حبیب محبیان معروف به «حبیب»، خواننده قدیمی که پیش از این به اشتباه گفته شده بود به بیماری صعب العلاجی مبتلاست، صبح امروز به دلیل ایست قلبی در روستای نیاسته کتالم رامسر درگذشت و در 63 سالگی در وطنش بدرود حیات گفت.
به گزارش «تابناک»، حبیب محبیان که در چند سال اخیر در مناطق شمالی ایران زندگی کم‌حاشیه‌ای را در پیش گرفته بود و می‌کوشید تا در پایان عمرش دوباره در ایران فعالیت رسمی داشته باشد، صبح امروز (جمعه) بر اثر ایست قلبی درگذشت. مطابق با اظهارات مسئولان اورژانس، ساعت 9:17 صبح امروز در تماس با مرکز پیام اورژانس غرب استان مازندران برای انجام مأموریت در روستای نیاسته در کتالم رامسر درخواست آمبولانس شد.
پس از اعلام مأموریت، بلافاصله تیم اورژانس به محل اعزام و پس از بررسی وضعیت متوجه شدند که متأسفانه وی فاقد هر گونه نشانه های حیاتی و سیانوز کامل و مردمک‌ها گشاد شده بود و بدین ترتیب این خواننده قدیمی در ایران درگذشت. حبیب محبیان که 63 سال داشت، سابقه مشکل قلبی داشته و اقدامات احیای قلبی و عروقی برای بازگرداندنش مؤثر نبود.
حبیب در چهارم مهر 1331 در شمران تهران به دنیا آمد. در خانوادهٔ او، برادرانش نیز به موسیقی علاقه داشتند اما تنها خود حبیب به موسیقی حرفه‌ای روی آورد. به رغم تمایل سایر برادرانش به ویولن، علاقهٔ وی از ابتدا به گیتار بود. دوران نوجوانی حبیب مصادف با پیدایش گروه بیتلز در دهه شصت میلادی اروپا شد و این باعث علاقهٔ بیشتر وی به موسیقی گردید. وی با پذیرفته شدن در آزمون صداوسیما، زیر نظر مرتضی حنانه به فراگیری اصول و تدابیر آهنگسازی روی آورد.
او بعدها توانست به عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شود و اولین آلبومش یعنی «مرد تنهای شب» را که در سال 1356 منتشر کرد و در نهایت پس از یک سلسله حواشی در سال 1360 ایران را ترک کرد و از سال 1364 ساکن لس آنجلس آمریکا و عمده فعالیت‌هایش نیز در زمان سکوت در آمریکا انجام شد. محبیان در سال 1388 یکباره قصد سفر به ایران کرد و با پذیرش برخی شرایط به ایران بازگشت و در مناطق شمال کشور اقامت کرد که مدتی بعد از بازگشتش به ایران، این اتفاق رسانه‌ای شد.
پس از بازگشت حبیب، برخی گزارش‌ها حکایت از آن داشت که او در نامه‌ای به وضعیت نامساعد جسمی‌اش اشاره و تأکید کرده بود: «اينجانب تاكنون در آهنگ هاي خود هيچ گاه عليه نظام جمهوري اسلامي ايران چيزي نخوانده ام. خواهشمندم به دليل وضعيت جسماني من، با بازگشتم به ايران موافقت فرماييد، زيرا من از يك بيماري صعب العلاج (سرطان) رنج مي برم»؛ نامه‌ای که صحتش توسط فرزندش رد شد و محمد محبی در یادداشتی اظهار کرد پدرش به سرطان مبتلا نیست.
محبیان از سال 1389 درخواست مجوز برای نخستین آلبوم رسمی‌اش در ایران را کرده بود اما حواشی که رخ داد باعث شد او نه در دولت پیشین و نه در دولت کنونی، نتواند مجوز فعالیت بگیرد و در شرایطی که همچنان امیدوار به فعالیت مجدد در ایران بود و آرزوی برگزاری کنسرتی در ایران را در واپسین سال‌های عمرش داشت، به دیار باقی شتافت. البته در این مدت کتاب ترانه‌های حبیب منتشر و در بازار ایران عرضه شد.
مادر حبیب بر اثر حمله قلبی و همسرش به دلیل حساسیت به آمپول پنیسیلین هر دو در یك سال از دنیا رفتند؛ حوادثی كه به گفته فرزند حبیب، باعث شدند تا این خواننده به خواندن آهنگ‌های غمگین گرایش پیدا كند و در میان فارسی زبانان نیز با این آهنگ‌های غمگین شهرت یابد.
حجت جمشیدپور، مدیربرنامه ها و مشاور رسانه ای حبیب، با اشاره به اینکه فرزند محبیان ترکیه است و برای مراسم پدرش به ایران می‌آید، از تلاش های گسترده برای برگزاری مراسم ختم حبیب از مقابل تالار وحدت خبر داده و گفته است: «منتظر پاسخ آقای مرادخانی برای برگزای مراسم تشییع حبیب از مقابل تالار وحدت هستیم. در صورتی که ایشان بتوانند مقدمات را فراهم کنند، در ساعات آینده جزئیات این مراسم منتشر خواهد شد... قطعه هنرمندان برای این موضوع در نظر گرفته شده که این موضوع هم در حال رایزنی است».
پس از این اظهارنظر در پاسخ به درخواست خانواده حبیب محبیان برای تشییع این خواننده از مقابل تالار وحدت، معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با مسئولیت علی مرادخانی تأکید کرد که دخالتی در مراسم تشییع این خواننده نخواهد داشت و این خواننده از مقابل تالار وحدت تشییع نخواهد شد. هنوز خانواده حبیب درباره ترتیب و زمان تشییع او، موضع گیری قطعی نداشته‌اند.
محبیان در دوران حضورش در ایران چند آهنگ قابل توجه منتشر کرد که
یکی از آنها که تحت عنوان «الله اکبر» و برای مردم غزه بود، را همان زمان «تابناک» منتشر و از حرکت او تقدیر کرد. آهنگ دیگری که حبیب پیش از «الله اکبر» منتشر کرده بود، «عشقهای خدایی» برای رزمندگان و دلاورمردان هشت سال دفاع مقدس بود که حبیب به یاد قهرمانان این نبرد تاریخی خواند. اکنون کلیپ این آهنگ را در «تابناک» می‌بینید:
مرد تنهای شب....
مادر بی تو تنها و غریبم چراغ خانه ام بی تو چه سرده 