تفاوت معنایی الفاظ و اصطلاحات در علوم انسانی رابطه معنی داری با درک معنی توسط بکارگیرنده آن اصطلاح دارد و دلیل تنوع تعاریف در این حوزه به این خصوصیت بر میگردد بنابراین چاره ای نیست که در حوزه عمل خاصه در بعد اجتماعی تلاش همگان معطوف به درک واحد از این اصطلاح باشد و تلقی واحدی از این لفظ واصطلاح محقق شود والا آنچنان مباحث دامنه داری شکل خواهد گرفت که معنی اصلی را تحت الشاع قرار خواهد داد و درست از همین زاویه تفاوت تعاریف در علوم انسانی وعلوم حقیقی خود را نشان میدهد در فهم جمع یا ضرب دوعدد،گردش زمین دور خورشید،رابطه علت وعلول و...بین افراد هیچ اختلافی نیست.
ولی در تعریف آزادی، عدالت، انسانیت و.. نهایت تفاوت نگاه وجود دارد پس در حوزه علوم انسانی براساس مبانی و رعایت اصول هر مکتب وجامعه، چاره ای جز اجماع بر مفاهیم و اصطلاحات و صد البته بدور از گرایشات حزبی و باندی نیست به نظر میرسد مفهوم وفاق ملی نیز از این قاعده مستثنی نباشد. اگر ملتزم به "تلقی حداکثری" از این مفهوم نباشیم باید هرکس و گروه را به ظن وگمانش بسپاریم و نتیجه اینکه یک گروه سیاسی و فرد ناکام در پیروزی رفیقش آن را نفاق قلمداد میکند دیگری آشتی ملی مینامد و جریان همچنان ادامه دارد .
به نظر نیکو این باشد حال که در شرایط فعلی اقبال اجتماعی نسبت به گذشته کمی بهبود پیدا کرده و آهنگ وحدت و همکاری از هر منبر و مدرسی شنیده میشود با نگاه خوشبینانه معنای بسیط وفاق ملی را بپذیریم ودولتی را که با این شعار اکثریت مردم را در انتخابات به پای صندوق رای آورده کمک کنیم تا به وعده های خود عمل کند و بارقه امید و اعتماد ملی را همچنان زنده نگاه دارد.
وفاق ملی ریشه در باورهای ایرانیان دارد
باری شعار وفاق ملی ریشه در باورهای دینی وملی ایرانیان دارد و هر ایرانی باورمند به این مفهوم میداند که رمزمانایی یک کشور با اینهمه تنوع قومی وآداب و رسوم منطقه ای در اعتقاد والتزام به اسلام وایران است و این دو مفهوم همانند ظرف و مظروف ناگسستنی دردو قرن اخیر در هم تنیده شده و ملازم هم شده اند رمز وفاق بین ایران واسلام همچنان ظرفیت بازتولید قوای محرکه برای پیشرفت و توسعه ایران را دارد به نظر نگارنده انتخاب این شعارتوسط رئیس جمهور پزشکیان در شرایط فعلی هوشمندانه بوده است و مزید بر عطف به شرایط فرهنگی و اجتماعی جامعه با ساختار قدرت در ایران نیزهمخوانی دارد.
همه میدانیم ساختار قدرت در ایران حتی در امور اجرائی حزبی نیست زیرا نهاد حزب هیچگاه در ایران حداقل تاکنون جواب نداده است وعجیب اینکه با نداشتن حزب به معنی واقعی کلمه،اما انتخابات داریم یعنی التزام به شئی بدون التزام به لوازم آن. بنابراین چرخه بدست گرفتن قدرت وبدنبال آن پاسخگو بودن وایجاد یک شرایط رقابتی واقعی دراداره کشورمفقود یا معیوب است.
موضوع آنچنان عیان است که حاجت به بیان نیست در ایران این افراد هستند که رای میاورند نه احزاب و برنامه ها.حال در چنین شرایطی چه باید کرد شرایطی که در آن سازمان تربیت نیروی حزبی نیست ،خیل کثیری از نخبگان وتوانمندان تمایلی به حضور در احزاب ندارند،افراد کارامد در گروههای مختلف اجتماعی و قومیتی توزیع شده اند، وجریان قدرت در بخشهای مختلف حاکمیتی،دولتی،خصوصی وخصولتی جاری است آیا راهی جز همدلی وبکار گیری این مجموعه توانا وجود دارد این یعنی معنای بسیط وفاق ملی و بدور از هر نوع پیچیدگی، وفاق ملی در شرایط فعلی یعنی استفاده از ظرفیت همه افراد وتشکلهائی که دل در گرو توسعه ایران دارند صرف نظر از هر نوع گرایش سیاسی وحتی ظرفیتهایی که فقط به ایران می اندیشند وسیاسی و انقلابی نیستند ولی عناد و مخالفتی با نظام اسلامی ندارند.
افرادی که با استفاده از سرمایه های کشور دارای فن وتخصص هستند و میتوانند گرهی از مشکلات را حل کنند چرا نباید از آنها استفاده کرد ،این هنر حکمرانی است که بتواند از همه نیروهای موجود درسطوح متناسب و در جهت تعالی کشور استفاده کند و راه را به سوی فرار مغزها یا مهاجرت ببندد بدیهی است در این نگاه وجود اشخاص معاند نظام وفرصت طلبان موضوعا خارج است یعنی آنها مخاطب این مقال نیستند نتیجه اینکه وفاق ملی رویکرد و بستری است برای حضور همه نیروهای توانمند که در قلمرو ایران بزرگ زندگی میکنند و نظام جمهوری اسلامی ایران و انتخابات آن را برسمیت می شناسند.
اگرچه در سلیقه وشیوه متفاوت هستند باری وفاق ملی در عین حال ملازم معنای روح افزای وحدت نیز هست که حدوث و بقاء انقلاب اسلامی وجمهوری اسلامی رهین آن است ،وحدت نخ تسبیح جامعه ایران در طول تاریخ بوده و توانسته آن را در برابر هجوم اجانب به این سرزمین حفظ کند آن را پاس داریم.
والسلام
