دکتر حسن لاسجردی، کارشناس روابط بین‌الملل به بیان دیدگاه‌های خود پیرامون آخرین اوضاع خاورمیانه، محور مقاومت و شرارت‌های احتمالی رژیم صهیونیستی علیه کشورمان پرداخت.
گفتگوی خبرنگار تابناک با این استاد دانشگاه و تحلیل‌گر مسایل بین‌الملل را در ادامه بخوانید:
در مورد تحولات منطقه و وضعیت چالش میان ایران و اسرائیل در کوتاه مدت چه آینده‌ای را پیش بینی می‌کنید؟
در حال حاضر میان ایران و اسرائیل حالت صبر و انتظار است. دو طرف، یکدیگر را رصد میکنند و در تلاشند که اقدام بر هم زننده شرایط فعلی را نداشته باشند، اقدام تند نکنند و به نوعی هدف را محاسبه میکنند.ادبیات دو طرف، قول و قرار و تهدید‌ها نشان دهنده‌ی این است که دو طرف پس از اتفاقاتی که رخ داده و ضرباتی که به یکدیگر زده‌اند هر دو منتظر اقدامات بعدی هستند، و همانطور که عرض کردم اینکه چه کسی و چگونه اقدامی انجام دهد و یا اینکه پاسخ متقابل باشد همه‌ی این‌ها را من در قالبی از صبر و انتظار خلاصه می‌کنم.
در شرایط فعلی بهترین سیاست ممکن برای ایران از نگاه شما چیست؟
ببینید به نظر من هر اتفاقی که در منطقه بیفتد و منطقه را به هم بریزد به ضرر تمام کشور‌های منطقه است. یعنی فقط ایران یا فقط کشور‌های عربی یا فقط اسرائیل نیستند که ضرر میکنند، این ضرر متوجه همه است.نکته دوم شرایط منطقه است، به این معنا که ما شرایط پذیرش یک جنگ بزرگ یا یک اتفاق بزرگ در منطقه را نداریم.در شرایط فعلی من سیاست ایران را بیشتر می‌پسندم. بر خلاف سیاست اسرائیل که سیاست ِ تهدید و ارعاب است، سیاست ایران سیاست ِ آرام بخشی است، نکته سنجی و اصطلاحا رصد کردن امور است.اما در این شرایط که قدرت‌های منطقه‌ای به یکدیگر چنگ و دندان نشان می‌دهند و تلاش میکنند طرف مقابل را آرام کنند شاید باید نقش بازیگر‌های بین المللی فعال‌تر شود.
یعنی ایران و به ویژه کشور‌های عربی که شاید به نوعی در تصادمات آینده آسیب‌های بیشتری و بیشترین آسیب را می‌بینند باید از طریق رایزنی دیپلماسی و همچنین تحرکاتِ بیشتر تلاش کنند که پای کشور‌های بزرگ را به موضع منطقه باز و آنها را وادار به فعالیت دیپلماتیک کِنند. به عنوان مثال همین ابتکاری که رئیس مجلس شورای اسلامی در رابطه با فعال کردن ایران و فرانسه در خصوص لبنان به کار برد یکی از نکات خیلی مهم است.آمریکایی‌ها درگیر انتخابات هستند و شاید الان خیلی انگیزه و توان لازم برای رصد نداشته باشند ولی بقیه کشور‌های اروپایی شاید بتوانند فضای خالی آمریکا را پر کنند.در هر صورت به نظر می‌رسد در فضایی که نیرو‌های منطقه‌ای دچار چالش با یکدیگرند و به هم چنگ و دندان نشان می‌دهند و در صددند یکدیگر را حذف کنند یا ضرباتی به هم بزنند بهترین یا شفابخش‌ترین نسخه برای حفظ آرامش فعال کردن نیرو‌های بین المللی است.
پیش بینی شما از آینده‌ی حماس و حزب الله با وجود شهادت شبکه‌ی رهبران و فرماندهان این جریان چیست؟
ببینید این سوال یک سوال خیلی کلی و حتی به نظر من غیر قابل پیش‌بینی است.شرایط امروز منطقه با، اما و اگر‌های فراوانی همراه است، در شرایط عادی و در شرایط غیر از شرایط جاری، ازین جهت که این جنبش‌ها جنبش‌های مردمی هستند به حیات خود ادامه خواهند داد. اما آیا همان توان و همان اثرگذاری را خواهند داشت؟ به نظر من بله، حزب الله همچنان نیروی زنده و سرپایی است و در جامعه‌ی لبنان حل شده و جایگاه مناسبی دارد. اگرچه رهبری ِ آن آسیب دیده ولی در گذر زمان دوباره خود را بازیابی خواهد کرد و توان این کار را دارد.البته به این شرط که غلبه‌ی نیرو‌های بین‌المللی در مسائل منطقه همانطور که الان هست باقی بماند. اما اگر نیرو‌های بین‌المللی در منطقه به ویژه قدرت‌های بزرگ تصمیم بگیرند که با نیرو‌های مقاومت مقابله کنند در آن صورت شرایط خیلی متفاوت خواهد بود.
این سوال از این جهت غیر قابل پیش بینی است که ما هنوز معادلات آینده را نداریم و باید کلی سناریو و معادلات مختلف را کنار هم قرار بدهیم تا ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد.اما اگر شرایط بدین گونه که هست ادامه یابد که قدرت‌های بزرگ به صورت کژدار و مریز به موضوعات منطقه وارد می‌شوند و این خود ِ نیرو‌های منطقه هستند که فعالیت و بازیگری میکنند و در عین حال دو طرف اصلی نیرو‌های اسرائیل هم دو سیاست کاملاً مختلف دارند، در این صورت به طور حتم نیرو‌های مقاومت می‌توانند خود را بازیابی کنند و بعد از مدتی به شرایط مناسب خود برگردند.
