شهرک هزار واحدی مدال برای قهرمانان کجای تهران؟

بخش مهمی از مدیریت ورزش، تأمین و رفع نیازهای ورزشکاران حرفه‌ای است. کسی که عضو تیم ملی است، هشت نه ماه از سال، از کار و زندگی‌اش می‌گذرد به خاطر اینکه در مسابقاتی شرکت کند و افتخاری را برای کشور رقم بزند، در مقابلش نیازمند حمایت و رسیدگی است. اولویت نیازهای این ورزشکاران چه مواردی است؟ آیا دولت به فکر رفع آنها هست؟

به گزارش تابناک ورزشی؛ کیومرث هاشمی ورزش و جوانان به این سوال پاسخ بلندی داده است: دغدغه‌ای است که همیشه ورزشکاران مطرح می‌کنند. خصوصاً در دیدارهایی که با رهبر انقلاب دارند. اتفاقاً تأکیداتی بوده که رهبری همواره به مدیران ورزش کشور داشتند. این وظیفه مدیران است که مشکل را حل کنند. این دیگر ربطی به ورزشکار ندارد. تمام تمرکز یک ورزشکار و قهرمان ما باید روی مدال‌آوری و بحث تلاش‌های خودش باشد که برای کشور بتواند افتخار کسب بکند. شاید در خیلی از کشورها، در رشته‌های مختلف ورزش حرفه‌ای داشته باشند، در کنار آن ورزش حرفه‌ای بتوانند از آن ظرفیت مالی حرفه‌ای برای خودشان استفاده بکنند. ورزش حرفه‌ای در یکی دو تا رشته، آنهم به‌صورت محدود داریم. ورزشکارهای رشته‌های مدال‌آورمان در عرصه‌های جهانی، المپیک و بازی‌های آسیایی، مدال کسب می‌کنند، اما هیچ‌کدام از ظرفیت ورزش حرفه‌ای بهره‌مند نمی‌شوند که بتوانند بروند قرارداد ببندند و منتفع بشوند. این مسئله وظیفه دولت را سنگین‌تر می‌کند، دولت یعنی وزارت ورزش، دستگاهی که متولی ورزش است. اگر یک مدال‌آور مثلاً دانشجوی ما در مسابقات فیزو می‌رود که بالاترین رده دانشجویان جهان است و مدال کسب می‌کند، وزارت علوم و البته وزارت ورزش باید حمایت کنند.

بنابراین رسیدگی به معیشت و رفاه قهرمانان وظیفه دولت‌هاست و ما این را برنامه‌ریزی کردیم، من به بخش‌هایی از آن اشاره می‌کنم. این را در چند بخش تقسیم‌بندی می‌شود کرد. یک بخشی از آن برمی‌گردد به بحث اشتغال قهرمانان که برنامه ماست. اشتغال، عمده درخواست‌های این دسته از عزیزان است. می‌گویند به هر حال ما درآمدی که نداریم، ورزش حرفه‌ای هم که نمی‌خواهیم بکنیم، حداقل بدانیم در طول سال از یک محلی حقوقی می‌گیریم. در زمانی که اردوهای تیم ملی تشکیل می‌شوند، در اردو می‌روند و برای مسابقات بین‌المللی خودشان آماده می‌شوند. بنابراین اشتغال یکی از موضوعاتی است که در دستور کار ما هست. البته قانونش در قانون سرباز قهرمان است، اما برخی ایراداتی که به این قانون گرفتند این است که دامنه شمول سرباز قهرمان کم است، افراد کمتری می‌توانند از این ظرفیت اشتغال استفاده کنند. مثلاً کسی که مقام اول را کسب کرده می‌تواند استخدام شود، اما مقام دوم و سوم نمی‌تواند.

خوشبختانه اصلاحات قانون انجام شده و الان جزو دستور صحن مجلس قرار گرفته. من بلافاصله بعد از دیدار با رهبر انقلاب، نامه‌ای به آقای قالیباف ریاست محترم مجلس زدم که این را تسریع بکنند و تصویب شود. قهرمان‌های اول تا سوم جهان، هم ورزشکارهای سالم و هم ورزشکاری که در بخش جانبازان و توان یابان فعالیت می‌کنند، اول تا سوم پاراالمپیک، پاراآسیایی و خود آسیایی و اول تا سوم المپیک می‌توانند از این قانون استفاده کنند.

 ما تا به امروز حدود 180 قهرمان را در دستگاه‌های اجرایی مختلف به استخدام درآورده‌ایم. در بحث استخدام دنبال این هستیم که بهترین و متعالی‌ترین شرایط را فراهم کنیم. علاوه بر بحث استخدام، یک صندوق حمایت از قهرمانان تعریف شده است. آن دسته از قهرمانانی که می‌روند مدال کسب می‌کنند، به صورت ماهیانه از صندوق حقوق دریافت می‌کنند، حقوق مستمری و مادام‌العمر.

بعد از اشتغال، اولویت دوم دغدغه ورزشکاران، بحث معافیت از خدمت سربازی است. این قانونش الان وجود دارد، ولی دامنه شمولش کم است. مثلاً کسی که مقام دوم و سوم بازی‌های آسیایی را می‌گیرد، نمی‌تواند از معافیت سربازی استفاده کند. قهرمان دوم و سوم جهان نمی‌تواند. این را هم در این قانونی که عرض کردم، دغدغه و نگرانی ورزشکاران برطرف می‌شود. حتی در بخش ورزشکار ناشنوا؛ ناشنوایان مسابقاتی را برگزار می‌کنند تحت عنوان «دف المپیک»، المپیک ناشنوایان که یک المپیک خاص اینهاست. اینها هیچ وقت بهره‌مند از قانون اشتغال نشدند. ما در این قانون، اینها را آوردیم که بتوانند در بحث اشتغال، این عزیزان هم بهره‌مند بشوند.

در کنار آن، یکی از موضوعاتی هم که همواره دنبالش هستیم بحث مسکن قهرمانان و مدال‌آوران است. ما جدیداً یک پیشنهادی را به ریاست محترم جمهور دادیم، خود آقای رئیس‌جمهور تأکید کردند که بایستی به مسائل و مشکلات و مسکن اینها رسیدگی شود. نگاه کلی دولت در بحث مسکن، بحث مسکن‌سازی برای اقشار مختلف است. در بحث قهرمانان، پیشنهاد داده شد که یک شهرکی را تحت عنوان شهرک مدال برای مدال‌آوران در تهران آماده شود. آنهم به این شکل است که زمینش را به صورت رایگان وزارت ورزش تأمین می‌کند و وزارت مسکن و شهرسازی کار ساخت و سازش را انجام می‌دهد، شهرداری تهران هم امور مربوط به مجوزهای لازم را پیگیری خواهد کرد. در نتیجه بتوانیم هزار واحد مسکونی را طی چهار سال آماده کنیم. آن دسته از مدال‌آورانی که مدال کسب می‌کنند، بیشتر از هزار نفر در المپیک، پاراالمپیک، آسیایی، پاراآسیایی، قهرمانی جهان نیستند. یک آیین‌نامه مشترکی که بین ما و وزارت مسکن و شهرسازی است تقدیم دولت می‌شود، هیئت وزیران تصویب می‌کند، طبق آن آیین‌نامه، مسکن در اختیار آنها قرار می‌گیرد.

 طرح مسکن قهرمانان الان در چه مرحله‌ای است؟

این طرح به تصویب رئیس‌جمهور رسیده، دستورش صادر شده، به دستگاه‌های مرتبط مثلاً به ما برای تأمین زمینش ابلاغ شده و ما آمادگی لازم را داریم. به وزارت مسکن و شهرسازی هم چند روز پیش ابلاغ شد. معاونت اجرایی رئیس جمهور نیز مسئول پیگیری این کار شد. این هم یک اتفاق مبارکی است.

جانمایی مسکن قهرمانان در تهران کجاست؟

ما چند مکان در تهران داریم که می‌توانیم استفاده کنیم. در چند نقطه از تهران ما زمین داریم که واجد شرایط است. حالا بایستی دست‌اندرکاران فنی ببینند آن چیزی که بهتر است و آورده مالی بیشتر هم برای قهرمانان دارد ان‌شاءالله ما بتوانیم فراهم کنیم.

در چهار سال به مدال‌آورانی که طی چهار سال مدال کسب می‌کنند. می‌دانید که بازی‌های المپیک، پاراالمپیک، آسیایی و پاراآسیایی هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود، این از آن نظر است. البته منتظر نمی‌مانیم که هزار واحد مسکونی ساخته شود و بعد از چهار سال تحویل بدهیم، هر زمانی که مشمول این قهرمانان شود، بلافاصله در اختیار قرار خواهیم داد. اگر مثلاً صد واحد مسکونی هم ساخته شود و آماده بهره‌برداری باشد، در اختیار آن قهرمانی که مشمول این مسکن است، قرار می‌دهیم.

مسکن برای مدال آوران غیرتهرانی‌ها

این طرح برای کل کشور است. فقط برای تهران نیست، ما نگاه‌مان ملی است. آن مدال آوری که از یک روستای کوچکی آمده افتخار کسب کرده، قهرمان جهان شده، ما وظیفه داریم به این هم خدمت بکنیم. چرا ما تهران را انتخاب کردیم؟ علتش این بوده بارها اتفاق افتاده یک زمینی به یک ورزشکاری دادند، گلایه کرده که «این زمینی که به من در این شهرستان دادید، با ده متر زمینی که در آن کلانشهر به آن ورزشکار دادید، اصلاً قابل مقایسه نیست.» لذا ما با توجه به اینکه یک شرایط یکسانی به وجود بیاوریم گفتیم تهران و زمینش هم در تهران وجود داشت. آن روستایی دورافتاده که مدال کسب می‌کند با آن کسی که از کلانشهری می‌آید مدال کسب می‌کند، هیچ فرقی بین اینها وجود ندارد.

در کنار این، اقدامات دیگری هم داریم. مثلاً ورزشکاری که در یک دوره‌ی اردویی حضور پیدا می‌کند، فدراسیون مربوطه‌اش، اگر مثلاً بازی‌های المپیک یا آسیایی باشد، کمیته‌ی ملی المپیک و وزارت ورزش در زمانی که ورزشکار در اردو است او تا حد معینی او را تأمین مالی می‌کنند. در کنار این ما یک برنامه‌ای داریم تحت مراسم تجلیل از قهرمانان که هر سال با حضور رئیس‌جمهور محترم برگزار و به قهرمانان پاداش هم تقدیم می‌شود. سازوکار آن امتیازبندی شده است و پاداش بر حسب نوع مدال و سطح مسابقات تأمین می‌شود. یک پاداشی هم تحت عنوان پاداش سکو داریم در بازی‌های المپیک، پاراالمپیک، آسیایی و پاراآسیایی که این را هم کمیته‌های ملی المپیک و پاراالمپیک تقدیم این عزیزان می‌کنند.

 عقب افتادگی در پرداخت پاداش ورزشکاران! گلایه دیگری که قهرمانان ورزش دارند که می‌گویند قبل از گرفتن مدال، قول‌ها و وعده‌های پاداش به ما می‌دهند اما بعدش با تأخیر پرداخت می‌شود.

این گله و حرف درستی است ولی برای اولین بار بود که دو ماه پیش پاداش اینها پرداخت شد به فاصله‌ی یک روز پول در حساب شان بود. اعتقادم این است که عرق ورزشکار خشک نشده بایستی پاداشش داده بشود. ولی چون ما می‌خواهیم طی یک مراسمی باشد، الان دیگر خود ورزشکاران هم این را پذیرفتند، وقتی طی مراسمی دسته‌جمعی برگزار می‌شود، نمود بیشتری در جامعه دارد و جامعه هم می‌فهمد که قهرمانان برای دولت ها حائز اهمیت هستند. همین دیداری که رهبر انقلاب داشت، همین بچه‌های زورخانه‌ای ما بلافاصله بعدش هم رفتند یک عکسی هم با ایشان گرفتند. اینها خوشحال می‌شوند، انگیزه‌شان را بیشتر می‌کند.