با توقیف فیلم «عادت نمی‌کنیم» توسط مسئولان قضایی، جدیت در برخورد با تبلیغات ماهواره‌ای عینیت بیشتری یافت؛ اما در مقابل شبکه ماهواره‌ای «جم» ـ که بیشترین تبلیغات را در این زمینه داشته ـ برای مقابله با فضا اقدام به پخش آنونس همه فیلم‌های روی پرده از جمله دو فیلم «رسوایی» و «ایستاده در غبار» کرده و در مقابل درخواست فیلمسازان مبنی بر توقف پخش آنونس فیلم‌هایشان نیز حاضر به تمکین نشده تا سینمای ایران با یک بحران جدی روبه رو شد و شاهد آغاز رسمی جنگ علنی شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان با سینمای کشورمان باشیم.
به گزارش «تابناک»، پس از آنکه صداوسیما تبلیغات فیلم‌های سینمایی را محدودتر از حد تصور کرد و تبلیغ‌های پخش شده از تلویزیون نیز به گونه‌ای ممیزی می‌شدند که از هرگونه جذابیت تبلیغاتی بودند، برخی سینماگران داخلی، سراغ شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای رفتند و به طور مشخص شبکه «جم تی وی» محوریت تبلیغات را به دست گرفت و در مدت نه چندان طولانی، تعداد قابل توجهی از فیلم‌های سینمایی را تبلیغ نمود که به رشد میزان فروش سینمای ایران نیز کمک قابل توجهی کرد.
این تبلیغات
ماهواره‌ای در دی ماه 1394 منجر به احضار ده تهیه کننده سینما به دادسرای فرهنگ و رسانه شد و
با آنها درباره عدم تبلیغات در شبکه‌های ماهواره‌ای گفت و گو و تذکر لازم
داده به آنان داده شد و همزمان اداره بازرگانی صداوسیما، تعهدنامه خاصی مقابل
تهیه کنندگانی قرار داد که قرار بود آگهی تبلیغاتی فیلم‌هایشان از تلویزیون محدود پخش شود.
این تعهدنامه نیز تأثیر خاصی نداشت و با فرا رسیدن نوروز 1395، به جز فیلم
«بادیگارد» که تبلیغ بسیار وسیعی در تلویزیون داشت، سایر فیلم‌ها از
تبلیغات ماهواره‌ای بهره برداری کردند و این اتفاقات تأثیر قابل توجهی در
فروش این آثار داشت که باعث شد، اساساً معادلات درباره گیشه سینما در سال
جاری به کلی تغییر کند.
مطابق با
اطلاعات، «تابناک» اخیراً منتشر کرد، حداقل دریافتی شبکه اصلی پخش کننده این آگهی‌ها
برای آغاز پخش آنونس‌های فیلم‌های سینمایی، پانزده میلیون تومان بوده و
فیلم دارای بیشترین تبلیغات در این شبکه، ۳۰۰ میلیون تومان هزینه تبلیغات
پرداخت کرده که واقعاً در قیاس با تعرفه‌های تبلیغات داخل ایران رقم بسیار
اندکی ـ به نسبت میزان تأثیرگذاری در جذب مخاطب ـ برای این فیلم‌هاست.
البته این تبلیغات صرفاً از سوی تهیه کنندگان فیلم‌ها در ایران نبود و با توجه به اینکه کپی رایت این فیلم‌ها برای اکران در اروپا و آمریکا فروخته شده بود، بخشی از این تبلیغات از سوی صاحبان امتیاز پخش فیلم‌ها در اروپا و آمریکای شمالی (آمریکا و کانادا) صورت پذیرفته تا ایرانی‌های ساکن این مناطق از جهان، مشتاق تماشای این فیلم‌های ایرانی شوند. طبیعتاً کنترل این بخش از تبلیغات از اختیار تهیه کنندگان ایرانی خارج است اما درباره آن دسته از تبلیغاتی که متوجه اکران فیلم در ایران بوده، مسئولیت متوجه تهیه کننده ایرانی بود.
پس از آنکه با وجود هشدارهای مسئولان قضایی، روند پخش تیزر فیلم‌ها از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان متوقف نشد و حتی با وجود تأکید در پروانه نمایش فیلم‌های اکران دوم نوروز، این آثار نیز اقدام به تبلیغات ماهواره‌ای کردند، دادستانی در نامه‌ای به سازمان سینمایی تأکید کرد از این پس تمامی فیلم‌هایی که تبلیغات ماهواره‌ای داشته باشند، توقیف می‌شود. سازمان سینمایی نیز این نامه را به زیرمجموعه‌های سینمایی‌اش ابلاغ کرد و در این میان، فیلم «عادت نمی‌کنیم» با دستور قضایی به دلیل تبلیغات تلویزیونی به عنوان نخستین مصداق برخورد، توقیف شد و از روز شنبه این فیلم روی پرده نخواهد بود.
همزمان با این سلسله وقایع. سازمان سینمایی در نشستی با شورای تهیه کنندگان و سایر متولیان مرتبط، نسبت به جدیت این ماجرا تأکید کرد و بلافاصله تهیه کنندگان و پخش کنندگان درصدد توقف پخش آنونس فیلم‌هایشان از شبکه «جم تی وی» برآمدند اما مدیران این شبکه نه تنها حاضر به توقف پخش تیزر فیلم‌ها نشدند، بلکه سایر فیلم‌هایی که تیزرشان را پخش نمی‌کردند از جمله «رسوایی» و «ایستاده در غبار» را نیز در جدول پخش‌شان قرار دادند تا بدین ترتیب جنگی علنی را آغاز کرده باشند.
از روز گذشته عوامل برخی فیلم‌ها تأکید کرده‌اند که سفارشی به این شبکه‌ها برای پخش تیزرشان نداده‌اند و این اقدام از سوی آنها در دستور کار قرار گرفته تا دستگاه قضایی را وادار به توقیف همه فیلم‌های سینمایی (به واسطه پخش تیزر همه فیلم‌ها در شبکه‌های ماهواره‌ای کنند) اما این شبکه‌های ماهواره‌ای رفتار غیرحرفه‌ای‌شان را متوقف نکرده و عملاً شمشیرشان را به سمت شاهرگ سینمای ایران نشانه رفته‌اند.
انتظار می‌رود ضمن پیگیری حقوقی برای برخورد با این شبکه‌های ماهواره‌ای در کشورهای میزبان این شبکه‌ها به واسطه این رفتار غیرقانونی‌شان، بستر لازم برای پخش کامل آنونس‌های اکثر فیلم‌های سینمایی از تلویزیون فراهم شود تا اساساً سینماگران کشورمان نیاز به استفاده از چنین بسترهای نامشروعی برای افزایش فروش فیلم‌های ایرانی را ـ که اتفاقی مشروع است ـ نداشته باشند. اگر تلویزیون به کمک سینمای ایران بیاید، بخش وسیعی از مشکلاتی که سینماگران در سال‌های اخیر با آن دسته و پنجه نرم کرده‌اند، رفع خواهد شد.
