رییس دفتر رییسجمهور که علاقه عجیبی به طراحی «نشان» دارد و در مجامع گوناگون، این ایده تکراری اما هیچ گاه محقق نشدهاش را ارائه میکند، 19 اسفند 1386 در مراسم جشن تولد دویست سالگی امیرکبیر ـ که دکتر محمود احمدینژاد هم مهمان آن بود ـ اعلام کرد: «باید نشان لیاقت امیرکبیر به تمام بهترینها در هر شاخه و رسته ای اهدا شود؛ نشانی با شمایل امیرکبیر».
به گزارش «تابناک»، سه سال از این ایده آنی که همان زمان هم رئیسجمهور موافقتش را با آن اعلام کرد، گذشت و این نشان نه طراحی و نه کسی لایق دریافت آن معرفی شد تا اینکه 20 دی 1389، وی باز هم در مراسم بزرگداشت امیرکبیر وعده داد: «نشان لیاقت امیرکبیر در دست بررسی است و این بار همراه با 100 سکه طلا به مدیران دولتی لایق کشور اعطا میشود».
نام این ایده اما این بار پر طمطراقتر از پیش شد؛ «نشان درجه اول لیاقت و مدیریت با سیمای امیرکبیر به اضافه 100 سکه طلا».
نکته اینکه تا سه ماه دیگر این وعده دوم هم یک ساله میشود و از اصل وعده هم که چهار سال میگذرد؛ اما هنوز هیچ خبری از اعطای «نشان امیرکبیر» نیست.
گفتنی است، در حالی که صدقه سری بیتالمال مظلوم، در بیشتر دستگاههای دولتی هر چند وقت یک بار مدیران به بهانههای گوناگون، خودشان از خودشان تقدیر میکنند اما این مورد خاص یا مصداق «هزار وعده خوبان یکی وفا نکند» شده! که وعده جناب رییس دفتر محقق نشده یا واقعاً مدیر دولتی لایقی در کشور برای دریافت «نشان لیاقت امیر کبیر به علاوه 100 سکه طلا» وجود ندارد!
البته احتمال سومی هم وجود دارد؛ اینکه وقتی هر چه به ذهن میرسد، بدون توجه به پیامدهای آن همان موقع به زبان میآید، نتیجه اش هم همین میشود که احتمالا مدیر لایق داریم، ولی یا چون سکه گران شده و اجرای این ایده برای هر نفر بیش از شصت میلیون تومان آب میخورد، ارزشش را ندارد، یا این مدیران لایق از دوستان نیستند که خب دلیلی برای اعطای نشان نیست!