به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه خراسان، طبق جدیدترین آمارهای سازمان ثبت احوال کشور، بیش از ۶۰ درصد پسرهای ۲۰ تا ۳۰ ساله در ایران مجرد هستند؛ این یعنی بیش از ۵ میلیون پسر ۲۰ تا ۳۰ ساله زندگی مجردی دارند، اما در بهترین سن برای ازدواج و انتخاب همسر هستند. (منبع: تسنیم) در ادامه نگاهی روانشناسی به این ماجرا خواهیم داشت.
تک زیستی امروز در جامعه ما به یک پدیده مسری (اپیدمیک) تبدیل شده و در حال سرایت و زیاد شدن است. کاهش انگیزه ازدواج و افزایش شمار دختران و پسران مجرد بیش از هر چیز به دلیل پررنگ شدن ارزشهای جهان مدرن یعنی فردگرایی و اجتناب از ارزشهای ریشهدار گذشته همچون تعهد و همراهی است. افزایش تجرد یکی از نتایجش تک زیستی است. بیشتر افرادی که به صورت تکزیستی زندگی میکنند، از قشرهایی هستند که باورهای سنتی و مذهبی در آنها ضعیف است. آنها طرفدار جامعه مدرن و پایبند به ارزشها و اصول حاکم بر آن هستند.
علاوه بر مشکلات اقتصادی که قابل کتمان نیست، تمایل نداشتن به تشکیل خانواده و محدود شدن آزادی از جمله دلایلی است که امروزه در فکر برخی جوانان نفوذ کرده است و باعث شده آنها تجرد را به ازدواج ترجیح دهند. جوانان در ابتدای جدایی از خانه و خانواده به استقلال فکر میکنند و خوشحالاند که پس از سالیان سال، طعم شیرین آزادی را چشیده اند، ولی باید دید که این روزهای خوش تا چه اندازه میتواند بر احساس تنهایی دختران و پسرانی که زندگی مجردی را انتخاب کرده اند، سرپوش بگذارد؟ به گفته بسیاری از دخترانی که تنها زندگی میکنند، سختیهای زندگی مجردی بیشتر از خوشی هایش است. با این حال و با تمام این حرفها، هنوز هم دختران و پسرانی هستند که به دلیل رهایی از کنترل خانواده به زندگی مجردی روی میآورند و برای رسیدن به استقلال، تمام مشکلات این نوع زندگی را به جان میخرند. استقلال و آزادی که تعریف حقیقی اش با این تصور دختر و پسرها، منافات جدی دارد.
همه ما به دلیل تعلق عاطفی، به همسر و خانواده نیاز داریم. بدیهی است هر انتخابی در زندگی پیامدهای مثبت و منفی دارد. زمانی که شما زندگی مجردی را انتخاب میکنید، شاید در ظاهر آزادی عمل بیشتری دارید، اما از دست دادن تعاملات عاطفی با اعضای خانواده، بهایی است که برای این انتخاب میپردازید. افزایش توانمندی در سازگاری با دیگران و انعطافپذیری برای بهبود سایر روابطمان از جمله روابط شغلی یا روابط زناشویی به ما کمک بزرگی میکند. زندگی مجردی ناخواسته سبب میشود فرد خودمدار و خودمحور شود چراکه فرصت رویارویی با عقاید مخالف از وی گرفته میشود و مجال آن را نمییابد که با وجود مخالفتهای ظاهری یا تفاوتهای رفتاری، بتواند به اتحاد و تعلق برسد.
علاوه بر آنچه که بیان شد، آسیبهای غیرقابل جبرانی متوجه دختر و پسرهایی است که زندگی مجردی را انتخاب میکنند: ۱- از دست دادن شور و شوق زندگی، ۲- سخت شدن هماهنگی و همدلی با دیگران، ۳- بالا رفتن توقعات و مشکل پسندی در صورت تمایل به ازدواج در آینده و کم شدن احتمال پیدا کردن همسر مد نظر، ۴- زود رنجی و ضعف اعصاب، ۵- در بعضی موارد اعتیاد و ۶- فراهم شدن زمینه گناه و دور شدن از ارزشهای انسانی.