زن اسیدپاش آزاد شد
حکم آزادی زن جوان که روی صورت شوهرش اسید پاشیده و باعث مرگ دلخراش او شده بود، دیروز پس از پنج سال از سوی قضات دادگاه کیفری استان تهران صادر شد.
به گزارش فرهیختگان، بیشتر این زن به قصاص محکوم شده بود که توانست با پرداخت دیه رضایت فرزندان و مادرشوهرش را جلب کند و از حکم قصاص رهایی یابد.
رسیدگی به این پرونده از نیمه‌شب هشتم تیر 89 به دنبال تماس یک زن جوان به نام فاطمه با پلیس شهریار در دستور کار قرار گرفت. این زن به پلیس گفت: «من و شوهرم در باغ خواب بودیم که دو مرد وارد باغ شدند و دست و پای ما را با طناب بستند. گمان می‌کنم مردان ناشناس برای تسویه‌حساب با شوهرم به باغ آمده بودند. آنها وقتی با فریادهای من و شوهرم روبه‌رو شدند، پا به فرار گذاشتند. من که با زحمت فراوان توانسته بودم طناب‌ها را باز کنم متوجه شدم همسرم دچار سوختگی شده است.»
پلیس همان‌موقع به باغ مورد نظر رفت و با پیکر نیمه‌جان احمد روبه‌رو شد. این مرد 54 ساله به بیمارستان منتقل شد، اما ساعتی بعد به‌خاطر شدت سوختگی روی تخت بیمارستان جان سپرد.
وقتی پزشکان اعلام کردند احمد با اسید سوخته است، بازجویی از همسر او از سر گرفته شد. در حالی که این زن اصرار داشت مردان غریبه نیمه‌شب به باغ حمله کرده‌اند، پلیس به بازجویی از نگهبان باغ پرداخت.
مرد نگهبان گفت: «احمد و فاطمه مدتی بود که با هم اختلاف داشتند. آنها در آپارتمان‌شان در تهران زندگی می‌کردند و آخر هفته‌ها به باغ‌شان در شهریار می‌آمدند. تا اینکه چند روز پیش احمد همسرش را به زور به باغ آورد و او را مجبور کرد همینجا بماند. از دعواهای آنها فهمیده بودم احمد دیگر اجازه نمی‌دهد همسرش به تهران برگردد.»
اظهارات این مرد تحقیقات پلیس را وارد مرحله تازه‌ای کرد و فاطمه به ناچار لب به اعتراف گشود. به این ترتیب او به اسیدپاشی کینه‌جویانه اعتراف کرد و گفت: «چون دل خوشی از شوهرم نداشتم، نیمه‌شب روی او اسید پاشیدم اما قصد کشتن او را نداشتم من فقط می‌خواستم تا او را ادب کنم.» این زن در حالی پای میز محاکمه ایستاد که مادر و فرزندان قربانی برای او اشد مجازات خواستند. هیات قضایی در پایان دادگاه این زن را به قصاص محکوم کرد. در حالی که این حکم در دیوان عالی کشور تایید شده بود زن جوان توانست با پرداخت دیه رضایت دو فرزندش و مادر شوهر سابقش را جلب کند. به این ترتیب از حکم قصاص رهایی یافت و دیروز از جنبه عمومی جرم محاکمه شد.
در جلسه رسیدگی به این پرونده که دیروز در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی علی قربان‌زاده و با حضور دو مستشار تشکیل شد ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را خواند.
او گفت: «با توجه به رضایت اولیای دم از آنجا که جرم فاطمه منجر به اخلال در نظم عمومی جامعه شده است برای او تقاضای کیفر دارم.» سپس دو پسر فاطمه در جایگاه ویژه ایستادند و گفتند: «با مرگ مادرمان، پدرمان زنده نمی‌شود. به همین خاطر مادر بزرگ‌مان را راضی کردیم تا با دریافت دیه از خون پدرمان گذشت کند.»
نوبت دفاع به فاطمه که رسید، گفت: «از همان ابتدای زندگی مشترک با احمد اختلاف داشتم. او مرد بداخلاقی بود و نمی‌گذاشت آب خوش از گلویم پایین برود. او مدتی بود به من مشکوک شده بود، به همین خاطر مرا به باغ شهریار آورد و گفت باید اینجا زندگی کنم. ماشینم را هم از من گرفته بود و اجازه نمی‌داد از باغ بیرون بروم. به همین خاطر به فکر انتقام افتادم.» او ادامه داد: «نقشه‌ای برای اسیدپاشی نداشتم. من نیمه‌شب بیدار بودم و به بدخلقی‌های شوهرم فکر می‌کردم که چشمم به گالن اسیدی افتاد که گوشه باغ بود. چون آن شب سرایدار در باغ حضور نداشت گالن اسید را روی صورت شوهرم پاشیدم و با پلیس تماس گرفتم تا با صحنه‌سازی از مجازات در امان باشم. اما قصد کشتن شوهرم ر ا نداشتم و حالا خیلی پشیمانم.»
او افزود: «نزدیک به پنج سال است که در زندانم و در این مدت به اندازه کافی تنبیه شده‌ام. حالا از هیات قضایی تقاضا دارم تا در مجازاتم تخفیف قائل شود.»
در پایان این جلسه هیات قضایی وارد شور شد و طبق ماده 612 قانون مجازات حکم آزادی این زن را پس از 5 سال صادر کرد.
به گزارش فرهیختگان، بیشتر این زن به قصاص محکوم شده بود که توانست با پرداخت دیه رضایت فرزندان و مادرشوهرش را جلب کند و از حکم قصاص رهایی یابد.
رسیدگی به این پرونده از نیمه‌شب هشتم تیر 89 به دنبال تماس یک زن جوان به نام فاطمه با پلیس شهریار در دستور کار قرار گرفت. این زن به پلیس گفت: «من و شوهرم در باغ خواب بودیم که دو مرد وارد باغ شدند و دست و پای ما را با طناب بستند. گمان می‌کنم مردان ناشناس برای تسویه‌حساب با شوهرم به باغ آمده بودند. آنها وقتی با فریادهای من و شوهرم روبه‌رو شدند، پا به فرار گذاشتند. من که با زحمت فراوان توانسته بودم طناب‌ها را باز کنم متوجه شدم همسرم دچار سوختگی شده است.»
پلیس همان‌موقع به باغ مورد نظر رفت و با پیکر نیمه‌جان احمد روبه‌رو شد. این مرد 54 ساله به بیمارستان منتقل شد، اما ساعتی بعد به‌خاطر شدت سوختگی روی تخت بیمارستان جان سپرد.
وقتی پزشکان اعلام کردند احمد با اسید سوخته است، بازجویی از همسر او از سر گرفته شد. در حالی که این زن اصرار داشت مردان غریبه نیمه‌شب به باغ حمله کرده‌اند، پلیس به بازجویی از نگهبان باغ پرداخت.
مرد نگهبان گفت: «احمد و فاطمه مدتی بود که با هم اختلاف داشتند. آنها در آپارتمان‌شان در تهران زندگی می‌کردند و آخر هفته‌ها به باغ‌شان در شهریار می‌آمدند. تا اینکه چند روز پیش احمد همسرش را به زور به باغ آورد و او را مجبور کرد همینجا بماند. از دعواهای آنها فهمیده بودم احمد دیگر اجازه نمی‌دهد همسرش به تهران برگردد.»
اظهارات این مرد تحقیقات پلیس را وارد مرحله تازه‌ای کرد و فاطمه به ناچار لب به اعتراف گشود. به این ترتیب او به اسیدپاشی کینه‌جویانه اعتراف کرد و گفت: «چون دل خوشی از شوهرم نداشتم، نیمه‌شب روی او اسید پاشیدم اما قصد کشتن او را نداشتم من فقط می‌خواستم تا او را ادب کنم.» این زن در حالی پای میز محاکمه ایستاد که مادر و فرزندان قربانی برای او اشد مجازات خواستند. هیات قضایی در پایان دادگاه این زن را به قصاص محکوم کرد. در حالی که این حکم در دیوان عالی کشور تایید شده بود زن جوان توانست با پرداخت دیه رضایت دو فرزندش و مادر شوهر سابقش را جلب کند. به این ترتیب از حکم قصاص رهایی یافت و دیروز از جنبه عمومی جرم محاکمه شد.
در جلسه رسیدگی به این پرونده که دیروز در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی علی قربان‌زاده و با حضور دو مستشار تشکیل شد ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را خواند.
او گفت: «با توجه به رضایت اولیای دم از آنجا که جرم فاطمه منجر به اخلال در نظم عمومی جامعه شده است برای او تقاضای کیفر دارم.» سپس دو پسر فاطمه در جایگاه ویژه ایستادند و گفتند: «با مرگ مادرمان، پدرمان زنده نمی‌شود. به همین خاطر مادر بزرگ‌مان را راضی کردیم تا با دریافت دیه از خون پدرمان گذشت کند.»
نوبت دفاع به فاطمه که رسید، گفت: «از همان ابتدای زندگی مشترک با احمد اختلاف داشتم. او مرد بداخلاقی بود و نمی‌گذاشت آب خوش از گلویم پایین برود. او مدتی بود به من مشکوک شده بود، به همین خاطر مرا به باغ شهریار آورد و گفت باید اینجا زندگی کنم. ماشینم را هم از من گرفته بود و اجازه نمی‌داد از باغ بیرون بروم. به همین خاطر به فکر انتقام افتادم.» او ادامه داد: «نقشه‌ای برای اسیدپاشی نداشتم. من نیمه‌شب بیدار بودم و به بدخلقی‌های شوهرم فکر می‌کردم که چشمم به گالن اسیدی افتاد که گوشه باغ بود. چون آن شب سرایدار در باغ حضور نداشت گالن اسید را روی صورت شوهرم پاشیدم و با پلیس تماس گرفتم تا با صحنه‌سازی از مجازات در امان باشم. اما قصد کشتن شوهرم ر ا نداشتم و حالا خیلی پشیمانم.»
او افزود: «نزدیک به پنج سال است که در زندانم و در این مدت به اندازه کافی تنبیه شده‌ام. حالا از هیات قضایی تقاضا دارم تا در مجازاتم تخفیف قائل شود.»
در پایان این جلسه هیات قضایی وارد شور شد و طبق ماده 612 قانون مجازات حکم آزادی این زن را پس از 5 سال صادر کرد.
