به گزارش تابناک، علیرغم آن که جهان مدرن کره شمالی را به خاطر سیاست‌های انزواطلبانه اش می‌شناسد این به اصطلاح پادشاهی گوشه نشین به طور کامل از بقیه جهان جدا نیست. شاید هنوز برخی ندانند که نیمه بالایی شبه جزیره کره به اینترنت دسترسی دارد البته صرفا تعداد اندکی از جمعیت آن کشور به اینترنت دسترسی دارند.
به گزارش فرارو به نقل از نکست شارک، برای درک اینکه مردم کره شمالی تا چه حد می‌توانند جهان را از طریق رایانه بشناسند مهم است که دو اتصال آنلاین در دسترس آنان را تشخیص دهیم. "کوانگ میونگ" که به معنای "ستاره درخشان" است اینترانت رسمی کره شمالی است. اینترانت یک شبکه خصوصی است که صرفا کاربران درون یک سازمان می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. در این صورت داده‌ها به دقت کنترل می‌شوند.
نشریه "وُکس" در سال ۲۰۱۵ میلادی گزارش داده بود که "کوانگ میونگ" شبیه اینترنت سال ۱۹۹۴ است که صرفا ایمیل‌های اولیه و ابزار‌های مرورگر را اجرا می‌کند که محدود به سایت‌های از پیش انتخاب شده است که از اینترنت واقعی جدا شده و سانسور شده اند. یک سال پس از آن شبکه خبری "بی بی سی" وب سایت‌ها کره شمالی را "کاملا ساده" توصیف کرد که به طرز "دردناکی سرعت بارگذاری آن پایین است".
اینترنت واقعی نیز در کره شمالی نیز در دسترس است، اما در وهله نخست صرفا برای شهروندان طبقه نخبگان آن کشور. گفته می‌شود اعضای آن طبقه با "کیم جونگ اون" رهبر کره شمالی به صورت مستقیم در ارتباط هستند. جای تعجبی ندارد که تعداد کاربران اینترنت کره شمالی را صرفا می‌توان تخمین زد. اگر قرار باشد افراد غیرنخبه‌ای که برای شغل خود به اینترنت نیاز دارند شمارش شوند برخی تعداد آنان را به چند هزار نفر محدود می‌دانند.
شهروندان کره شمالی برای چه مواردی از اینترنت استفاده می‌کنند؟
طبق گزارش تازه "مردم برای اتحاد مجدد کره موفق" (Pscore) یک سازمان غیردولتی کره جنوبی نخبگانی در کره شمالی که می‌توانند به اینترنت واقعی دسترسی داشته باشند دسترسی نامحدودی به آن دارند. در همین حال، سایر افرادی که به اینترنت دسترسی دارند مقام‌های دولتی، محققان، متخصصان فنی، دانشجویان فناوری اطلاعات و متخصصان رسانه‌ای که در کار تبلیغاتی شرکت دارند به نسخه‌ای با نظارت شدید محدود می‌شوند.
هکر‌های آموزش دیده توسط دولت متعلق به طیف متخصصانی هستند که دسترسی محدودی به اینترنت دارند. برای سا‌لیان متمادی گزارش‌هایی از حملات سایبری جهانی از سوی هکر‌های کره شمالی مطرح شده اند. به گفته سازمان ملل متحد آنان سال گذشته موفق به سرقت دارایی‌های مجازی به ارزش یک میلیارد دلار شدند. ماه گذشته آنان مظنون به سرقت دست کم ۳۵ میلیون دلار از اتمیک والت یک برنامه کیف پول اندروید، آیفون و ویندوز بودند که یک سرویس محبوب رمزارز‌های دیجیتال محسوب می‌شود.
نحوه دسترسی آنان به اینترنت چگونه است؟
افراد غیرنخبه‌ای که برای کار یا امور مهم به اینترنت نیاز دارند تحت یک پروسه تایید قرار می‌گیرند که طبق گزارش‌ها چندین روز به طول می‌انجامد. گفته می‌شود که موارد تایید شده تحت نظر قرار می‌گیرند. به گزارش وب سایت Wired یک مسئول بین دو کاربر اینترنت می‌نشیند و به طور مداوم آن چه را که افراد در هر دو طرف جستجو می‌کنند بررسی می‌نماید. هر پنج دقیقه یکبار صفحه به طور خودکار فریز شده و مسئول مربوطه باید برای استفاده بیش‌تر فرد از اینترنت احراز هویت از او از طریق اثر انگشت را انجام دهد. موارد تایید شده صرفا یک ساعت می‌توانند از اینترنت استفاده کنند و افزودن هر برنامه دیگری نیاز به کسب تایید دیگری دارد. یک افسر امنیتی نیز در همان نزدیکی مستقر است.
طبق آمار Statista از آوریل ۲۰۲۳ میلادی کره شمالی با ۹۹.۹ درصد کمترین ضریب نفوذ اینترنت در جهان را داشته است. در میان تنش‌های فزاینده با ایالات متحده انتظار می‌رود سیاست سانسور آن کشور تشدید شود. با این وجود، علیرغم آن که حکومت شمالی شهروندان عادی آن کشور را از دیدن شگفتی‌های وب منع کرده و یا آنان را محدود می‌کند تعداد انگشت شماری از اینفلوئنسر‌ها که گمان می‌رود مبلغان مورد تایید دولت هستند هچنان به خوبی زندگی در کره شمالی را با بقیه کاربران در دیگر نقاط جهان به اشتراک می‌گذارند.
برای مثال، زنی به نام "یومی" سال گذشته در یوتیوب شروع به کار کرد و هزاران دنبال کننده به دست آورد و بخش‌هایی از زندگی روزمره اش در پیونگ یانگ از ورزش در یک باشگاه مجهز سرپوشیده تا بازدید از یک شهربازی پرجنب و جوش را به نمایش می‌گذاشت.
یک دختر ۱۱ ساله به نام "سونگ آ" نیز بر روی آن پلتفرم از زندگی اش در کره شمالی گفت و داشتن نسخه‌ای از کتاب "هری پاتر" را برای مخاطبان اش به رخ کشید. پارک سونگ چئول" محقق مرکز پایگاه داده حقوق بشر کره شمالی معتقد است که این ویدئو‌ها ۱۰۰ درصد دروغ نیستند بلکه گمراه کننده هستند. او به "سی ان ان" گفته است:"حکومت کره شمالی در تلاش است تاکید کند که پیونگ یانگ یک شهر معمولی است".
