در بهت شنیدن خبر انفجار بزرگ در یکی از پایگاههای سپاه پیرامون تهران بودم که پیامکی برایم رسید که دوست قدیمی دوران دفاع مقدس «حسن تهرانی مقدم» هم در میان جانباختگان این حادثة تلخ و غمانگیز است. طبیعی است، همه کسانی که جان شیرینشان را در این واقعه ناگوار از دست دادهاند، برای ملت ایران عزیزند؛ اما با شناخت سی سالهای که از حسن مقدم دارم، رفتن او ضایعهای بزرگ برای سپاه پاسداران و قدرت دفاعی کشور است.
در دوران جنگ که همه رزمندگان، داوطلبانه و مخلصانه برای دفاع از اسلام و کشور به جبههها رفته بودند، رسم بر این بود که واحدهای رزمی سپاه به نام فرماندهان آنها خوانده و شناخته میشدند. یکی از این مجموعهها، یگان موشکی سپاه بود که در سال سوم جنگ تشکیل و هویتش در جبهه با نام حسن مقدم آمیخته شده بود.
حسن در آغاز جنگ در راهاندازی واحد توپخانه سپاه با توپهای به غنیمت گرفته شده از ارتش عراق فعال بود، ولی هنگامی که قرار شد سپاه یگان موشکی خود را برای مقابله با موشکهای زمین به زمین صدام راهاندازی کند، او برای این مأموریت مهم برگزیده شد.
وی در دوران جنگ، تلاش شبانه روزی و پیوستهای را برای پاسخگویی به شرارتهای موشکی ارتش بعثی در حمله به شهرها و مناطق مسکونی و اماکن غیر نظامی ایران انجام و افراد بسیاری را آموزش داد و توان موشکی مناسبی را برای مقابله به مثل در برابر ارتش بعثی عراق به وجود آورد، به گونهای که گاه که صدام به مردم بی دفاع حمله میکرد، همه منتظر تلافی و اقدام او بودند.
حسن مقدم سراسر عمر خود را در سپاه و در دفاع از ملت گذراند و همه دوران جنگ را در جبههها گذراند. او همیشه خود را برای حمله احتمالی آمریکا آماده میکرد و مطمئن بود که توانایی لازم برای واکنش بهنگام در قدرت موشکی سپاه را ایجاد کرده و کشور را به بازدارندگی رسانده است.
جای او در شرایطی که اسرائیل و آمریکا مردم ایران را تهدید کردهاند، خالی است؛ هرچند همه باور داریم «ما ننسخ من آیه او ننسها نأت بخیر منها او مثلها».
حسن مقدم از تبار فرماندهان شهید سپاه همچون حسن باقری و مهدی باکری و ابراهیم همت بود که در پی تهدیدات اخیر و طبیعتا برای آمادگیهای بیشتر دچار این حادثه دردناک و تأسفبار شد و سرانجام به دوستان شهیدش پیوست. او از تبار انسانهایی بود که خداوند درباره آنها میفرماید: «من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا»
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.