دست درازی تازه پس از نظامی، تار، چوگان، مینیاتور و فرش؛
آذربایجان هنر پنج هزار ساله مسگری ایران را به نام خود ثبت میکند!
جمهوری آذربایجان از یونسکو خواستار آن شده تا صنعت مسگری را با نام «صنعت مسگری لاهیج» (روستایی با اهالی دارای گویشی از زبان فارسی در شمال جمهوری آذربایجان)، در فهرست جهانی میراث ناملموس به نام جمهوری آذربایجان ثبت کند و این درخواست در نهمین نشست یونسکو در نامیبیا که طی روزهای 30 نوامبر تا چهار دسامبر برگزار میشود، بررسی خواهد شد.
جمهوری آذربایجان به عنوان بارزترین مصداق سارق فرهنگی، درصدد است تا بخشی دیگر از صنایع گره خورده به تاریخ ایران را به نام خود ثبت نماید و در همین راستا، این بار به سراغ هنر پنج هزار ساله «مسگری» رفته است؛ تحرکاتی که با توجه به سوابق، احتمالاً با موفقیت آذربایجان همراه خواهد شد!
به گزارش «تابناک»، همه چیز با تلاش جمهوری آذربایجان برای تغییر هویت اجزای باقی مانده ایرانی و فارسی در آن مملکت به اجزای آذری و ثبت تاریخ ایران به نام آذربایجان آغاز شد که قدمتی طولانی دارد؛ اما در سال‌های اخیر، نمود عینی بیشتری یافت و به رغم شعارهای مسئولان سازمان میراث فرهنگی و همچنین مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با موفقیت آذربایجان در این سرقت‌ها و حفظ میراث مسروقه به نام این کشور همراه شده است.
هرچند «جمال‌الدین ابومحمّد الیاس بن یوسف بن زکی متخلص» به «نظامی» در گنجه زیسته بود، با تکیه بر شعرش، زاده تفرش بوده است: «چو دُر گرچه در بحر گنجه گمم - ولی از قهستان شهر قمم / به تفرش دهی هست «تا»(طا) نام او - نظامی از آنجا شده نام‌جو».
تغییر کاشی‌های اطراف آرامگاه نظامی به کاشی‌های اشعار ترکی در زمان وزیر فرهنگ دولت سابق
شیخ بهایی نیز در اشعار خودش این گونه از نظامی یاد کرده است: «ز اهل تفرش است آن گوهر پاک - ولی در گنجه چون گنج است در خاک» و در واقع به اشتباه از او با صفت گنجوی یا گنجه‌ای نام برده شده اما در سال‌های اخیر، نه تنها او گنجوی خوانده شده، بلکه برای اثبات این ادعا، آذربایجان شعر جعل کرده است.
با این حال ابتدا این شعر که در هیچ نسخه تاریخیِ خطی موجود از آثار نظامی وجود ندارد، به این شاعر فارسی زبان منتسب شد: «پدر بر پدر، مر مرا ترک بود - به فرزانگی هر یکی گرگ بود» که پژوهشگران ایرانی ضمن بررسی اشعار فردوسی که تماماً در مذمت گرگ بوده و همچنین با توجه به عدم وجود این بیت شعر در نسخ خطی، اصالتش را رد کردند.
«نظامی» در شعری درباره گرگ و گرگ صفتی می‌گوید: «ز آن بر گرگ روبه راست شاهی - که روبه دام بیند گرگ ماهی» و در شعری دیگری تأکید دارد: «به وقت زندگی رنجور حالیم - که با گرگان وحشی در جوالیم» و همچنین در یک شعر دیگرش می‌آورد: «پیامت بزرگست و نامت بزرگ - نهفته مکن شیر در چرم گرگ» و در دیگر شعرش نیز به ذم گرگ می‌پردازد و می‌گوید: «روباه ز گرگ بهره زان برد - کین رای بزرگ دارد آن خرد» و در واقع اساساً گرگ بودن که صفت دهه‌های اخیر پان ترک‌هاست را مذوم می‌داند.
سازنده تار آذربایجان ایران در اردبیل؛ سازی که در دولت پیشین به نام جمهوری آذربایجان ثبت شد
با وجود این و به رغم آنکه قریب به اتفاق اشعار نظامی به زبان فارسی است، آذربایجان کاشی‌های اشعار فارسی اطراف آرامگاه این شاعر ایرانی را کند و در عوض، اشعار ترکی نصب کرد که در ظاهر کاری ساده انگارانه برای تصاحب یک شاعر بود اما به مرور این دروغ گسترده و گسترده‌تر میشود و مصداق دروغ بزرگی می‌یابد که حداقل باورش برای ساکنان این کشور همسایه باورپذیرتر میشود.
عدم برخورد قاطع ایران با این سرقت ادبی، منجر به ثبت سایر میراث فرهنگی ایران تحت عناوین مختلف به نام کشور آذربایجان بود. «تار» که تحت عنوان تار آذری با شکل متفاوتی در آذربایجان ایران نیز نواخته میشود، هدف بعدی آذربایجان بود و در نهایت به نام این کشور به همراه برخی ردیف‌ها ثبت و پس از جنجال‌های مقطعی، این حادثه تلخ نیز به فراموشی سپرده شد.
پس از «نظامی» و «تار»، نوبت به «چوگان» ورزش کهن ایرانی رسید که هیچ تردیدی از سوی تاریخ نگاران درباره اصالت ایرانی‌اش وجود ندارد و علاوه بر نام بردن از آن در اشعار رودکی و فردوسی، اساساً میدان نقش جهان اصفهان، زمین چوگان بوده است. آذربایجان «چوگان» را نیز به عنوان بازی سنتی «چوگان در قره‌باغ» در اجلاس یونسکو در باکو در فهرست میراث ناملموس متعلق به خود ثبت کرد.
ثبت تاریخی ورزش ایرانی «چوگان» در هنر ایرانی «مینیاتور»
در هفته‌‌های اخیر نیز خبر رسید که جمهوری آذربایجان پس از اقدام به ثبت «تار» و «چوگان» به نام این کشور در فهرست جهانی یونسکو، این بار برای ثبت هویت «فرش» و «نگارگری ایرانی» و چه بسا شاهنامه و دیوان حافظ زمینه‌سازی کرده است! آذربایجان در اکسپو 2015 میلان، بروشورها و هدایای تبلیغاتی هم برای مخاطبان در نظر گرفته شده بود که مواردی از جمله عرضه فرش تبریز به عنوان یکی از صنایع دستی این کشور ذکر شده بود.
در این میان، آذربایجان کتاب نفیسی هم منتشر و در این اکسپو با نام «مینیاتور» عرضه کرده و مینیاتورهای شاهنامه که بر آنها اشعار فارسی به نگارش درآمده را به عنوان آثار هنری و تاریخی آذربایجان عرضه کرده است! نکته جالب اینکه ترکمنستان و امارات نیز با الگوبرداری از آذربایجان، اقدام به سرقت فرهنگی از ایران کرده و اقدام معرفی «خط نستعلیق» در پاویون امارات متحده عربی و «فرش تبریز» به عنوان میراث ملی‌شان نموده اند.
حال شبکه سی بی سی آذربایجان خبر داده، جمهوری آذربایجان از یونسکو خواستار آن شده تا صنعت مسگری را با نام «صنعت مسگری لاهیج» (روستایی با اهالی دارای گویشی از زبان فارسی در شمال جمهوری آذربایجان)، در فهرست جهانی میراث ناملموس به نام جمهوری آذربایجان ثبت کند و این درخواست در نهمین نشست یونسکو در نامیبیا ـ که طی روزهای 30 نوامبر تا چهار دسامبر برگزار میشود ـ بررسی خواهد شد.
سی بی سی آذربایجان، مسگری را به روستای روستای لاهیج در مناطق کوهستانی شهرستان اسماعیلی جمهوری آذربایجان منتسب کرده و از این هنر پنج هزار ساله ایرانی که در نقطه نقطه ایران آثارش کشف شده، به عنوان یکی از نمادهای اصیل معماری و شهرسازی کهن جمهوری آذربایجان یاد کرده که در نوع خود کوشش جالبی برای سرقت بخشی دیگر از تاریخ ایران است.
هرچند لاهیج جزو شهرهای فعال در تولید ظروف مسی در چند قرن اخیر است، ظروف پنج هزار ساله مسی در قلب ایران که نشان می‌دهد اولین فلز کشف شده توسط بشر مس بوده و اولین فلزکاران نیز ایرانیان بوده‌اند و همچنین بازارهای چندصد ساله ساخت ظروف مسی در نقاط مختلف ایران، نشان می‌دهد ثبت این هنر به نام دیگر کشورها چقدر خام است و البته چقدر شبیه ثبت «تار» و «چوگان» است.
هرچند کسی منکر این حقیقت نیست که برخی از این آثار به عنوان میراث مشترک تاریخی باید در بستر «ایران بزرگ» میان ملل مختلف به ثبت برسد و ایران نیز به عنوان یکی از کشورهای مشترک در این آثار در یونسکو به ثبت برسد و حتی پس از ثبت «تار» و «چوگان» نیز مسئولان ایران، وعده تشکیل پرونده مشترک و قرارگیری نام ایران در کنار آذربایجان در پرونده ثبت جهانی این دو اثر منتشر شد، در این چند سال، خبر قطعی از تحقق این وعده منتشر نشد؛ بنابراین، باید نگران بود که سرقت آثار تاریخی ایران تا کجا ادامه خواهد یافت.
به گزارش «تابناک»، همه چیز با تلاش جمهوری آذربایجان برای تغییر هویت اجزای باقی مانده ایرانی و فارسی در آن مملکت به اجزای آذری و ثبت تاریخ ایران به نام آذربایجان آغاز شد که قدمتی طولانی دارد؛ اما در سال‌های اخیر، نمود عینی بیشتری یافت و به رغم شعارهای مسئولان سازمان میراث فرهنگی و همچنین مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با موفقیت آذربایجان در این سرقت‌ها و حفظ میراث مسروقه به نام این کشور همراه شده است.
هرچند «جمال‌الدین ابومحمّد الیاس بن یوسف بن زکی متخلص» به «نظامی» در گنجه زیسته بود، با تکیه بر شعرش، زاده تفرش بوده است: «چو دُر گرچه در بحر گنجه گمم - ولی از قهستان شهر قمم / به تفرش دهی هست «تا»(طا) نام او - نظامی از آنجا شده نام‌جو».
تغییر کاشی‌های اطراف آرامگاه نظامی به کاشی‌های اشعار ترکی در زمان وزیر فرهنگ دولت سابق
شیخ بهایی نیز در اشعار خودش این گونه از نظامی یاد کرده است: «ز اهل تفرش است آن گوهر پاک - ولی در گنجه چون گنج است در خاک» و در واقع به اشتباه از او با صفت گنجوی یا گنجه‌ای نام برده شده اما در سال‌های اخیر، نه تنها او گنجوی خوانده شده، بلکه برای اثبات این ادعا، آذربایجان شعر جعل کرده است.
با این حال ابتدا این شعر که در هیچ نسخه تاریخیِ خطی موجود از آثار نظامی وجود ندارد، به این شاعر فارسی زبان منتسب شد: «پدر بر پدر، مر مرا ترک بود - به فرزانگی هر یکی گرگ بود» که پژوهشگران ایرانی ضمن بررسی اشعار فردوسی که تماماً در مذمت گرگ بوده و همچنین با توجه به عدم وجود این بیت شعر در نسخ خطی، اصالتش را رد کردند.
«نظامی» در شعری درباره گرگ و گرگ صفتی می‌گوید: «ز آن بر گرگ روبه راست شاهی - که روبه دام بیند گرگ ماهی» و در شعری دیگری تأکید دارد: «به وقت زندگی رنجور حالیم - که با گرگان وحشی در جوالیم» و همچنین در یک شعر دیگرش می‌آورد: «پیامت بزرگست و نامت بزرگ - نهفته مکن شیر در چرم گرگ» و در دیگر شعرش نیز به ذم گرگ می‌پردازد و می‌گوید: «روباه ز گرگ بهره زان برد - کین رای بزرگ دارد آن خرد» و در واقع اساساً گرگ بودن که صفت دهه‌های اخیر پان ترک‌هاست را مذوم می‌داند.
سازنده تار آذربایجان ایران در اردبیل؛ سازی که در دولت پیشین به نام جمهوری آذربایجان ثبت شد
عدم برخورد قاطع ایران با این سرقت ادبی، منجر به ثبت سایر میراث فرهنگی ایران تحت عناوین مختلف به نام کشور آذربایجان بود. «تار» که تحت عنوان تار آذری با شکل متفاوتی در آذربایجان ایران نیز نواخته میشود، هدف بعدی آذربایجان بود و در نهایت به نام این کشور به همراه برخی ردیف‌ها ثبت و پس از جنجال‌های مقطعی، این حادثه تلخ نیز به فراموشی سپرده شد.
پس از «نظامی» و «تار»، نوبت به «چوگان» ورزش کهن ایرانی رسید که هیچ تردیدی از سوی تاریخ نگاران درباره اصالت ایرانی‌اش وجود ندارد و علاوه بر نام بردن از آن در اشعار رودکی و فردوسی، اساساً میدان نقش جهان اصفهان، زمین چوگان بوده است. آذربایجان «چوگان» را نیز به عنوان بازی سنتی «چوگان در قره‌باغ» در اجلاس یونسکو در باکو در فهرست میراث ناملموس متعلق به خود ثبت کرد.
ثبت تاریخی ورزش ایرانی «چوگان» در هنر ایرانی «مینیاتور»
در این میان، آذربایجان کتاب نفیسی هم منتشر و در این اکسپو با نام «مینیاتور» عرضه کرده و مینیاتورهای شاهنامه که بر آنها اشعار فارسی به نگارش درآمده را به عنوان آثار هنری و تاریخی آذربایجان عرضه کرده است! نکته جالب اینکه ترکمنستان و امارات نیز با الگوبرداری از آذربایجان، اقدام به سرقت فرهنگی از ایران کرده و اقدام معرفی «خط نستعلیق» در پاویون امارات متحده عربی و «فرش تبریز» به عنوان میراث ملی‌شان نموده اند.
حال شبکه سی بی سی آذربایجان خبر داده، جمهوری آذربایجان از یونسکو خواستار آن شده تا صنعت مسگری را با نام «صنعت مسگری لاهیج» (روستایی با اهالی دارای گویشی از زبان فارسی در شمال جمهوری آذربایجان)، در فهرست جهانی میراث ناملموس به نام جمهوری آذربایجان ثبت کند و این درخواست در نهمین نشست یونسکو در نامیبیا ـ که طی روزهای 30 نوامبر تا چهار دسامبر برگزار میشود ـ بررسی خواهد شد.
سی بی سی آذربایجان، مسگری را به روستای روستای لاهیج در مناطق کوهستانی شهرستان اسماعیلی جمهوری آذربایجان منتسب کرده و از این هنر پنج هزار ساله ایرانی که در نقطه نقطه ایران آثارش کشف شده، به عنوان یکی از نمادهای اصیل معماری و شهرسازی کهن جمهوری آذربایجان یاد کرده که در نوع خود کوشش جالبی برای سرقت بخشی دیگر از تاریخ ایران است.
هرچند لاهیج جزو شهرهای فعال در تولید ظروف مسی در چند قرن اخیر است، ظروف پنج هزار ساله مسی در قلب ایران که نشان می‌دهد اولین فلز کشف شده توسط بشر مس بوده و اولین فلزکاران نیز ایرانیان بوده‌اند و همچنین بازارهای چندصد ساله ساخت ظروف مسی در نقاط مختلف ایران، نشان می‌دهد ثبت این هنر به نام دیگر کشورها چقدر خام است و البته چقدر شبیه ثبت «تار» و «چوگان» است.
هرچند کسی منکر این حقیقت نیست که برخی از این آثار به عنوان میراث مشترک تاریخی باید در بستر «ایران بزرگ» میان ملل مختلف به ثبت برسد و ایران نیز به عنوان یکی از کشورهای مشترک در این آثار در یونسکو به ثبت برسد و حتی پس از ثبت «تار» و «چوگان» نیز مسئولان ایران، وعده تشکیل پرونده مشترک و قرارگیری نام ایران در کنار آذربایجان در پرونده ثبت جهانی این دو اثر منتشر شد، در این چند سال، خبر قطعی از تحقق این وعده منتشر نشد؛ بنابراین، باید نگران بود که سرقت آثار تاریخی ایران تا کجا ادامه خواهد یافت.
غیر قابل انتشار: ۱۴
در انتظار بررسی: ۱۳۳
انتشار یافته: ۳۶
و دولت ایران چه میکند؟هیچ
بیخود نیست افتخار ملی در بین مردم مدام کمرنگتر میشه.
پاسخ ها
حجت
| 
| ۱۱:۲۰ - ۱۳۹۴/۰۹/۰۴
نه جانم تا وقتی سمند و پرایدو داریم دیگه غمی نداریم حتما ما باید وایسیم ببینیم یکی از میراث ما رو بنام خودشون ثبت کنن بعد ما دفاع کنیم .چرا نباید خودمون زودتر به فکر ثبت اونها نیوفتادیم.این رویه تنبلی و بیسوادی ما تا کی میخواد ادامه پیدا کنه؟ اونجا آثار و صنایع دستی ترکهای ما را به نام خودشان تثبت جهانی میکننداینجا به خاطر یه برنامه کودک تلویزیونی, تظاهرات محلی راه میندازند
خاک بر سر ما کنن که همینطور دست رو دست گذاشتیم و همینطور دارن میدزدند همه چیز رو وقتى درتريبونهافرهنگ وتاريخ ايران تحقيروناسيوناليستهاروبه استكباروصل ميكنند.وقتى كه همه كارهاى قبل انقلاب يكسره سياه ديده ميشه وبه ايده هابجاى بررسى اون به كسى كه اونومطرح ميكنه نگاه ميكنن، بااين سياه وسفيدديدن وخفيف كردن اهل فرهنگ وهنرجزاين هم ميشه انتظارداشت؟؟؟
هرآنكه بادبكاردطوفان دروخواهدكرد
ضمنايونسكوهم مثل يونيسف صهيونييتى هست يانه؟ لطفاشماتابى جون ازرئيس بپرس
نوروز هم به نام آزربایجان ثبت شده تاب-تابی یادت نره. وقتی بر تمدن ۲۵۰۰ ساله تاکید می کنیم چگونه از میراث ۵۰۰۰ ساله می توانیم دفاع کنیم؟؟/ مشگل از اونا نیست از ماست.راستی چرا گویش لاهیجی را گویشی از زبان فارسی می نامید و مستتر می کنید؟؟ مگر آن گویش اسم ندارد یا احتمال می دهید مخاطب ایرانی آن گویش را نشناسد؟؟ وقتی سعی می کنید ایرانیت را مترادف فارس بودن تصویر کنید مطمئنن خیلی چیزها را از دست خواهیم داد.
جالب آنکه کشتی گیران ترک هم وطن ما نیز در این چن سال اخیر همه به اذربایجان پیوسته اند(آقای طهماسبی و...) خب شما برای موارد دیگه از همین امروز اقدام کن خب شما برای موارد دیگه از همین امروز اقدام کن ایران که ادعا میکند تار برای اوست در این 35 سال یک بار در صدا و سیما تار نشان داده ؟ اما آذربایجان روی 8 ساعت فقط برنامه مربوط به تار دارد . وزير مربوطه خواب است باز دستشون درد نکنه بفکر هستن بالخره ماهم بعدش میتونیم بگیم 100 سال پیش جز خاک ما بودن و اجاره 99 ساله داده شده به شوروی... نماد بازیهای اروپایی آذربایجان هم انار و هم سیمرغ بود که میتونید سرچ کنید ببینیدEuro 2015 Azarbaijan انار که همه به ضرس قاطع میگن مال ایران ریشه و منشاش ایرانیه...بازم باید ازشون تشکر کنیم که بفکر هستن..
اگه واقعا این هنر 5 هزارساله تو ایران هستش چرا ثبت جهانی نکردین ببینید عدم توجه به داشته ها آخرش همینه چرا قهرمانهای ما میرن برا اون کشور کار میکنن ناراحت نمیشین .....پس دنبال علت باشییم امروز که شاید فردا دیر شود. من موافقم من نمی دانم مدیران این کشور فقط اسمی مدیر هستند... آذربایجان که فبلا متعلق به ایران بوده و الان هم ملک ما است که غصب شده کدام تاریخ و تمدن را داشته است که مسگری داشته باشد ..... واقعا خنده داره مانند قطر که ادعای ابر قدرتی میکند آنهاهم برادران دینی ما هستند شریک بشیم خاک دو عالم بر سرمون چند سال دیگه میشیم یه تمدن بی هنر مگه همینطور کشکیه هر کی هر چی خواست به اسم خودش ثبت کنه ، حتما دلیل ارائه می کنن ، شما هم برین دلیل ارائه کنین به اسم خودتون ثبت کنین کسی جلو شما رو گرفته؟ حالا یا دلیل ندارین یا اراده شو دیگه تقصیر خودتونه تابناك اين موارد رو جدي پيگير باش لطفا. ممنون از دولت فعلی و دولتهای قبلی که تاریخ ایران را به باد دادند. همون بهتر که تاریخی نداشته باشیم. نوش جونشون .مگه تو ایران کسی تا بحال به فکر ثبت اینجور چیزا هم بوده ؟
چرا وقتی یکی میاد یه چیزی رو به نام خودش ثبت بکنه تازه یادمون میوفته که این رو ما هم داشتیم ؟
مسئولین میراث فرهنگی ما که احتمالاً همچنان توی آسانسور دارن بالا و پایین میرن !
البته آذربایجان با ما فرهنگ واداب ورسوم وآثار تاریخی مشترکی دارد که در گذشته مربوط به یک منطقه از جهان امروزی می باشد والبته برای ثبت جهانی چنین آثاری نمی توان اثر مربوطه را برای تنها یک کشور ثبت کرد باید مسئولان میراث فرهنگی ما فعالانه وارد موضوع شده وقبل از اینکه کار از کار بگذرد اقدام اساسی در ثبت مشترک چنین آثاری اقدام کنند . به نظر مسوولین ما هویت و فرهنگ چیز مهمی نیست. یه روز به فکر می افتند که دیگه هیچی نمونده. ما هم که فقط هر بار باید حسرت بخوریم ... به درک که ثبت میکنه... بذارید ثبت کنه....عادت کردیم دیگه...
آقا یه دفعه بیان ایران رو به نام خودشون ثبت کند!!! وقتی هزاران نسخه خطی از داخل سازمان میراث فرهنگی دزدیده میشود .وقتی تحلیل درستی در ارتباط با اثار تاریخی این مملکت نمی شود .این دزدی های بی شرمانه صورت می گیرد اونا که دارن کار خودشونو انجام میدن. و آفرین که خوب انجام می دن. ولی ما باید خجالت بکشیم که اصلا کاری انجام نمی دیم. حالا درست انجام دادنش پیش کش. البته اینطور هم نیست که همش مال ایران است و آنها دزدی میکنند به عنوان مثال در کشور آذربایجان مراسم نوروز به صورت گسترده و در تمام شهرها و بسیار با شکوه انجام می‌گیرد. یعنی نوروز هم می‌تواند به نام آذرببایجان ثبت شود. چرا سکوت ؟ دلواپسان کجایید ؟ مسئو لين بي مسئوليت ساعت خواب در پاسخ به ناشناس 9:25عزیز روزگازی آذربایجان مال ایران بود!شاهان بی عرضه شما اونرو فروختن تا به برن اروپاگردی!آره حقیقت تلخ است...
با سلام.از افتخارات هر کشوری افتخار بر فرهنگ کهن و اصیل خودشان, آثار باستانی,گونه های حیات وحش و طبیعت خاص هر کشور, نمادهای فرهنگی برآمده از ادوار مختلف تاریخ همان کشور, سنت های معروف همان کشور, پادشاهان نیک گذشته و قدرت های کشوری در دوران گذشته و هم اکنون,حرفه های کسب و کاری و هنری و موسیقایی,مانند زرگری-مسگری-نقاشی-نساجی-شیشه گری-سفال گری-منبت کاری-بافندگی فرش و گلیم,و ماشااله انواع دیگری از هنرهای اصیل ایرانی,دانشمندان و مشاهیر بزرگ,شعرا و ادیبان نامی تاریخ, و انواع دیگر هستند,که اگر دیر بجنبیم ما ایرانی ها مطمعنا بیشتر این موارد رو کشورهایی که تشابه فرهنگ با ما دارند و زمانی در زیر پرچم شاهان ایران و به نام سرزمین پارس جزئی از ایران بودند به نام کشور خود ثبت خواهند کرد و از دستشان خواهیم داد.
چه بسیارند کشورهایی که روی تک تک این موارد کار کرده اند و صنعت توریسم را در کشورشان تقویت کرده اند و جهانگردان زیادی را به کشورشان جذب کرده اند.
کمی فکر کنیم.......
باز هم کمی فکر کنیم.....
براي حكومت ما آثار ملي مهم نيست و همين هم نتيجه شده است كه از گوشه و كنار كشور حس وطن دوستي و يكپارچگي روز به روز كمرنگ تر مي شود ... در آینده ای نه چندان دور ما هیچ چیزی رو واسه ارئه دادن و انتقال به نسلهای بعد از خودمون نخواهیم داشت.