در هم ریزی مرز نقد با اتهام و افتراء و توهین و استهزاء متاسفانه سکه رایجی شده است، خصوصاً درباره ابعاد مختلف برجام و متاسفانه به طور خاص در صدا و سیما. این که منتقدی دلسوزانه به نقد و بررسی برجام یا هر موضوع دیگر بپردازد، نه تنها نکوهیده نیست بلکه عین صواب و کمک به غنای مباحث جاری حول یک توافق بین المللی است که هم الزام آور است و هم تامین کننده انواع گشایش های سیاسی و اقتصادی برای کشور.
به گزارش گروه تحلیل خبر امیدملی ایرانیان؛در این مجال وارد بحث این که گشایش ها حاصل شده یا خیر؟ نمی شویم؛ حتی فرض را بر این می گذاریم که این دسته از دوستان درست می گویند و اصلا برجام معادل است با «هیچ» و هیچ قطعنامه تحریم شورای امنیتی لغو نشده و هیچ فروش نفتی آزاد نشده و هیچ سرعت رشد تورمی کنترل و کند نشده و دهها هیچ دیگر، اصلاً PMD هم که مهم نبوده، شوخی بوده، توان موشکی ایران هم که با برجام آسیب دیده! و ...
حال قرار است چنین معاهده بدی در جامعه اسلامی ایران با این همه ادعای فرهنگی نقد و بررسی شود. آیا باید برخلاف فرمایش رهبر معظم انقلاب که نقد من متوجه طرف مقابل است و نه تیم خودمان، هر چه فریاد داریم و ناسزا و ژانگولربازی بلدیم بر سر تیم مذاکره و دولت نثار کنیم؟ آیا باید با هر ادبیاتی هر چه دلمان خواست بگوییم؟
به سخره گرفتن امید و آرزوهای یک ملت چگونه می تواند مایه طرب و سرخوشی عده ای باشد؟
تا کی سخن تندروهای آمریکا تنها حجت است؟ متاسفانه و صد افسوس که این راه و روش در تنها رادیو و تلویزیون ایران هم انعکاس وسیع دارد، تلویزیونی که به فرموده امام (ره) باید دانشگاه باشد. این روزها با نیت خیر لابد جولانگاه ادبیات سخیف شده است. وقتی جوانی با انگیزه های مقدس چنین سخنانی را مطرح می کند بیش از آن جوان دو رکن در بسط این نگاه و ادبیات تیره و سیمان زده، نقش دارد، یکی بزرگان پیدا و پنهان سیاسی جریان ها و دیگری صدا وسیما. نفوذ معنوی صدا و سیما البته بین قاطبه مخاطبان این روزها آنقدر است که بسیاری از درهایی را که بیشتر می کوبد، مردم از آن روی می گیرند، یک نمونه در نظر خواهی هنرپیشه ای معروف از مردم برای دعوت به کنسرت خواننده ای مشهور نمایاین شد که اکثر شرکت کنندگان به این دعوت پاسخ رد دادندو در تحلیل این رخداد پای یک برنامه تلویزیونی نمایان بود(برای اطلاعات بیشتر مراجعه شود به صفحه اول روزنامه هفت صبح 30 آذر 95) اما همین میزان از نفوذ وقتی از سوی تنها رادیو و تلویزیون رسمی کشور به کار گرفته می شود برای برخی این معنا را دارد که لابد راه درست این است که حتی با استفاده از آهنگ جز و راک و هیپ هاپ و رپ ایرانی دست بیافشانیم و برجام را مسخره و به دست اندرکارانش، به فرزندان امین نظام، توهین کنیم.
متن یک نمونه از این شیرین کاریهای تلخ در زیر می آید. تا خوانندگان منصف قضاوت کنند، این نقد است، یا توهین و افتراء ، یا به عبارت دیگر خزعبلات است و جفنگیات گرد آمده در ریتم و آهنگ جزو راک و هیپ هاپ؟ شاید باور کردنی نباشد پخش این ترانه از رادیو جمهوری اسلامی ایران، ترانه ای که دست نخورده قابلیت پخش از رادیو و تلویزیون عقب مانده ترین اپوزیسیون جمهوری اسلامی و مزاحمین خلق را دارد. ذکر این شیرین کاری تلخ برای تذکر است و البته نشان دادن این که نزد صدا و سیما کار به کجاها کشیده است؟رادیو آوا، 30 آذر ترانه ای پخش کرده با صدای علی نصیرنژاد با این متن و محتوا:
من یه ایرانیم/ دلواپس امید/ دلواپس تدبیر های کاخ سفید/ دلواپس این که برجام تهش این شه/ قلب راکتور هم محصولی از چین شه/ میگن بیخیال انرژی هسته ای/ بشین چایی بزن با گز مغز پسته ای/ دار و ندار ملت رو دو لپی بردن/ ای بابا تحریمه حتی آب خوردن/ ایمان وقتی می گیره بوی سیمان/ دفن میشه ثروت ایران/ به زیر برجام ویران/ من ایرانیم/ دلواپس لبخند/ برجام روی هواست/ چرا آقای (صدای بوق) می خند؟ دلواپس عمق خواب اصحاب کلید/ دلواپس این صدا ... الو کاخ سفید/ الو کری مگه کری/ گوشی بر نمی داری/ خرت از پل گذشت/ دیگه با ما نمی پری/ تو ایمیلا نوشتم برات دری وری/ کری کری الهی وربپری/ آرزومه با اوباما یه روز بیایی این ور/ با وعده وعید بکنی از ما دلبری/ آبگوشت بزباش بزنیم با بربری/ ایران دست نمیده با شیطان/ از کسی نمی گیره فرمان .../
این همه توهین مستقیم به افراد و اندیشه ها و گفته ها، روی آنتن رسانه ملی! زهی خیال آسوده و حاشیه امن. این چاشنی ریتمیک مباحث تند انتقادی و میزگردهای تخصصی صدا و سیماست با تعدادی میهمان ثابت که می خواهند برجام را نه نقد که تخطئه کنند. این که چرا پیش چشم مقامات عالی کشور و نهادهای ناظر می توانند چنین کنند، دلایل آشکار و پنهان دارد، یکی از آنها که ما می دانیم این است که بعضی از این مرتکبین بچه های خوب انقلاب محسوب می شوند.اما باور کرده اند صدا و سیما و بزرگ ترانی را که متاسفانه هدف وسیله را برایشان توجیه می کند.
با نزدیک شدن به انتخابات آهنگ های چرا می خند! از رادیو آوا به دیگر رادیو و شبکه ها هم خواهد رسید مانند مستند های رقص با گرگ و این ها که قبلا پخش می شد، ولی اراده ملت ایران و نمایندگانشان با این نوع عملیات ها سست نمی شود. به رادیو تلویزیون امیدی نیست. همین که از لج برجام جاز، راک و هیپ هاپ پخش کنند. جوانان را خوش می آید، جوانانی که از صدا و سیما انتظار محتوا ندارند و خلاف محتواهای ضد برجامی رای داده و می دهند.
از این صدا و سیما انتظار نیست که بگوید اگر آمریکا برجام را نقض کرده در مرحله کنونی مثلا کدام بند بوده (28 و 29) که درباره حسن نیت و فضای سازنده است و اقدامات ایران هم متناسب با این نقض بوده است. با این صدا و سیما بیشتر باید چایی زد با گز مغز پسته ای!
همین دیروز خبری در رابطه با افزایش قیمت لبنیات در رادیو تفسیر می شد. در لوگوی آن با صدای یک خانم با لحنی که بیشتر در فیلم های مهران غفوری دیده شد بلند این گونه گفته شد: شیر تو شیر در بازار لبنیات ایران و سپس درباره افزایش قیمت صحبت می کند آن هم با لفاظی های سبک 