آیا زردشتیان آتش پرستند؟جواب بنده شاید عاشقان و دوستداران فرهنگ و تمدن کهن و باستانی ایران را در نگاه نخست متعجب و عصبانی کند.
چاره ای نیست باید با قاطعیت بگویم:
بله... زردشتیان از
دوران باستان که بنا بر نظر خانم دکتر «
مری بویس»
باستان شناس بنام و متخصص فرهنگ و تمدن ایران باستان و آیین زردشتیان، در
طول تاریخ قدمتی حداقل 3000 ساله دارند، « آتش پرست»' بوده اند و هم اکنون
نیز هستند... نهادن این نام بر هم میهنان زردشتی، هر چند کلامی درست است،
بدون توجه به معنی اصلی آن به کار می رود. به همین سبب گویندگان این واژه
خطاب به زردشتیان از این ترکیب که خود شاید از زردشتیان شنیده و یا از
منابع دیگر خوانده باشند، عموما در جهت بیان خدا پرست نبودن یا تشکیک در آن
استفاده می کنند که علت اصلی آن، نه دشمنی و عناد بلکه ندانستن معنای صحیح
واژه ی فارسی «پرست» است.
توضیح می دهم؛در
فرهنگ عامه و رایج و حتی در میان برخی دوستداران و پژوهشگران فرهنگ
ایرانی، بسیاری دو واژه ی «عبادت» و «پرستش» یا «پرستیدن» را دو معنای واحد
در زبان عربی و فارسی می دانند. چنانکه «عبادت خداوند» و «پرستش یا
پرستیدن خداوند» در فرهنگ ایرانی ـ اسلامی ما و در زبان فارسی کنونی دقیقا
یک معنا دارد. آری، پس از تثبیت دین مبین اسلام میان ایرانیان، «عبادت» و
«پرستش» رفته رفته هم معنا شدند و در میان مسلمانان ایرانی به یک معنا به
کار رفتند.
اما با رجوع به «فرهنگ ریشه شناسی فارسی»، اثر پاول هرن و
هانریش هوبشمان و ترجمه و گواه های فارسی و پهلوی دکتر جلال خالقی مطلق در
همین اثر، درمی یابیم که
واژه ی «
پرست» در معنای باستانی ایرانی «دور (پیرامون) کسی ایستادن» یا در بیانی ساده تر «
مراقبت کردن»
معنا می دهد. چنانچه هم اکنون نیز واژه ی پر بسامد و پر تکرار «پرستار» در
بیمارستان هایمان درست با معنای باستانی آن یعنی ''مراقبت و مواظبت
کننده'' تطبیق دارد.
متن کامل نوشتار و دیگر
اخبار گوناگون را در سایت تابناک با تو بخوانید.
