسی نمی‌تواند از هواپیما یا اتومبیل استفاده نکند علیرغم مخاطراتی مانند آلودگی هوا، تصادف یا سانحه که هر یک از آنها برای مردم دارند.در مرحله اکتفا مردم به حدی می رسند که فناوری را می‌پذیرند، شاخ و برگ اضافه آن را چیده و در نهایت از محصول آن استفاده می‌کنند و آن را بر اساس فرهنگ خود بومی می‌کنند، اما مرحله سوم یعنی "امتزاج" در واقع استفاده بی حد و حصر از این فناوری ها صورت می‌گیرد.

وی ادامه می‌دهد: در گذشته فاصله بین مرحله اول، دوم وسوم حتی تا ۵۰ سال طول می‌کشید اما امروز و در عصر ارتباطات، یک نرم‌افزار طی ۲۴ ساعت در کشور فراگیر می‌شود و عموم نسبت به آن اقبال نشان می‌دهند؛ بسیاری از مشکلات عصر ما ناشی از کم شدن فاصله میان سه مرحله مذکور است چرا که در این صورت افراد فرصت و قدرت تصمیم‌گیری خود را از دست می‌دهند، اما می‌توان بسیاری از این مشکلات را با آموزش حل کرد.

*لزوم مدیریت زمان استفاده از شبکه‌های اجتماعی موبایلی

حسین امامی پژوهشگر رسانه‌های نویننیز در این باره معتقد است: آنچه مهم است آگاه‌سازی کاربران است یعنی این شبکه‌ها بخشی از برنامه‌های پیام‌رسان فوری‌ هستند و باید از حالت صرف سرگرمی، اشتراک‌گذاری مطالب و در نتیجه کاهش ارتباط با افراد خانواده خارج شود و هر فرد در استفاده از این شبکه‌ها برای خود محدودیت زمانی قائل شده و به نوعی آن را مدیریت کند.

عدم تعریف صحیح از "چگونگی بهره گیری" از این شبکه های اجتماعی خلا بزرگیست ، که برآیند آن با "محتوای غیر قابل کنترل" می تواند جامعه را به از هم پاشیدگی و اضمحلال سوق دهد .در کنار این مهم نباید از نقش نظارتی حاکمیت در کنترل هوشمند - با کمترین آزار برای مخاطبان سلیم النفس–غافل شد ، یادآوری این مهم که امروزه کودکان ما نیز در خطر بزرگ گرفتاری در دام چنین شبکه هایی متولد و بزرگ می شوند نیز خالی از لطف نیست .