به گزارش تابناک، محسن پاک‌آیین، دیپلمات سابق وزارت خارجه، در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه نظر شما درباره دیپلماسی و رویکرد آقای عراقچی چیست؟ آیا وی می‌تواند محرکی برای موضوع هسته‌ای باشد پاسخ داد: مذاکرات هسته ای با کشورهای ۱+۵ برای عبور از یک شرایط سخت و با هدف رفع تحریم ها و تثبیت حق مسلم ایران برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای، یک ضرورت ملی بود.
پاک‌آیین ادامه داد: این روند از شروع دولت دهم آغاز شد و در دولت های یازدهم و دوازدهم و سیزدهم هم ادامه یافت البته بعد از خروج آمریکا،تبدیل به مذاکره با کشورهای 4+1 شد و بدون حضور امریکا ادامه یافت. بنظر من این مذاکرات که در دوره چهاردهم هم ادامه خواهد یافت اگر از حوزه جناحی خارج شده و ملی بودن آن پذیرفته شود، می تواند تقویت کننده وفاق ملی باشد.
او تصریح کرد: علت ملی بودن موضوع این است که این مذاکرات، نوعی نرمش قهرمانانه برای عبور از یک شرایط سخت بود. ورود در مذاکرات، ابتکار یک فرد یا جناح خاص نبود، بلکه تصمیم نظام بود و در چارچوب تصميمات مسئولان ارشد و نهادهاي نظام بخصوص شورای عالی امنیت ملی و با نظارت عالی مقام معظم رهبری صورت پذيرفت.
وی عنوان کرد: مذاكره‌كنندگان در تمام دولت ها بدون هماهنگی با مقامات ارشد نظام، مذاكره نمي‌كردند و برای مذاکره چارچوب داشتند که برآیند نظرات شورای امنیت ملی بود. به لحاظ ملی بودن این موضوع و اهمیت فراوان آن، گروه مذاکره کننده از نظرات دیگر مسئولین در قوای مقننه و قضائیه و سایر دستگاهها از جمله سازمان انرژی اتمی نیز بهره می برد و ضرورت های ملی در هدایت این مذاکرات بسیار پر رنگ و تعیین کننده بود.
او افزود: این مذاکرات در همه دولت ها مورد حمایت و هدایت رهبر انقلاب بود و حمایت ایشان از گروه مذاکره و هدایت های ایشان که در قالب توصیه و انتقاد مطرح می شد، موجب افزایش انگیزه و توان مذاکراتی مذاکره کنندگان در همه دولتها درمقابله با شش قدرت جهانی می شد.
انتخابات آمریکا نزدیک است، جناحی برخورد نکنیم!
این دیپلمات ادامه داد: از همان زمان که رهبر انقلاب نظریه «نرمش قهرمانانه» را مطرح کردند، جبهه جدیدی برای مقابله با دشمن باز شد که همان میز مذاکرات بود. در واقع میز مذاکره به میدان مبارزه و نبرد برای تامین مصالح ملی مبدل گردید. میز مذاکره در همه دولتهای دهم تا سیزدهم، یک عرصه جهاد بود و هست و همانگونه که با یک رویکرد اسلامی و ملی از جبهه های جنگ نظامی علیه دشمن بعثی حمایت می شد، باید با همین رویکرد اسلامی و ملی نیز از افسران و سربازان عرصه دیپلماسی برای تامین منافع ملی حمایت می گردید.
وی گفت: نکته مهم اینکه مذاکرات با کشورهای ۱+۵ در دولت های مختلف به معنای علاقه نظام به معنای فراموش کردن خصومت های آمریکا علیه ایران و مبتنی بر علاقه برای برقراری رابطه با آمریکا نبود؛ ما با یک دشمن خبیث، برای تحقق منافع ملی مذاکره می کردیم. قطعا آمریکا که خصومت آن با انقلاب اسلامی و مردم ایران نهادینه شده، قابل اعتماد نبوده و نیست و خروج آمریکا از برجام در دوره ترامپ و افزایش تحریمها علیه ایران در دوره بایدن هم نشان از همین خصومت دارد.
پاک‌آیین تصریح کرد: در عین حال مذاکره کنندگان در همه دولتها برای کسب حداکثری مطالبات می جنگیدند و خواهند جنگید و باید از سربازان این مبارزه ملی حمایت کرد. در جبهه های جنگ نظامی نیز نمی توان بدون حمایت و پشتیبانی از افسران و سربازان سلحشور، انتظار پیروزی داشت. با توجه به این دلایل باید بپذیریم که اقدامات انجام شده که از دولت دهم شروع و تاکنون هم ادامه داشته،نتیجه یک تصمیم ملی بوده و در قالب های جناحی و حزبی نباید تفسیر و تعبیر شود.
وی افزود: این که در سایه این مذاکرات، قدرت های بزرگ و جامعه جهانی، گردش سانتریفیوژها را در ایران پذیرفتند، اینکه قطعنامه های شورای امنیت علیه ایران بی خاصیت شد و اینکه امروز ما از مرحله مصلحت عبور کرده و با حکمت، مسیر رفع تحریم ها را دنبال می کنیم، از نشانه های اقتدار ملت ایران است و در هر جناح و با هر گرایشی باشیم، باید این موفقیت ها را دستاوردهای ملی و نه جناحی تلقی نمائیم.
او گفت: بخصوص در مقطع فعلی که منطقه به دلیل دخالت های آمریکا و نسل کشی رژیم صهیونیستی در غزه شرایط خاصی را رقم زده، نیاز به اتحاد و همدلی در مقابل دسایس دشمنان یک نیاز ملی است و اختلافات جناحی بخصوص با نزدیک شدن به زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، نباید به دستاویزی برای بهره برداری های دشمنان مبدل گردد. دولت وفاق ملی باید با جمع کردن همه جناح های مومن به انقلاب و دلسوز به نظام،نکات مثبت و منفی مذاکرات را منصفانه بررسی کرده و برای کسب دستاوردهای حداکثری برای تامین منافع ملی،با کمک اصحاب سلایق مختلف اقدام کند.
