طی سال های اخیر و به موازات ادامه روند مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5، انتقاد ازجنبه های مختلف مذاکرات در هر دو سوی میز مذاکره وجود داشته است. در این میان و به طور خاص در سمت ایرانی ماجرا، با وجود طرح برخی موارد صحیح، گاه دستاوردهای مهمی که حاصل نوع و ماهیت دیپلماسی پیش گرفته شده از سوی ایران بوده، نادیده گرفته شده است.
به گزارش «تابناک»، یکی از مباحث مهم مربوط به ایران که طی هفته های اخیر توجه بسیاری از ناظران و تحلیلگران را به خود جلب کرده، اختلافاتی است که از میان دولت آمریکا و دموکرات ها از یک سو و جمهوری خواهان این کشور از سوی دیگر، در ماجرای دعوت از نخست وزیر رژیم اسرائیل برای سخنرانی در کنگره بروز کرده است. همین اختلافات در عرصه خارجی نیز به تنش میان کاخ سفید و دموکرات ها از یک سو و مقامات دولتی رژیم اسرائیل از سوی دیگر نمود پیدا کرده است.
هرچند به طور کلی در چند سال اخیر، موارد اختلاف نظر و تنش میان رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر رژیم اسرائیل کم نبوده، اما مهمترین ویژگی این اختلافات در موارد پیشین، ماهیت موقتی و نه چندان جدی آن ها بوده که نتوانسته به تنشی دامنه دار و پایدار میان طرفین تبدیل شود. اما به نظر می رسد این بار نه تنها به سرعت تلاشی برای مدیریت تنش ها صورت نگرفته، بلکه گستره آن نیز در حال وسعت یافتن است.
در آخرین تحول در این زمینه، سایت خبری «پولیتیکو» نوشت جو بایدن، معاون رئیس جمهور آمریکا اعلام کرده تعهدی برای شرکت در سخنرانی بنیامین نتانیاهو در کنگره ندارد. این سایت ضمن اشاره به اینکه به جز بایدن، تعداد زیادی از نمایندگان دموکرات کنگره نیز در جمع های خصوصی از احتمال عدم شرکت در سخنرانی سوم مارس نتانیاهو سخن گفته اند، وضعیت کنونی را پایین ترین سطح روابط میان آمریکا و رژیم اسرائیل تاکنون می داند.
گفتنی است پیش از این و بلافاصله بعد از اعلام خبر دعوت رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از نتانیاهو برای انجام سخنرانی در کنگره، کاخ سفید ضمن انتقاد شدید از این موضوع و ابراز ناخرسندی نسبت به آن، اعلام کرده بود که در جریان حضور نتانیاهو در آمریکا، باراک اوباما با وی دیدار نخواهد کرد. پس از آن و طی روزهای اخیر نیز شماری از چهره های سرشناس دموکرات، از جمله نانسی پلوسی، رهبر اقلیت مجلس نمایندگان و هری رِید، رئیس اقلبت سنا، از اقدام نتانیاهو انتقاد کردند.
به این ترتیب، آن گونه که مشخص است، تنش ها میان واشنگتن و تل آویو این بار واقعاً جدی تر از تمامی موارد پیشین است؛ اما نکته اینجاست که این «جدی ترین تنش» میان طرفین، بر سر موضوعی بروز کرده که آنان سال ها موضع کاملاً مشترک و یکسانی در قبال آن داشتتند: موضوع هسته ای ایران.
بر این اساس و با توجه به این موارد، مشخص می شود که پیگیری یک روند معقول و استاندارد دیپلماتیک از سوی جمهوری اسلامی ایران – روندی که حاصل جمع بندی و وفاق مجموعه نظام بوده و شامل دو بخش اصلی نشان دادن تعهد به صلح، مسئولیت پذیری و اعتمادسازی از یک سو و تأکید بر حقوق اصلی ملت ایران از سوی دیگر بوده – در عمل توانسته میان دو دولتی که همواره بیشترین خصومت ورزی را علیه ایران در عرصه بین المللی داشته اند، تا چه اختلاف بیندازد.
به نظر می رسد این جنبه از دیپلماسی هسته ای جمهوری اسلامی ایران، موضوعی است که چه در داخل و چه در خارج کمتر به آن توجه شده یا دستکم درباره آن صحبتی نشده است. شکل گیری جدی ترین تقابل سال های اخیر میان دموکرات ها و جمهوری خواهان از یک سو و میان آمریکا و رژیم اسرائیل از سوی دیگر، در موضوعی که محور آن را ایران تشکیل می دهد، دستاوردی است که نباید آن را نادیده گرفت یا کم اهمیت پنداشت.
دست تیم مذاکره کننده ایران واقعا درد نکنه و امید وارم موفق و موید باشند...