امیدهایی که برای بهبود وضعیت دانشگاه ها و نیز شرایط اعضای هیأت علمی کشور در سال های اخیر ایجاد شده بود، با مشاهده نمونه های عجیبی که در آن بیش از علم سلایق سیاسی و شخصی دخالت دارد، تقریباً به نا امیدی کشیده می شود؛ نمونه هایی مثل وضعیت یکی از اساتید گروه فیزیک دانشگاه ایلام که پس از 10 سال ارتباط علمی و مالی با این دانشگاه، اکنون در مرحله اخراج قرار گرفته است.
به گزارش «تابناک»، هنوز سنت زشت و ناپسند اخراج اساتید دانشگاهی آن هم بنا به دلایلی غیر از علم و دانش، به صورت کامل بر طرف نشده و هستند اساتید متعهد و متخصصی که تنها به دلیل خصومت های مدیریتی و تغییر سلایق مدیران با مشکلی چون اخراج و قفل شدن در اتاق خود رو به رو می شوند؛ اساتیدی مثل دکتر محمد نقدی، که دانشگاه ایلام از مهر سال 1384 او را بورسیه هیأت علمی کرد و حالا بنای اخراج او را دارد.
اگرچه جزئیات آنچه که در این 11 سال بر این استاد دانشگاه رفته است، بر اساس اطلاعاتی که در اختیار خبرنگار «تابناک»، قرار داد بسیار مفصل و دارای فراز و نشیب هایی است که البته در هیچ کدام آنها وی مقصر نبوده و نیست، اما در همه این سال ها بر این استاد دانشگاه خسارت هایی وارد می شود که حالا هیچ کس حاضر به جبران آنها نیست.
آنگونه که دکتر نقدی می گوید، وی در سال 1384 نفر اول آزمون دکتری فیزیک در دانشگاه صنعتی اصفهان و تربیت مدرس بود که دانشگاه تربیت مدرس را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد و در همان سال با ثبت نام در بورسیه هیأت علمی دانشگاه ایلام از این دانشگاه بورس تحصیلی دریافت می کند.
بر این اساس مقرر می شود که دانشگاه ایلام تمامی هزینه های تحصیلی وی را در مقطع دکتری پرداخت کند و او پس از پایان تحصیلات برای تدریس به استخدام دانشگاه ایلام در آید. بر همین اساس است که در مقطع دکتری و با هزینه وزارت علوم در یک فرصت مطالعاتی 6 ماهه نیز در دانشگاه رم ایتالیا حضور پیدا می کند.
پس از پایان تحصیل در مقطع دکتری و فارغ التحصیلی از دانشگاه تربیت مدرس در سال 1390 و نظر به اینکه وی خدمت سربازی نرفته بود، مقرر شد می شود که به مدت 4 سال یعنی از سال 1390 تا سال 1394 هیأت علمی طرح سربازی خود را در دانشگاه ایلام سپری کند و پس از آن قرارداد پیمانی اش تنظیم شود.
با این حال در سال 1391 به این استاد دانشگاه اعلام می شود که بر اساس بررسی های انجام شده و نوشته های انتقادی و نیز صحبت هایی که علیه دولت وقت مطرح می کند، صلاحیت عمومی وی در هیأت اجرایی جذب دانشگاه رد شده است و ایشان یگر نمی تواند با دانشگاه ایلام ادامه همکاری داشته باشد.
این استاد معترض در مورد این مشکل و پیگیری های آن زمان به خبرنگار «تابناک»، گفت: من در سال 1391 یادداشت هایی انتقادی در مورد وضع موجود در رسانه های محلی منتشر می کردم که به گوش رئیس دانشگاه رسیده بود و وی تصمیم گرفت، موضوع جذب من را لغو کند.
وی افزود: وقتی دولت در سال 1392 تغییر کرد من مشکل پیش آمده را از طریق وزارت علوم پیگیری کردم و در نهایت موفق شدم دوباره به دانشگاه بازگردم و تا سال 1394 خدمت سربازی خودم را به عنوان هیأت علمی به اتمام برسانم. در این زمان وقتی منتظر تبدیل وضعیت از طرح سربازی هیأت علمی به پیمانی بودم متوجه شدم که دانشگاه بنایی برای جذب من ندارد و مسئولان دانشگاه می گویند در سال 1392 تنها با ادامه طرح سربازی شما موافقت شده است.
این استاد دانشگاه ایلام اضافه کرد: آنچه پس از اتمام طرح سربازی به بنده اعلام شد، مغایر با روند بورسیه شدن اساتید و قرار داد فی ما بین من و دانشگاه بود که وقتی این مشکل را دیدم دوباره از طریق وزارت علوم و هیأت عالی جذب مشکل را پیگیری کردم که نهایتاً پس از 2 سال هیأت عالی جذب حق را به من داد و مقرر کرد که از نیم سال دوم سال تحصیلی جاری در دانشگاه مشغول به فعالیت شوم.
وی افزود: این در حالی است که در همه این 2 سال بنده از حقوق و مزایای استادی خود در حالی که در دانشگاه حاضر بودم و کلاس های من دایر بود، محروم شدم و به همین دلیل من تصمیم اخیر هیأت عالی جذب مبنی بر ادامه فعالیت از بهمن سال جاری بدون در نظر گرفتن حقوق و مزایای 2 سال گذشته را نپذیرفتم.
نقدی در همین باره گفت: رئیس دانشگاه از اینکه من موضوع را از طریق وزارت علوم پیگیری کرده ام به شدت ناراحت است و یک بار به من گفت اگر پس خوبی باشی خودمان مشکل قرار داد جذبت را حل خواهیم کرد.
این استاد دانشگاه که مدتی نیز رو به روی ساختمان وزارت علوم تحصن کرده بود، در پایان خاطر نشان کرد: من از سال 1384 بورسیه دانشگاه ایلام بوده ام و از سال 1390 تا 1394 نیز طرح سربازی خود را در این دانشگاه سپری کرده ام و از نظر علمی نیز بسیاری از مقالات من از اعتبار و درجه علمی بالاتری نسبت به سایر اساتید برخوردار است، لذا معتقدم وزارت علوم و دانشگاه ایلام باید ضمن پذیرش اجحافی که در حق من روا داشته اند، ضمن پرداخت خسارت های 2 سال گذشته، قرار داد روشن و شفافی در مورد ادامه فرایند کاری با من منعقد کنند که در آن سلیقه مدیریتی و شخصی لحاظ نشده باشد.
آنچه در مورد این استاد دانشگاه با تکیه بر اسناد موجود به آن اشاره شد، حکایت تلخی از اعمال نفوذهای سلیقه ای و شخصی در عالی ترین سطح علم و دانش کشور است که به راحتی در بستر آن می توان حق یک فرد صالح را ضایع و این حق را احتمالاً به افراد ناصالح واگذار کرد.
این سختگیری و اذیت کردن ها در قبال اعضای هیأت علمی و نخبگان در حالی است که از سوی دیگر خبرهایی مبنی بر جذب آسان و سریع فرزندان هیأت رئیسه دانشگاه ها در مراکز آموزش عالی به گوش می رسد و هیأت عالی جذب نیز تسامح در این رابطه را تأیید می کند؛ مثل ماجرای پذیرش فرزند رئیس دانشگاه هنر در این دانشگاه که در ماه های اخیر زمینه ساز موجی از اعتراضات شد.
با این تفاسیر نباید و نمی توان آینده روشنی را پیش روی نظام علمی کشور متصور شد و هر روز باید منتظر باز شدن درهای تازه ای از بی عدالتی و اجحاف در قبال نخبگان این کشور باشیم.