انتشار اخباری درباره تعرض یک کارگردان سینما به یک
دختر علاقه مند به سینما طی روزهای اخیر جنجال آفرین شده؛ اما هیچ شواهد و
مستنداتی دال بر وجود چنین کارگردانی در سینمای ایران وجود ندارد و
پیگیریها برای یافتن حقیقت ماجرا تا اینجا بینتیجه مانده است.
به گزارش «تابناک»، در روزهای اخیر دو روایت مشابه از ماجرا در دو روزنامه منتشر شده که روایت دوم با جنجالهای بیشتری همراه بود است. روایت اول از زبان دختری بود که در قالب یک نامه مدعی شده بود یک کارگردان با پیشنهاد بازیگری، او را به خانهاش برده و آنجا با نوشیدنی، دختر را بیهوش کرده و در ادامه نیز به این دختر تعرض کرده است.
در این روایت آمده بود که کارگردان مذکور در زندان است، ولی دستیاران این کارگردان، تصاویری از او بر روی اینستاگرام این کارگردان قرار میدهد و چنین وانمود میکند که آقای کارگردان در حال پیگیری پروژه تازه سینماییاش است و به همین علت، در محافل سینمایی کمتر ظاهر میشود.
روایت دوم که در روزهای اخیر منتشر شده و حواشی متعددی در پی داشته، اشاره به همان ماجرا میکند اما این بار از زاویه یک حکم قضایی به این داستان وارد میشود؛ حکم قضایی که مطابق با آن، این کارگردان شیطان صفت سینما به واسطه عمل منافی عفت به ۱۰۰ ضربه شلاق و دو سال محرومیت از هرگونه فعالیت هنری محکوم شده است.
در روزهای اخیر، «تابناک» کوشید تا از طریق مسئولان مختلف در حوزه سینما به مشخصات کارگردان مورد اشاره دست یابد؛ اما عمده مقامات مطلع در حوزه سینما در گفتوگو با «تابناک» از وجود چنین موردی که یک کارگردان اقدام به تعرض به دختری جوان کرده باشد، ابراز بیاطلاعی کرده و گروهی از ایشان نیز تأکید کردند چنین موردی اساساً وجود ندارد.
در چنین شرایطی، بررسی اصل حکم قضایی که برخی رسانهها از صدورش خبر دادهاند، نشان میدهد که حتی در صورت صحت اصل ارتباط یک کارگردان و یک دختر، موضوع تجاوز در میان نبوده، چرا که حکم تجاوز ۱۰۰ ضربه شلاق نیست و حتی بر فرض صحت ادعای مطرح، آنچه به اثبات رسیده و برای آن حکمی صادر شده، رابطه نامشروع بوده است.
در این فضا، هیچکس مدعی نیست سینمای ایران فاقد بیاخلاقیهایی نظیر ارتباط نامشروع است و طبیعتاً سینمای ایران نیز به عنوان بخشی از جامعه ایران با چنین پدیدههایی روبه روست، کما اینکه در سایر بخشها و سطوح چنین مسائلی، گاه و بیگاه دیده میشود و اتفاقاً با چنین مقایسهای، شرایط سینمای ایران به لحاظ اخلاقی از برخی بخشهای دیگر نظیر برخی فعالیتهای خصوصی به مراتب از سلامت بالاتری برخوردار است.
خبرنگار «تابناک» به عنوان ناظر بارها شاهد بوده که اتفاقاً درباره هنرمندان وضعیت عکس آنچه در این گزاش آمده، وجود دارد و این قشر ـ اعم از مرد و زن ـ در هر ماه عملاً در معرض صدها پیشنهاد غیراخلاقی هستند که برای گریز از شماری از آنها، مکرراً شمارههای تلفنشان را تغییر میدهند، ولی به دلیل همین حجم پیشنهادهای عجیب و بعضاً فانتزی، ممکن است پایشان بلغزد.
بنابراین شاید «اغفال هنرمندان» توسط برخی اشخاص تعبیر دقیقتری درباره برخی وقایع اینچنینی باشد و اساساً اینقدر چنین جو سنگینی سینماگران و به خصوص کارگردانهای معتبر را فرامیگیرد، که تلاش یک کارگردان برای یافتن یک شخص، بیهوش کردن آن شخص و تعرض به او، شبیه شوخی است!
بنابراین، دو تذکر جدی در این زمینه قابل طرح است؛ نخست اینکه اگر چنین کارگردانی وجود دارد که اقدام به سوءاستفاده غیراخلاقی از قدرت و نفوذش برای دستیابی به چنین اموری کرده، هم استانداردهای اسلامی (تأکید صریح حضرت علی درباره رسواسازی کارگزار فاسد) و هم استانداردهای غربی و بینالمللی، بر علنی نمودن هویتش تأکید دارد تا ولو به قیمت رفتن آبروی یک نفر، هزینه چنین سوءاستفادههایی از قدرت و نفوذ به قصد تأمین برخی خواستهها افزایش یابد.
بنابراین اگر واقعاً این ماجرا تخیلات یک روزنامه نگار یا داستان نویسی بر اساس ادعاهای یک دختر نوجوان نیست و کارگردان متجاوزی وجود دارد، انتظار میرود رسانههای منتشر کننده این داستان، جزئیات شفافی از این ماجرا و محکومیت قطعی این شخص منتشر کنند.
دوم آنکه نباید مجموعه سینمای ایران و به خصوص خانه سینما در قبال چنین خبرهای گنگ و بدون مشخصهای سکوت کند، چون وقتی از «یک کارگردان» با چنین صفاتی (متجاوز جنسی) ذکر عنوان میشود و به درست یا غلط با عدم نام بردن از او، تمامی کارگردانهای معتبر سینمای ایران را بالقوه در مظان چنین اتهامی قرار میدهد.
اگر بر فرض محال، شخص خاصی با جامه کارگردانی تخلف کرده، نباید بدون ذکر نام از او و صرفاً به عنوان «یک کارگردان» از او یاد کرد و بدین شکل عملاً حیثیت سینماگران ایران را هدف قرار داد؛ رویکردی که متأسفانه در یکی از این گزارشها به وضوح مشهود است و به همین دلیل، سینماگران باید در این زمینه حتی به لحاظ حقوقی نیز حساس باشند.
