در مورد محمدحسین مهدویان در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

«شبی که ماه کامل شد» ساخته نرگس آبیار با نامزدی در ۱۳ رشته، «ماجرای نیمروز رد خون» در ۱۱ رشته، «غلامرضا تختی» و «متری شش و نیم» در ۱۰ رشته، «قصر شیرین» رضا میرکریمی در هشت رشته، «مسخره باز»، «سرخپوست» و «قسم» در شش رشته نامزد دریافت جایزه شدند.

ایستاده در غبار نخستین فیلم بلند سینمایی محمدحسین مهدویان و در گونه مستند است. این فیلم که سیمرغ بلورین بهترین فیلم، بهترین فیلم به انتخاب تماشاگران، بهترین طراحی صحنه و لباس و بهترین فیلم از نگاه ملی را در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد، روایت حیات سردار احمد متوسلیان است. هادی حجازی‌فر در نقش احمد متوسلیان بازی درخشانی داشت و در کنار صدای فیلم که متشکل از روایت خانواده، دوستان و همرزمان این شهید به همراه صوت سخنرانی‌ و مکالمات بیسیم متوسلیان بود، تمامی تصاویر به شیوه‌ای هنرمندان بازسازی شده بود. سکانس‌هایی از این فیلم سینمایی را در تابناک می‌بینید.

«ماجرای نیمروز» دومین فیلم بلند سینمایی محمدحسین مهدویان در مقام کارگردان و محصول سال 1395 است. این فیلم از درون اطلاعات سپاه در ابتدای انقلاب روایت شورش سازمان مجاهدین (منافقین) و مجموعه اقدامات تروریستی این سازمان تروریستی را در سال 1360 به تصویر کشیده است. مهرداد صدیقیان، احمد مهرانفر، هادی حجازی‌فر، مهدی زمین پرداز، محیا دهقانی، لیندا کیانی، حسین مهری، جواد عزتی و مهدی پاکدل در این فیلم سینمایی مقابل دوربین هادی بهروز رفتند. حبیب خزایی فر نیز موسیقی متن این فیلم را ساخت و سجاد پهلوان زاده این اثر را تدوین کرد. این فیلم در سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره، سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه ملی و سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد. همچنین بهزاد جعفری طادی برنده سیمرغ بلورین بهترین طراحی صحنه و لباس شده ‌است. این فیلم یک اثر اکشن متفاوت و حرکتی تازه در سینمای ایران بود. سکانس‌هایی از این فیلم سینمایی را در «تابناک» تماشا می‌کنید.

این روایت البته ممکن است تا حدودی متفاوتی باشد اما به نظر می‌رسد، مسیر داستان همین باشد و به همین دلیل، مشخص نیست چرا در مراحل اولیه با صدور پروانه نمایش برای چنین فیلمی مخالفت شده بود.

آیا سیاست تازه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عدم صدور پروانه ساخت برای هر فیلمی است که احتمال ایجاد چالش برای صدور پروانه نمایش برای آن وجود دارد؟ آیا قرار است فیلم‌ها اساساً پروانه ساخت دریافت نکنند که کارشان به توقیف بکشد و بدین ترتیب، صورت مسأله به کلی پاک شده است؟!

نسل تازه سینمای ایران اما در نخستین تجربه فیلمسازی‌شان معمولاً بهترین ایده‌هایشان را با ناب‌ترین تکنیک‌هایی که بدان مسلط هستند، به کار می‌گیرند تا بتوانند در نخستین گام بدرخشند یا به قول دهه شصتی‌ها: «بترکانند» اما آیا بعد از «ترکاندن»، چیزی برای ارائه در فیلم‌های بعدی باقی می‌ماند؟