وقتی که چند جوان ابهت آمریکا در خلیج فارس را شکستند!

در سال های دفاع مقدس ایران در جنگ زمینی برتر از عراق بود و نمی خواست نیروهایش را در دریا هم درگیر کند. ایرانی ها فقط حملات مقابله به مثل محدودی انجام می دادند و بیشتر تلاش می کردند از جزایر و نفتکش هایشان حفاظت کنند. اما حملات عراقی ها که در دریا زده شد، رزمندگان ما هم به دریا آمدند. همزمان شوروی و آمریکا هم اعلام کردند به خلیج فارس می آیند و آمدند.

به گزارش «تابناک»، مسئولان ایرانی می گفتند اگر خلیج فارس برای ما امن نباشد، برای دیگران هم امن نخواهد بود. رزمندگان اسلام با مین و قایق های تندرو به جنگ هر دو ابر قدرت رفتند و موج سرخی آفریدند که ناوها و تجهیزات جنگی دو ابرقدرت را در هم شکست.

آنچه در ادامه می خوانید قسمتی از این حماسه ماندگار است.

افشای ماجرای سفر مک فارلین، مشاور امنیتی ریگان، به تهران همه را شگفت زده کرد. متحدان آمریکا در منطقه ی خلیج فارس به شدت در اعتماد به آمریکا تردید کردند. مردم آمریکا در صداقت حکومت آمریکا در برخورد با ایران به تردید افتادند.

ریگان برای جبران اعتبار از دست رفته اش قول داد همه جانبه از عراق حمایت کند و این کار را کرد و عراقی ها با کمک اطلاعاتی آمریکا عملیات کربلای 4 ایران را کشف کردند و شکست دادند. ایرانی ها با اجرای کربلای 5 بلافاصله پس از توقف کربلای 4 آمریکایی ها و عراقی ها را غافل گیر کردند و دژ دفاعی بصره را شکستند. همزمان با عملیات کربلای 5، ارتش عراق به شهرها، نفت کش ها و تاسیسات نفتی ایران حمله کرد و تا سال 66 به این حمله ها ادامه داد. ایرانی ها، که قبلا در دریا محتاطانه عمل می کردند، این بار تمام حملات عراق را تلافی کردند و با ورود نظامی آمریکا به خلیج فارس ایران و آمریکا درگیر نبردی مستقیم شدند.

ایران، کویت و عربستان که مهم‌ترین متحدان عراق در منطقه‌ی خلیج فارس بودند را تهدید می‌کرد. دولت کویت پس از دو بار رایزنی غیر رسمی در ۶۵/۱۰/۱ رسما از سفارت آمریکا خواست که کشتی‌های کویتی را پرچم گذاری کند و تحت حمایت خودش بگیرد. آمریکایی‌ها هم به پیشنهاد کویت پاسخ مثبت دادند. در تاریخ ۶۶/۱/۱۳، کویت قرارداد رسمی پرچم گذاری را با آمریکا امضا کرد و گفت نفتکش‌ها را از شوروی اجاره کرده است. ابرقدرتی نفت کش ابرقدرت دیگر را اسکورت می‌کرد تا نفت کویت به مقصد برسد. کویتی‌ها مطمئن بودند که ایران با دو ابر قدرت درگیر نخواهد شد.

۱۸ اردیبهشت آیت الله خامنه ای، رئیس جمهور وقت ایران، گفت: «شوروی نباید منافعش را به خطر بیندازد و در خلیج فارس حضور پیدا کند». بعدازظهر همان روز رزمندگان نیروی دریایی سپاه به یک کشتی شوروی حمله کردند. در آغاز مشخص نبود که این حمله را دولت ایران طراحی کرده است یا یک گروه از سپاه پاسداران. همه غافلگیر شدند، هنوز ایرانی‌ها در مرحله‌ی تهدید بودند نه عملیات. آقای هاشمی در خاطرات ۱۸ اردیبهشت می‌گوید: «آقای دکتر ولایتی تلفنی اطلاع داد شوروی در مورد کشتی اش که دیشب زده شده است، یادداشت اعتراض داده است. گفتم روشن کنید ما نزده ایم.»

رزمنده‌هایی را که حمله کرده بودند برای تنبیه به تهران فراخواندند، اما در فضای رسانه‌ای دنیا این حمله به نفع ایران و به عنوان شهامت و قدرت ایرانی‌ها تعبیر شد. رزمندگانی که برای مجازات به تهران آمده بودند با تغییر فضا و وساطت فرماندهان تشویق شدند و هدیه گرفتند و مرحوم سید احمدخمینی، فرزند امام، پیام امام را به فرمانده نیروی دریایی سپاه رساند که «از این پس بدون هماهنگی نزنید.»

۲۷ اردیبهشت حادثه‌ای دیگر در خلیج فارس مساله‌ی نفت کش شوروی را پاک کرد. جنگنده‌ی عراقی ناو جنگی یواس استارک آمریکا را (که برای بررسی مسیر اسکورت نفت کش‌ها به خلیج فارس آمده بود) با موشک اگزوسه فرانسوی زد و ۳۷ آمریکایی را کشت. ایرانی‌ها از این حادثه خوشحال شدند و آن را تجسم امداد‌های غیبی برای اسلام و انقلاب دانستند. عراق رسما از آمریکایی‌ها عذر خواهی کرد و گفت حمله اشتباه انجام شده است و عراق حاضر است غرامت بدهد. دولت ریگان عذرخواهی عراق را پذیرفت و سعی کرد به ماجرا پایان دهد.

با قطعی شدن اسکورت نفتکش‌ها ایرانی‌ها هم نگران شدند. اسکورت نفت کش‌ها بدون حادثه نشان ضعف ایران بود. محسن رضایی، فرمانده وقت سپاه می‌گوید: «وقتی تبلیغات آمریکا برای ورود به خلیج فارس بلند شده بود، حزب الله لبنان با ما تماس گرفته بودند که اگر با آمریکا برخوردی نشود در لبنان این‌ها پررو می‌شوند، جرات پیدا می‌کنند و ما را قتل عام می‌کنند.» رزمندگان نیروی دریایی سپاه مصمم اند هر طور شده ضرب شصتی به آمریکایی‌ها نشان دهند.

فرماندهان هم برای تصمیم گیری درباره‌ی واکنش ایران جلسه گذاشتند. خرداد سال ۱۳۶۶ جلسه‌ای با حضور فرمانده کل (محسن رضایی)، فرمانده نیروی دریایی (حسین علایی)، رئیس ستاد مشترک (محمد فروزنده)، قائم مقام نیروی دریایی (حسینی تاش) و معاون عملیات ستاد کل (غلامعلی رشید) برگزار شد. در تهران هم مسئولان با امام (ره) درباره‌ی عکس العمل ایران مشورت کردند. امام پیغام دادند که هر گونه مسئولان مصلحت تشخیص دادند، عمل شود و جلسه سران همین را تصویب کرد و تلفنی هم از آیت الله خامنه‌ای نظر خواستند. ایشان هم همین نظر را تأیید کردند.

۲۹ تیر ۱۳۶۶ پرچم آمریکا بر روی اولین نفت کش کویتی نصب شد. همین روز شورای امنیت سازمان ملل قطع نامه ۵۹۸ را به اتفاق آرا تصویب کرد. اولین ناوگان اسکورت آمریکا در ۲۲ ماه جولای ۱۹۸۷ به حرکت درآمد. چهار کشتی جنگی در این ناوگان بود که یکی از آن‌ها یک رزم ناو مجهز به موشک‌های هدایت شونده بود. کشتی‌های پرچم گذاری شده‌ی سوپر نفت کش ۴۱۴۲۶۶ تنی بریجتون و نفت کش ۴۸۲۳۳ تنی گاز پرنس بود.

در جبهه‌ی ایران رزمندگان با کم‌ترین امکانات آماده‌ی رویارویی با آمریکا بودند. سحر ۳ مرداد (۲۴ جولای) در تاریکی شب چند جوان در مسیر کاروان مین ریختند و شش و نیم صبح نفت کش بریجتون، تنها کشتی کاروان از میان یازده نفت کش پرچم گذاری شده که نفت خام حمل می‌کرد، به مین خورد. کاروان آمریکایی که نفت کویت و نفت کش روسی را اسکورت می‌کرد آشفته شد و ایرانی‌ها جشن شکست ابهت آمریکا را گرفتند و این موضوع پیروزی تبلیغاتی بزرگی برای ایران بود.

آنتونی کردزمن معتقد است، «جنگ نفت کش ها بیش از آنکه تهدیدی برای کشتی رانی در خلیج فارس باشد، آزمایش نظامی و سیاسی اراده ها بود.» ایرانی ها جنگ اراده ها را با تکیه به چند جوان بسیجی برده بودند. و بدینسان اولین کاروان اسکورت با تاخیر زیاد و شکست خورده به مقصد رسید.