در شرایطی که فوتبال ایران از طبیعیترین حق خود، یعنی میزبانی رویدادهای دوجانبه محروم شد، اقدام عملی موثری برای حفظ منافع ایران توسط مسئولان فدراسیون مشهود نیست و ظاهراً این رأی در مقطع بدی اعلام شده، چرا که همزمان با این فاجعه شاهد اوج‌گیری شهوت قدرت در میان مدیران فوتبالی هستیم و در میانه این جنگ قدرت، منافع ملی به فراموشی سپرده شده است.
به گزارش «تابناک»، پس از حوادث سفارت عربستان در ایران، مسئولان فوتبال عربستان در اقدامی سیاسی و تبلیغاتی، ایران را کشوری ناامن جلوه دادند و از مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) خواستند تا میزبانی بازی های مشترکشان با ایران در جام ملت‌ها و جام باشگاه‌های آسیا و همچنین سایر رویدادهای بین‌المللی در کشوری ثالث به وقوع بپیوندد.
مکانیسم کنفدراسیون چنین بود که در صورت عدم حسنه شدن روابط سیاسی و دیپلماتیک ایران و عربستان از نظر سیاسی و دیپلماتیک تا ۲۵ اسفند ۱۳۹۴، کنفدراسیون فوتبال آسیا درباره اینکه آیا ایران از امنیت لازم برای میزبانی بازی‌ها برخوردار است، تصمیم گیری می‌کند و در این تاریخ نیز کنفدراسیون که اکنون در اختیار شیخ سلمان بحرینی است، به نفع عربستان رأی داد.
مسئولان وزارت ورزش و همچنین مسئولان فدراسیون فوتبال ایران با این تصمیم مخالفت کردند؛ اما در عمل شاهد اقدامات وسیعی برای حفظ این حق طبیعی ایران نبودیم و در نهایت بر اساس حکم قابل پیش‌بینی که به تازگی از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا صادر شد، ایران از حق طبیعی‌اش برای میزبانی بازی های بین‌المللی که یک طرف آن عربستان باشد، محروم شد.
در این میان، علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال که عمده زمانش به جای دفاع از منافع ایران، درگیر انتخابات فدراسیون فوتبال بوده، عملاً کار را تمام شده قلمداد کرده و گفته است: «برای ما برگزاری بازی‌ها در امارات بهتر است، چون در این کشور هم ایرانی‌های زیادی حضور دارند و هم راه نزدیک است. همچنین پروازهای زیادی هم از ایران به امارات صورت می‌گیرد و به همین دلیل می‌توانیم وضعیت بهتری داشته باشیم».
ظاهراً مسئولان فدراسیون فوتبال ایران را بازنده قطعی تلقی کرده‌اند و به فکر دوران پس از تعیین ایران به عنوان یک کشور «ناامن» رفته‌اند. اگر کفاشیان و دوستانش پذیرفته‌اند، ایران کشور ناامنی است و توان دفاع از ملت ایران را ندارند، انتظار می‌رود، مراجع قضایی راساً ورود کنند و به جهت بی‌کفایتی مسئولان فدراسیون فوتبال در دفاع از این حقوق بدیهی ایران، اقدامات قانونی را در دستور کار قرار دهند.
البته طبیعی است، وقتی رئیس فدراسیون فوتبال ایران به جای دفاع از منافع ملتش، در پی حفظ دوستی‌اش با شیخ سلمان رئیس بحرینی و ضدایرانی کنفدراسیون فوتبال آسیا برمی‌آید و توان محاسباتی درباره آینده فوتبال و حمایت از دوستان ایران در فوتبال قاره کهن را ندارد، چنین اتفاقاتی رقم بخورد و سرشکستگی باقی بماند.
احسنت 