«کامکارها»؛ این یکی از باشکوه‌ترین اسم جمع‌های موسیقی ایران طی دهه‌های اخیر است. نامی که از «حسن کامکار» آغاز شد و حالا به نسل سوم خانواده‌ای رسیده است که زندگی‌شان با موسیقی عجین است. گروه «کامکار»ها از بزرگ‌ترین‌شان (استاد هوشنگ کامکار که خداوند همواره به سلامت بدارَدَش) تا نوازندگان حالا جوان و نوجوان به موسیقی ایران کمک بسیاری کردند؛ اما فعالیت‌های فردی هر کدام از آهنگ‌سازان و نوازندگان و خوانندگان این گروه نیز اتفاقی خاص در موسیقی ایران رقم می‌زند. یکی‌شان ملودی‌های ایرانی و نواحی را با موسیقی کلاسیک تلفیق کرد. دیگری دف را وارد موسیقی ایران کرد. آن دیگری یک تنه و با جمع محدودی ارکستر سمفونیک را زنده نگاه داشت. آن یکی ابداعات فراوان در سنتور به وجود آورد و همه‌شان دست در دست هم نشان دادند که زنان چقدر می‌توانند در عرصه‌ی موسیقی فعال باشند و شدند. این گفت‌وگو را «هانا» (خواننده، نوازنده و مدرس دانشگاه) با پدرش (استاد بیژن کامکار) و خانم «نجمه تجدد» انجام داد. گفت‌وگویی پر از نکات ظریف که دیدن‌ش و شنیدن‌ش می‌تواند تصویری شفاف از موسیقی ایران در دهه‌هایی که گذشت ارائه دهد و از آن طرف رهنمودی برای آنانی باشد که تازه به این راه قدم گذاشته‌اند.
