فایل صوتی زشت کنعانی‌زادگان در اتوبوس تیم ملی

از ساعاتی پیش در فضای مجازی چند وویس از محمد حسین کنعانی زادگان میان کاربران دست به دست می شود. محتوای وویس ها صحبت مدافع تیم ملی با یک خانم ایرانی در قطر است. 

رفتار محمد حسین کنعانی زادگان در صورت وقوع و صحت ادعا، به هیچ وجه جای دفاع ندارد. از محتوای وویس مشخص است که زمان آن به حضور تیم ملی ایران در قطر برای بازی مقدماتی جام جهانی مقابل سوریه در 25 آبان برمی گردد، یعنی حدود 42 روز پیش برمی گردد یا به بازی ایران و کره جنوبی که 76 روز قبل در تهران برگزار شد. اینکه بازیکن تیم ملی پیش از بازی حساس مقدماتی جام جهانی به دنبال بی اخلاقی باشد، کاملا محکوم است و باید در خصوص او برخورد انضباطی صورت بگیرد اما سوال این است که واقعا چرا بعد از 76 روز یا 42 روز درست در روزهایی که این پسر به تیم منتخب سال آسیا راه یافته، باید این فایل های صوتی منتشر شود؟ اگر این وویس ها ساختگی نباشد، محمدحسین کنعانی زادگان به عنوان یک ملی پوش نه شان و شخصیت تیم ملی را حفظ کرده و نه آبرو و حیثیت خودش را و قطعا باید تاوان این بد اخلاقی را بدهد اما با کسانی که به قصد خراب کردن او، این وویس ها را منتشر کردند چه باید کرد؟

اتفاقی که برای رامین رضاییان افتاد را به یاد بیاورید. این اتفاق تقریبا از همین جنس بود. ماجرای رامین رضاییان با شخصی که اصلا آبرو برایش مهم نبود و به دنبال معروفیت بود، باعث دعوت نشدن این بازیکن به تیم ملی شد و رضاییان کماکان جایی در تیم ملی ندارد. این درست که یک ملی پوش باید از خودش مراقبت کند تا در چنین تله هایی گرفتار نشود اما باور کنید نام چنین حرکاتی افشاگری نیست. بیشتر پاپوش درست کردن و بی اخلاقی است. 

در ماجرایی که یک طرف با بی اخلاقی طرف مقابل را به بی اخلاقی می کشاند، نمی شود حق را به کسی داد یا نامش را افشاگری گذاشت. بی شک هر انسانی در خلوت خود روابط و اتفاقاتی داشته که فاش شدنش آبروی او را به خطر می اندازد. پخش اینگونه محتواهای صوتی و تصویری و پرداختن و دامن زدن به آن باعث می شود تا بیشتر شاهد چنین اتفاقاتی باشیم. نزدیک شدن به یک بازیکن، مربی یا مدیر با هدف دیدن بی اخلاقی از او و مستند کردن این بی اخلاقی، هم کار کثیفی است و هم واقعا خطرناک است. اجازه ندهیم از فردا هر سواستفاده گری به قصد خراب کردن ملی پوشان به آنها نزدیک شود و صدا و تصویرشان را ضبط کند تا اگر شد با این فایل ها دست به اخاذی بزند و اگر اخاذی اش به پول نرسید، با انتشار فایل ها آبروی آنها را ببرد. پرونده سازی محکوم است، چه مشاور فدراسیون برای منتقدان پرونده سازی کند و چه یک شاخ مجازی برای یک ملی پوش جوان، هر دو کار به یک اندازه زشت و سیاه و کثیف است.

از آن سوی ماجرا، چه کسی مسئول کنترل نظم و رفتار ملی پوشان است؟ وقتی فدراسیون ده ها همراه با کاروان تیم ملی اعزام می کند، مشخص است که دیگر توان کنترل اردوی تیم ملی را ندارد، باید آن همراهانی که بدون هیچ دلیل موجه با کاروان تیم های ملی اعزام شده اند را کنترل کند که گمان نکنیم همین کار هم انجام شود!

در وویسی که از بازیکن تیم ملی منتشر شده پی می بریم که اتوبوس تیم ملی تبدیل به مکان شده است! آخر مگر می شود آش انقدر شور؟! واقعا شان تیم ملی این است؟ سرپرست تیم ملی کجاست؟ بزرگ تر تیم کیست؟ 

چه کسی مسئول حفظ شان و شخصیت تیم ملی ایران است؟ چه کسی باید بازیکنان تیم ملی را در این آشفته بازار اینستاگرام کنترل کند؟ چرا دیسیپلینی نمی بینیم؟

متاسفانه یک حقیقت تلخ را نمی شود نادیده گرفت، با شرایطی که فوتبال کشورمان دارد، باز هم شاهد اتفاقات مشابه خواهیم بود!

توضیح ضروری: این نوشته دفاع از محمدحسین کنعانی زادگان نیست و کاری که این بازیکن کرده (البته اگر وویس ها ساختگی نباشد) اصلا جای دفاع ندارد اما پرسش اینجاست که وویس ها از ابتدا با چه هدفی ضبط شده بود؟ اخاذی یا آبرو ریزی؟ در پرونده رامین رضاییان این جنبه از جرم چندان جدی گرفته نشد اما امیدواریم در پرونده کنعانی زادگان به موازات برخوردی که با این ملی پوش می شود، شاهد برخورد با کسانی که برای او پاپوش درست کردند هم باشیم.

امروز به اشتباه در برخی منابع خبری اعلام شد این وویس در اردوی تیم ملی ضبط شده و بازیکن ملی پوش موقع تمرین به بانویی که سر تمرین حاضر بوده پیشنهاد بی شرمانه داده و کمیته اخلاق هم پیگیر است اما چنین چیزی صحت ندارد. کاملا مشهود است بازیکن در هتل حضور دارد و به شخصی پیشنهاد می کند به دیدار او بیاید تا با هم به اتوبوس تیم ملی بروند!