نه اینکه بگوییم حضور این میهمان متفاوت در استودیو، برای جذابیت بخشیدن به برنامه بوده، ولی با اتفاقاتی که رخ داد سخت است بپذیریم چنین برنامههایی اثربخش باشند!
به گزارش «تابناک»، در میان اتفاقات ریز و درشت و تلخ و شیرینی که در بستر جامعه رخ میدهد، بعضی هایشان آنقدر روزمره شدهاند که نه شیرینیشان را میتوان چشید و نه تلخی شان قادر است کاممان را تلخ کند تا این گونه به نظر برسد که با جامعهای بی روح مواجهیم که پتانسیل زشتیهای فراوانتری دارد.
از جمله این اتفاقات، سیاهی هایی است که به تعداد فراوان در گوشه گوشه شهرهایمان وجود دارد؛ اما به جای آنکه به دیدمان بیایند، ترجیح دادهایم کمتر نور نگاهمان را بر آنها بتابانیم تا نه برایمان دغدغه شوند و در پی درمانشان بیفتیم؛ مثل ماجرای بی خانمان هایی که کارتنخواب لقبشان دادهایم اما پای درد دلشان که بنشینی میبینی که گاه سهمشان از روزگار همان کارتن هم نیست که اگر بود، هر ساله در فصول سرد شمار زیادی شان در شهرهای مختلف رخت از دنیا نمیبستند و به دیار باقی کوچ نمیکردند.
طبیعی است، در چنین شرایطی، دیده شدن یک کارتن خواب میتواند اتفاقی به شدت متفاوت باشد و نگاه ها را به خود جلب کند؛ اتفاق که اگر در رسانه ملی رخ دهد، اثر گذاریش بسیار بیشتر شده و میتواند گامی موثر در نشان دادن بخشی از تاریکی هایِ روزمره شده باشد.
این اتفاق به تازگی در شبکه خبر و در قالب برنامه «پیشخوان خبر» رخ داد تا تمجید عمومی از جسارت مسئولان این برنامه را به همراه داشته باشد چراکه از معدود دفعاتی بود که رسانه ملی به جای ارائه تصاویر زیبا و حتی تصنعی، به سراغ دردی رفته بود که بر سر ندیدنش میان نهادهای مختلف دعواست؛ دعوایی آنچنان دامنه دار که متاسفانه به این برنامه هم راه یافته بود و مانع از ثمربخشی زحماتی شد که مطمئنیم مسئولان این برنامه متحملش شده بودند تا یک کارتن خواب میهمان رسمی برنامه رسمی شان باشد و بی هیچ نگرانی، سخنانش را بگوید.
هرچه بخواهیم این دعوا را تشریح کنیم، به اندازه دیدن آن از قاب تلویزیون نشانگر اوضاع نامطلوبی که بر اثر دعواهای کهنه بر این مقوله حاکم شده، واضح نخواهد بود و به همین دلیل هم که شده، جا دارد روایت اقدام درخور تقدیر مسئولان این برنامه و مشکلات همراه با آن را از دریچه فیلم ضبط شده از همان برنامه ببینیم.
حکایت های کارتن خوابی که مجری از او با عنوان آسیب دیده اجتماعی یاد میکند و پانزده سال است با اعتیاد دست به گریبان است، حکایتی شنیدنی است که تاکنون سابقه نداشته از رسانه ملی پخش شود؛ به ویژه آنکه قرار باشد با صراحت لهجه سخن بگوید و تعریف کند که وقتی ماموران انتظامی برای جمع آوری شان از سطح شهر اقدام میکنند، گاه به قدری خشونت به خرج میدهند که گویی (نقل به مضمون) با حیوان برخورد میکنند!
او که چهار سال است در خیابان زندگی میکند، تأکید دارد در زمره اراذل یا دزدها نمیگنجد و پینه های دستش را در برنامه زنده تلویزیونی گواه میگیرد تا ثابت کند که شایسته برخوردهای توهین آمیز مأموران نیست و اگر ترک نکرده یا بر ترک مداومت نداشته، به این دلیل است که انگیزهای ندارد؛ انگیزهای که برخی گروههای خودجوش و مددکاران اجتماعی که با امثال وی برخورد میکنند، سعی میکنند با تکریم به امثال او تزریق کنند بلکه رویشی دوباره را سبب ساز شوند.
با این گزاره، آیا عجیب نیست ببینیم سرداری که در برنامه حضور یافته و ضابط قضایی است، هیچ پاسخی به این سخنان نمیدهد، مجری هم از او نمیخواهد در این باره توضیح دهد و بدین ترتیب رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر بی آنکه کلامی درباره ایرادات عملکرد خود و مجموعه انتظامی در این باب سخن بگوید، نقد نهادهایی که در این باره کم کاری میکنند را آغاز میکند؟
ماجرا زمانی جالب میشود که میبینیم این مقام انتظامی برای اثبات کوتاهی نهادهای مرتبط با این مقوله، نشستی که صبح همان روز انجام شده را مثال میزند که به گفته وی جز بحث و مشاجره در آن اتفاق رخ نداده است، زیرا لابد همه مسئولان حاضر در آن نشست تلاش داشتهاند گناه رفع نشدن مشکل را گردن دیگری بیندازند!
و این گونه همین برنامه کوتاه تلویزیونی که دو مسئول از دو نهاد مختلف در آن حضور دارند و یک میهمان بسیار ویژه، عزیز کارتن خوابی هم در جمع ایشان حضور یافته، آنچنان به بیراهه میرود که دو مسئول حاضر در برنامه به نوعی به یکدیگر ایراد میگیرند و چقدر تلخ است که بدانیم این برنامه قرار بوده مشکل کارتن خواب ها را بررسی کند؛ غافل از آنکه نتیجهاش نشان دادن آن گونه تشتتی در آرای نهادهای مرتبط با این مقوله میشود که گویی لازم است ابتدا برای آشتی دادن این نهادها اقدامی کنیم و بعد اگر مجال بود و عمر کارتن خواب ها کفاف داد، به حل مشکل ایشان برسیم.
و تلختر آنجاست که وقتی این نمایش ناهماهنگ به اتمام میرسد، تازه درمییابیم که در استودیوی محل ضبط برنامه چهار تن حضور داشتند که گویی یکی نامرئی بوده، چون تنها سه لیوان آب روی میز دیده میشود که مقابل مجری برنامه، مقام انتظامی و نماینده سازمان بهزیستی قرار داشت و کسی یادش نبود که دست کم در این برنامه، کارتن خواب را ببیند!