به گزارش «تابناک» به نقل از مجله دکتر بهشتیان، ممکن است یکی از نزدیکان شما (همسر، فرزند و …) به اختلال دوقطبی مبتلا باشد و بخواهید به او کمک کنید اما ندانید از کجا باید شروع کنید. شاید از رفتار او نا امید و ناراحت شوید و ندانید که چه واکنشی باید نشان دهید.در ادامه این مطلب با ۱۱ روش برای کمک به بیمار دو قطبی آشنا می شوید.
۱- گاهی به صحبت های او فقط گوش کنید
شاید دوست داشته باشید به دیگران بگویید چطور مشکل شان را حل کنند اما گاهی فقط باید شنونده باشید. گاهی عزیزان تان فقط می خواهند به حرفهای شان گوش کنید و نیازی به نظر شما ندارند.
در عوض به آن ها بگویید که همیشه هستید و هر وقت بخواهند می توانند با شما صحبت کنند. شاید همیشه تمایلی به حرف زدن نداشته باشند، اما بودن شما آن ها را دل گرم می کند.
۲- بیمار مبتلا به دوقطبی را به پیگیری درمان تشویق کنید
یادتان باشد که بیماران دوقطبی می توانند زندگی موفق و کاملی داشته باشند. به همسرتان بگویید که این اختلال مشکل بزرگی نیست و می تواند جلوی آن بایستد.
او را تشویق به ادامه روند درمان خود و مراجعه به روانشناس و روانپزشک کنید.
۳- با فرد مبتلا به دوقطبی وقت بگذرانید
با هم به سینما و کافه بروید و در پارک قدم بزنید. ارتباط اجتماعی، مخصوصا در شرایطی که همسرتان افسرده باشد، اهمیت بسیار زیادی دارد. ممکن است او خودش را منزوی کند و مشکلش شدیدتر شود.
حتی اگر دعوت شما را رد می کند باز هم تلاش کنید. با این کار متوجه می شود که برایتان مهم است. احتمالا کم کم به تلاشتان واکنش مثبت نشان می دهد و از شما تشکر می کند.
۴- در درمان دوقطبی او شریک شوید
اجازه ندهید عزیزتان به تنهایی فرایند درمان را طی کند. حمایت شما به موفقیت درمان او کمک می کند. به هر شکلی که دوست دارد با او همراهی کنید. می توانید در کار های زیر به او کمک کنید:
پیدا کردن روانپزشک و روانشناس خوب
وقت گرفتن و مراجعه به مشاور
دنبال کردن برنامه ی درمان
او را به مصرف داروهایش تشویق کنید. ممکن است با بهتر شدن و یا به دلیل عوارض جانبی، مصرف دارو را قطع کند. اگر دارو او را اذیت می کند، از روانپزشک بخواهید داروی دیگری را جایگزین کند.
۵- در برابر رفتارهای بیمار دوقطبی آرامش خودتان را حفظ کنید
ممکن است همسر شما در طول دوره ی شیدایی، عجیب و وقیحانه رفتار کند و یا در طول افسردگی، حساس و بد اخلاق شود.
یادتان باشد که در این زمان ها او واقعا خودش نیست و نشانه های بیماری باعث بروز رفتارهای نامناسب می شوند. پس آرامش خود را حفظ کنید و به این رفتارها واکنش نشان ندهید.
۶- حواستان به شروع نشانه های دوره شیدایی باشد
گاهی تشخیص نزدیک شدن به دوره شیدایی برای همسرتان سخت است. شاید بگوید خوب است اما شما باید مراقب نشانه های اختلال باشید. نشانه های شیدایی شامل موارد زیر است:
کم خوابیدن
زیاد و سریع حرف زدن
انجام دادن کارهای خطرناک مثل رانندگی با سرعت زیاد یا ولخرجی کردن
اگر متوجه نزدیک شدن دوره ی شیدایی شدید، می توانید از روانپزشک برای پیش گیری از شروع دوره کمک بگیرید.
۷- حواس تان به نشانه های شروع دوره ی افسردگی اختلال دوقطبی باشد
با توجه به نشانه های زیر، دوره ی افسردگی را نیز می توانید پیش بینی کنید:
تمایل کمتر به تعاملات اجتماعی
مشکلات خواب (مثل بی خوابی یا زیاد خوابیدن)
بی انرژی بودن
غمگین و ناراحت بودن
در این شرایط همسرتان را به پیاده روی تشویق کنید. به او کمک کنید به جنبه های مثبت زندگی تمرکز کند. اگر بهتر نشد، با روانپزشک تماس بگیرید.
۸- به بیمار دوقطبی برنامه منظم بدهید.
یک برنامه منظم می تواند به ثبات خلقی همسرتان کمک کند. استراحت بسیار مهم است زیرا مختل شدن خواب می تواند آغازگر نشانه ها باشد. او را به خوابیدن و بیدار شدن در ساعات مشخص تشویق کنید.
۹- به کاهش استرس بیمار دوقطبی کمک کنید
عوامل استرس زا مانند از دست دادن شغل می توانند آغازگر نوسانات خلقی باشند. شما نمی توانید عزیزتان را از تمام اتفاقات پر استرس دور کنید اما می توانید برای مقابله با استرس به او کمک کنید.
او را به ورزش کردن تشویق کنید، با هم به کلاس یوگا بروید. این کار به هر دوی شما برای مقابله با چالش های اختلال دوقطبی کمک می کند.
۱۰- در انجام برخی از کارهای روزمره به او کمک کنید.
حتی کارهای ساده و روزمره هم برای یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی سخت به نظر می رسد. از او بپرسید که چطور می توانید به او کمک کنید. اگر برای خودتان غذا می پزید، برای او هم غذا بپزید و به خانه اش ببرید.
۱۱- از خودتان نیز مراقبت کنید
حضور یک فرد دوقطبی در زندگی تان می تواند بسیار سخت باشد. ممکن است شما به عنوان مراقب، افسرده یا بیمار شوید. اگر به نیازهای خودتان توجه نکنید، خسته خواهید شد. سعی کنید برای خودتان نیز زمان مشخصی را در نظر بگیرید. نقاشی بکشید، به موسیقی گوش دهید، یا کاری که دوست دارید را انجام دهید. با دوستان خود تفریح کنید و احساس گناه نکنید. اگر حالتان خوب نباشد نمی توانید از عزیزتان مراقبت کنید.
