با وجود آنکه برخی اظهارنظرها درباره رایگان بودن تبلیغات شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان برای فیلم‌های سینمایی پخش شد، مطابق با اطلاعات دریافتی «تابناک»، این شبکه‌های ماهواره‌ای درآمد قابل توجهی از این محل داشته‌اند و تهیه‌کنندگان فیلم‌های روی پرده سینمای ایران در اکران نوروزی، ارقامی را برای تبلیغات به این شبکه‌ها پرداخته‌اند.
به گزارش «تابناک»، فروش قابل توجه فیلم‌های سینمایی در اکران نوروز، دلایل متعددی داشت که نمایش دو کمدی در این نوبت اکران و نقش شخص رضا عطاران به عنوان جذاب‌ترین کاراکتر کمیک فعلی سینمای ایران در این فروش، از دیگر علل پررنگ‌تر است؛ اما عوامل دیگری نیز در افزایش چشمگیر فروش برخی فیلم‌ها تأثیرگذار بودند.
مهم‌ترین این دلایل که توسط برخی متولیان این حوزه نیز بدون پرده پوشی بیان شده، تبلیغات گسترده یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان برای این فیلم‌هاست. این تبلیغات بر خلاف تبلیغ ۱۰ تا ۳۰ ثانیه‌ای تلویزیون، از زمان بالایی برخوردار بود و شمارش تعداد تبلیغات برای فیلم‌های روی پرده -که تقریباً شامل همه فیلم‌ها- می‌شد، از توان ناظران خارج بود و ظاهراً با توجه به ضریب بالای نفوذ ماهواره، این تبلیغات به افزایش فروش و تقویت سینمای ملی ایران منجر شد!
تنها فیلم سینمایی که از ظرفیت تبلیغات ماهواره‌ای استفاده نکرد، «بادیگارد» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا بود که در عوض تنها فیلم دارای تبلیغات گسترده و مکرر در تلویزیون بود. البته لزوماً تبلیغات به منزله فروش قطعی نیست، کما اینکه برخی فیلم‌ها با وجود تبلیغات گسترده ماهواره‌ای، به واسطه اینکه فضای کمیک و سرگرم‌کننده‌ای نداشتند، نتوانستند فروش قابل توجهی داشته باشند، ولی تأثیر این تبلیغات غیرقابل انکار است.
در روزهای اخیر، برخی موضع‌گیری‌ها حاوی این گزاره بود که شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان، تبلیغات رایگان برای این فیلم‌های سینمایی پخش کرده‌اند؛ اما بنا بر اطلاعات جمع آوری شده توسط «تابناک» از منابع خبری موثق، این شبکه‌ها در ازای حجم وسیع تبلیغات برای فیلم‌های روی پرده سینماهای ایران، رقم‌هایی دریافت کرده‌اند و این تبلیغات به هیچ عنوان مجانی نبوده است.
مطابق با اطلاعات «تابناک»، حداقل دریافتی شبکه اصلی پخش کننده این آگهی‌ها برای آغاز پخش آنونس‌های فیلم‌های سینمایی، پانزده میلیون تومان بوده و فیلم دارای بیشترین تبلیغات در این شبکه، ۳۰۰ میلیون تومان هزینه تبلیغات پرداخت کرده که واقعاً در قیاس با تعرفه‌های تبلیغات داخل ایران رقم بسیار اندکی به نسبت میزبان تأثیرگذاری در جذب مخاطب برای این فیلم‌هاست.
با مقایسه پخش تیزر‌ها توسط این شبکه ماهواره‌ای فارسی‌زبان و ارقام پرداختی توسط تهیه‌کنندگان فیلم‌های سینمایی، نمی‌توان به تعرفه مشخصی برای هر ثانیه پخش آگهی یا هر بار پخش تیزر فیلم در این شبکه‌ها رسید. مقایسه ارقام دریافتی نشان می‌دهد، مدیران این شبکه‌ها تا آنجا که تیغشان بریده از تهیه کنندگان هزینه تبلیغات گرفته و به پخش مکرر آنونس فیلم‌ها پرداخته‌اند.
برای درک اندک بودن این رقم باید توجه کرد که رقم اجاره یک ماهه برخی جایگاه‌های تبلیغاتی مهم در تهران نزدیک تبلیغات میدان هفتم تیر تهران ارزان‌تر از کل مبلغ تبلیغات برخی از این فیلم‌ها در شبکه‌های ماهواره‌ای نیست و در مقابل ۱۰ درصد اثر تبلیغاتی در این شبکه‌های تبلیغاتی فارسی زبان را ندارد. بنابراین تهیه کنندگان برای نجات فیلم‌های روی پرده‌شان سراغ تأثیرگذار‌ترین و در عین حال ارزان‌ترین تبلیغات فرهنگی رفته‌اند و اتفاقاً از این طریق سود قابل توجهی نیز داشته‌اند.
ظاهراً هنوز ابزارهای کنترلی نیز نتوانسته در این زمینه مؤثر واقع شود، زیرا تهیه کنندگان فیلم‌های سینمایی انتظار دارند، بدون آنکه بازیگران زن از آنونس‌های تبلیغاتی شان حذف شوند، این آنونس بتواند در شبکه‌های داخلی پخش شود که ظاهراً صداوسیما قصد ارائه چنین خدماتی را به همه فیلم‌ها ندارد و به همین ترتیب، زمینه توجیه این تبلیغات ماهواره‌ای برای فیلمسازان فراهم شده است.
