سرویس فرهنگی ـ هادی یزدان طلب در مطلبی برای «تابناک» نوشت:
همیشه گفته‌ایم صدا و سیما باید چنین باشد و چنان نباشد. همیشه درددل‌هایمان را در جمع دوستان و نزدیکانمان اینگونه بروز داده‌ایم که شان و جایگاه رسانه ملی بالاتر از این است که برای مقابله با تهاجم فرهنگی و یا رقابت با شبکه‌های متعدد و رنگارنگ فارسی و غیر فارسی به ورطه شبیه‌سازی برنامه‌ای با همانان بیفتد. در میان برنامه‌هایی که طی سال‌های اخیر فراوان برای مخاطبان محترم شبکه‌های مختلف ایران اسلامیمان ساخته و پخش شده‌اند فراوان نمونه‌هایی را می‌توان یافت که یا شباهت بسیار - حتی در دکور و صحنه‌آرایی- به برنامه‌های ماهواره‌ای دارند.
انواع جنگ‌ها و سرگرمی‌ها، مسابقه‌ها با جایزه‌های گرانقیمت، طنزهای دم‌دستی و دور از شان و فرهنگ اسلامی و ایرانی، مجری‌های شبیه به شومن‌ها و بازیگرهای هالیوودی و... نمونه‌هایی از غصه‌ها و دغدغه‌های علاقه‌مندان به انقلاب و نظام اسلامی است که نسبت به بعضی برنامه‌های صدا و سیما داشته و دارند.
حالا اما اتفاق دیگری افتاده است. در شب‌های روشن ماه مبارک رمضان از پشت‌بام یکی از ساختمان‌های تهران برنامه‌ای بر روی آنتن شبکه دو سیما می‌رود که تفاوت زیادی با برنامه‌های شبیه به آنچه گفته شد دارد. بارقه امیدی در میان ساختمان‌های سر به هوای تهران درخشیدن گرفته که این شب‌هایمان را رنگ و بوی دیگری بخشیده است.
دلیل این اتفاق چیست؟ مسئولان و مدیران رسانه ملی به فکر افتاده‌اند تا جریان جدیدی را در میان برنامه‌های تکراری شبکه‌های گوناگون صدا و سیما به راه اندازند؟ یا توصیه دلسوزان و دردمندان آگاه به فضای دین و رسانه و دوست‌دار انقلاب فایده داشته است؟ شاید هم بدبینانه بتوان نگاه کرد و تصور کرد که خود مدیران محترم سازمان صدا و سیما هنوز نمی‌دانند چه اتفاقی در حال رخ دادن است.
هر چه هست، این واقعه را باید به فال نیک گرفت و آن را مورد توجه قرار داد و از مدیران رسانه ملی به خاطر این جرات و جسارت تشکر کرد. در روزگاری که قاعده سری که درد نمی‌کند را دستمال نمی‌بندند جریان دارد، باید به خاطر عمل به دستور حضرت امیر مومنان علیه السلام که در عهدنامه مالک اشتر فرموده‌اند مشاوران ترسو را به کار نگیر؛ قدردان مسئولان صدا وسیما خصوصاً مدیران شبکه دو سیما و گروه معارف این شبکه بود.
این شب‌های مبارک برنامه‌ای از شبکه دو سیما پخش می‌شود با عنوان شب‌های روشن که با رویکردی دینی اجتماعی به موضوع سبک زندگی می‌پردازد. شاید در اولین نگاه قالب آشفته و نامنظم برنامه و ساختار متفاوتش باعث سردرگمی مخاطبان شود ولی با اندکی تامل می‌توان به این نکته رسید که ترکیب این برنامه به مستند نزدیک شده و در عین بی نظمی، نظمی آشکار بر برنامه حاکم است. البته گاه این آشفتگی بیشتر از حد متعارف است که می‌توان با توجه به کار بسیار سخت و پرزحمت تولید چنین برنامه‌ای آن‌هم برای اولین بار با اغماض با آن روبرو شد.
آن‌هایی که حجت الاسلام و المسلمین زائری را می‌شناسند و با روحیه متفاوت و قالب‌شکن وی آشنا هستند، می‌دانند که اگر او که اکنون با تجربه چندین سال زندگی در کشور لبنان با مدرک دکترای ارتباطات اسلام و مسیحیت به ایران بازگشته حتماً حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.
زائری از زمانی که خانه روزنامه‌نگارن جوان را راه‌اندازی و مدیریت کرد و بعدها که فعالیت‌های مختلف رسانه‌ای داشت و تا کنون که مقالات متعددش در نشریات مختلف چاپ می‌شود نشان داده است که بدون تکلف در رفتار و گفتار، صریح و با جسارت است و درد دین دارد و شجاعانه درد خود را فریاد می‌زند و مسایل مبتلا به مردم را از منظر کارشناسی به روز و آگاه به جامعه، رسانه و البته دین بررسی می‌کند.
شب‌هایی که از برنامه شب‌های روشن گذشته است نمونه‌هایی هستند از همین رفتار و گفتار متفاوت محمدرضا زائری که در قامت کارشناس ثابت برنامه به مسایل مورد نیاز مردم در زندگیشان پرداخته است. خاستگاه انقلابی و دینی زائری و دغدغه و تعهد مذهبی وی باعث شده حرف‌هایش گرچه در ظاهر تند و آتشین جلوه کند ولی در عمل حرفی است از جنس مردم که از دل بر آمده و لاجرم بر دل نیز خواهد نشست.
صحبت‌های حجت الاسلام زائری در خصوص صله رحم، حیا و نگاه حرام و افشای اسرار نمونه‌هایی هستند که در ذهن مخاطبان برنامه شب‌های روشن باقی خواهند ماند. در کنار این صحبت‌ها و نکات گاه تند دلسوزانه زائری می‌توان فضای ساده و صمیمی اهالی یک ساختمان مسکونی را در شب‌های روشن دید که شب‌نشینی‌هایشان در ماه مبارک رمضان، با محوریت شرح احادیثی است که کارشناس برنامه نقل می‌کند و گاه در میان صحبت‌هایش به فراخور موضوع یا فضای موجود در برنامه به معرفی کتاب می‌پردازد.
کارشناس و مجری با ذکر حدیثی در خصوص بسم الله الرحمن الرحیم صحبت را شروع می‌کنند و با حدیث دیگری و قرائت آیه الکرسی برنامه را به پایان می‌برند.
بازخورد مثبت این برنامه در همین مدت کوتاه نشان می‌دهد که هنوز فرصت و امکان حفظ اعتماد عمومی به رسانه ملی وجود دارد و مردم می‌خواهند و منتظرند تا صدای صادق و صمیمی درددل‌ها و حرف‌های ناگفته خود را از صدا و سیمای جمهوری اسلامی بشنوند و ببینند، نه از آن سوی مرزها و از دهان بیگانگان و تنها در این صورت، فرصتی برای توطئه‌ها و شایعه‌ها و تبلیغات منفی شبکه‌های خبری و رسانه‌های بیگانه باقی نخواهد ماند.
