به گزارش تابناک به نقل از راهنماتو، در آزمایشات قبلی، دانشمندان دماها و فشارهای شدید موجود در اعماق غول های یخی همچون نپتون و اورانوس را تقلید کردند و برای اولین بار، باران الماس را هنگام شکل گیری مشاهده کردند. دانشمندان با بررسی این فرآیند در ماده جدیدی که شباهت زیادی به ترکیب شیمیایی نپتون و اورانوس دارد، دریافتند که وجود اکسیژن احتمال تشکیل الماس را بیشتر می‌کند. این بدان معناست که این فرآیند قادر به شکل گیری و رشد در طیف وسیع تری از شرایط و در سیارات مختلف است.
مطالعه جدید که توسط محققان آزمایشگاه ملی شتابدهنده SLAC وزارت انرژی ایالات متحده و همکارانشان انجام شده است، تصویر کامل تری از نحوه تشکیل باران الماس در سیارات دیگر ارائه می دهد. در اینجا روی زمین، یافته‌ها می‌تواند منجر به راه جدیدی برای ساخت نانوالماس شود که کاربردهای بسیار گسترده‌ای در داروسازی، جراحی غیرتهاجمی، حسگرهای پزشکی و تولید قطعات الکترونیکی کوانتومی دارد.
این تیم پیش‌بینی کرده که الماس‌های روی نپتون و اورانوس بسیار بزرگ‌تر از نانوالماس‌های تولید شده در این آزمایش‌ها می‌شوند و حتی شاید میلیون‌ها قیراط وزن داشته باشند. در طی هزاران سال، این الماس‌ها ممکن است به آرامی در لایه‌های یخی سیارات فرو بروند و در لایه‌ای ضخیم در اطراف هسته جامد سیاره جمع شوند.
دانشمندان همچنین شواهدی یافتند که در ترکیب الماس ها، ممکن است آب فوق یونی نیز تشکیل شود. این فاز آب که اخیراً کشف شده و اغلب به عنوان «یخ سیاه و داغ» توصیف می‌شود، در دماها و فشارهای بسیار بالا وجود دارد. در این شرایط شدید، مولکول‌های آب از هم جدا می‌شوند و اتم‌های اکسیژن یک شبکه کریستالی تشکیل می‌دهند که در آن هسته‌های هیدروژن آزادانه در اطراف شناور هستند. از آنجایی که این هسته‌های شناور آزاد بار الکتریکی دارند، آب فوق یونی می‌تواند جریان الکتریکی را هدایت کند و شاید همین موضوع بتواند میدان‌های مغناطیسی غیرعادی اورانوس و نپتون را توضیح دهد.
این یافته ها همچنین می تواند بر درک ما از سیارات در کهکشان های دور تأثیر بگذارد، زیرا اکنون محققان بر این باورند که غول های یخی رایج ترین شکل سیاره خارج از منظومه شمسی ما هستند.
