کدام یک مبارک تر است؛ آغاز سال نو یا پایان ۱۴۰۳؟!

اکنون که به پایان این سال نزدیک می‌شویم، بیش از آنکه بخواهیم سال جدید را تبریک بگوییم، باید پایان این سال را به مردم ایران تبریک گفت.

به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، ۱۴۰۳ سالی بود که مردم ایران، با تمام سختی‌ها، همچنان ایستادند و نفس کشیدند. رئیس جمهور شهیدشان را بدرقه کردند، مشارکت خوب انتخاباتی را در ملایمات رقم زدند و همراه دولت جدید گام برداشتند. اما کلیت اتفاقات در حوزه اجتماعی چندان قابل تأمل و مثبت نبود.

 از تعطیلی‌های ناگهانی مدارس و ادارات به دلیل ناترازی‌های انرژی، تا حوادث تلخ منطقه‌ای و ترورهایی که دل‌ها را به درد آورد. از افزایش فاصله‌ی طبقاتی و زیر خط فقر رفتن جمعیتی از مردم، تا فجایع بیمارستانی که نه تنها جسم، که روح جامعه را نیز زخمی کرد. سالی که مدیران بازنشسته و پیر، دوباره به میدان آمدند و شکاف‌های بین نسلی، عمیق‌تر از همیشه شد. فرونشست زمین و مسائل زیست محیطی هم شرایط ناگواری داشتند.

 اکنون که به پایان این سال نزدیک می‌شویم، باید به این پرسش پاسخ دهیم: آیا سال ۱۴۰۴، سالی برای جبران این آسیب‌ها خواهد بود، یا شاهد فرسایش بیشتر سرمایه‌های اجتماعی خواهیم بود؟

جنگ نابرابر با تورم

سال ۱۴۰۳، سالی بود که تورم، همچون سایه‌ای سنگین، بر زندگی مردم افتاد. قیمت‌ها هر روز بالاتر می‌رفت و قدرت خرید مردم، هر روز کمتر. از نان گرفته تا درمان، از دارو تا خوراکی، تقریبا همه چیز گران‌تر شد، اما درآمدها همان‌جا ماندند. مردم ایران، در این سال، یاد گرفتند که چگونه با کم‌ترین امکانات، بیشترین بهره را ببرند. اما این جنگ نابرابر، خستگی‌های زیادی به همراه داشت.

تورم، نه تنها کیف پول‌ها را خالی کرد، بلکه آرزوها را نیز کوچک‌تر کرد.

تعطیلی‌های ناگهانی: نشانه‌ای از ناترازی‌های انرژی

سال ۱۴۰۳، سالی بود که مدارس و ادارات، بارها و بارها به دلیل ناترازی‌های انرژی تعطیل شدند. این تعطیلی‌ها، نه تنها برنامه‌های آموزشی و کاری را مختل کرد، بلکه نشان‌دهنده‌ی ضعف مدیریتی در بخش انرژی بود. مردم ایران، در این سال، یاد گرفتند که چگونه با کم‌ترین امکانات، بیشترین بهره را ببرند، اما این جنگ نابرابر، خستگی‌های زیادی به همراه داشت.

شهرهای خسته: آلودگی هوا و فرونشست زمین

سال ۱۴۰۳، سالی بود که شهرها بیش از هر زمان دیگری خسته به نظر می‌رسیدند. آلودگی هوا، نفس‌ها را تنگ کرد و فرونشست زمین، پایه‌های شهرها را سست. تهران، اصفهان، مشهد و دیگر کلان‌شهرها، هر روز بیشتر از قبل درگیر این معضلات شدند. مردم، در حالی که ماسک به صورت داشتند، به آسمان خاکستری نگاه می‌کردند و آرزو می‌کردند که روزی دوباره آبی آسمان را ببینند.

طبیعت زخمی

سال ۱۴۰۳، سالی بود که طبیعت بیش از هر زمان دیگری زخمی شد. انقراض گونه‌های جانوری، نابودی خشکسالی خشک‌شدن تالاب‌ها، نشان‌دهنده‌ی بی‌توجهی به محیط زیست بود. این روزها هم سخن از کاهش ذخیره برخی از سدهاست.

معیشت مردم: فاصله‌ی عمیق بین دستمزد و هزینه‌ها

سال ۱۴۰۳، سالی بود که فاصله‌ی بین دستمزد و هزینه‌های زندگی، بیش از هر زمان دیگری عمیق شد. بسیاری از مردم، با کم‌ترین درآمد، زندگی خود را سپری کردند و هر روز بیشتر از قبل زیر خط فقر رفتند. این فاصله‌ی عمیق، نه تنها باعث نارضایتی اجتماعی شد، بلکه شکاف‌های بین نسلی را نیز عمیق‌تر کرد.

فجایع بیمارستانی و بی توجهی مسئولین

سال ۱۴۰۳، سالی بود که فجایع بیمارستانی، دل‌ها را به درد آورد. از نابینا شدن ۹ نفر در بیمارستان نگاه، تا فاجعه‌ی بیمارستان‌های ولی‌عصر تبریز و قائم. این حوادث، نه تنها باعث از دست رفتن جان‌های زیادی شد، بلکه اعتماد مردم به سیستم بهداشت و درمان را نیز کاهش داد.

مدیران بازنشسته و پیر: بازگشت به میدان

سال ۱۴۰۳، سالی بود که مدیران بازنشسته و پیر، دوباره به میدان آمدند. این بازگشت، نه تنها باعث کاهش نوآوری و خلاقیت در مدیریت شد، بلکه شکاف‌های بین نسلی را نیز عمیق‌تر کرد.

ضرورت تدبیر برای سال ۱۴۰۴

اکنون که به پایان سال ۱۴۰۳ نزدیک می‌شویم، باید به این پرسش پاسخ دهیم: آیا سال ۱۴۰۴، سالی برای جبران این آسیب‌ها خواهد بود، یا شاهد فرسایش بیشتر سرمایه‌های اجتماعی و طبیعی خواهیم بود؟ برای جلوگیری از فرسایش بیشتر سرمایه‌های اجتماعی و طبیعی، باید به فکر تدبیر برای سال ۱۴۰۴ بود. تدبیری که نه تنها باعث بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی شود، بلکه اعتماد مردم را نیز بازگرداند.