مبارک باشد؛ گویا قرار شده سرمربی محترم تیم ملی به دوران درخشان(!) حضورش در ایران ادامه بدهد.
راستش این است که راز ماندگاری کارلوس کیروش در فوتبال ایران همیشه جای سوال داشت. در مملکتی که حتی روسای جمهور هم بعد از هشت سال «ممنوعالهمهچیز» میشوند، حضور طولانیمدت و پر از ارج و قرب مربی پرتغالی عجیب بود. حالا اما داستان روشن شده است. مدیران ایرانی کیروش را دوست دارند و نگه میدارند، چون او به شدت شبیه خودشان است؛ بیلیاقت، پرمدعا و گوش به فرمان.
همه دنیا مشغول ترقی هستند و او اینجا یکسره در حال وراجی است؛ نطق میکند، پست و استوری میگذارد و از پیشرفتهای موهوم و نامرئی سخن به میان میآورد. از صبح تا شب دنبال دشمن فرضی است؛ پاچهای که بگیرد و چهار صباح خلق خدا را با آن سرگرم کند. همینقدر شبیه دولتمردان ایرانی.
درست همان زمان که عالیجناب کارلوس در حال تفرج در کاخ سعدآباد بود، کرهجنوبی هم با شکست پرتغال به جمع ژاپن و استرالیا پیوست و به سومین آسیایی صعود کرده از مرحله گروهی تبدیل شد. در کنار اینها عربستان هم کاملا سزاوار صعود بود. آرژانتین، اسپانیا، پرتغال و آلمان برخی بزرگان اروپا بودند که برابر آسیاییها زانو زدند، در ایران اما شاگردان باندباز کیروش بعد از پیروزی بر ولز (توجه کنید؛ ولز!) پولکیترین سرمربی دنیا را روی هوا پرت کردند، هزار چهره سیاسی پیام تبریک دادند و حواله واردات خودروی خارجی تقدیم آقایان شد.
پیرترین تیم جامجهانی، پس از تحمل سنگینترین شکست تاریخش در این مسابقات به ایران بازگشته و وزیر ورزش در دستبوسی از کیروش، برای تمدید قرارداد با او اعلام آمادگی میکند. بله؛ اینجا ایران است؛ سرزمین بقا و ارتقا برای ناکارآمدها.
عالم و آدم میدانند که کیروش با کارنامه سرشار از شکستش، این بار به خاطر «فوتبال» به ایران برنگشت. ما در زمین میباختیم، اما او در کنفرانسها درخشید و ظاهرا همین کافی بود. حالا که تیم ملی را از مردم گرفتید، خوب است تعارف را کنار بگذارید و یک پست مناسب دولتی هم به کارلوس بدهید. مگر او در وقاحت چه کم از برخی صاحبمنصبان فعلی دارد؟ سخنگوی دولت منت تورم پنجاه درصدی و نکشتن مردم معترض با تیر جنگی را بر سر ملت میگذارد، کیروش هم از هتتریک حذف در جامجهانی حماسه میسازد. در و تخته با هم جور است. بمانید ور دل هم و خوش بگذرانید.
منبع: ورزش مدیا