هشدار نسبت به وقوع کودتای اجتماعی در کشور!

سرانجام پس از این که چهره‌های میانه، خود را برای کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری معرفی کرده بودند، از چهره‌های مطرح خبری نبود. در ساعات گذشته، محسن رضایی‌ نخستین چهره مطرح که صاحب گفتمان خاص، سبک مدیریتی و سابقه مدیریتی سطح کلان و همچنین آشنا به برنامه‌های کلان توسعه‌ای کشور است، کاندیداتوری خود را اعلام کرد تا فضای انتخاباتی حالت جدی‌تری به خود بگیرد. منظور از کاندیداهای میانه، کاندیداهایی هستند که خود جریان فکری خاصی را دنبال نمی‌کنند، بلکه در درون یک جریان فکری کلان مستحیل شده و بسیاری از آنان در‌ گاه انتخابات ریاست‌جمهوری به نفع کاندیداهای مطرح جریان فکری خود کنار خواهند کشید.
 
اما نامه‌نگارهای فعالان سیاسی و رسانه‌ای نزدیکان جبهه پایداری همچنان ادامه دارد. در حالی که آنان در روزهای گذشته با نوشتن نامه‌ای از سعید جلیلی و کامران لنکرانی خواسته بودند ‌خود را کاندیدای ریاست‌جمهوری کنند، در ساعات گذشته نیز نامه‌ای به ولایتی و حداد عادل نوشتند و از آنان خواستند درباره اظهارات ضلع سوم این ائتلاف (محمد باقر قالیباف) روشنگری کنند که چرا در جایی گفته است‌ خود را یک تکنوکرات می‌داند!

در نامه‌ای که به امضای جمعی از دانش‌آموختگان علوم سیاسی دانشگاه تهران رسیده، آمده است:
 
آنچه سبب شد تا با نامه‌ای سرگشاده خطاب به شما بزرگواران، مصدع اوقات شویم، اظهارات اخیر یکی از اعضای ائتلاف ۲+۱ می‌باشد که ضمن دفاع از مفهوم «تکنوکراسی» اظهار داشته است: «تکنوکرات بودن چیز بدی نیست و به معنای استفاده درست از ابزار خوب و مدرن است که برای پیاده‌سازی یک آرمان و یک عقل متصل به وحی الهی استفاده می‌شود».
 
فارغ از آن که این تعریف از مفهوم «تکنوکراسی» کاملا جدید و غیر متعارف در ادبیات علوم سیاسی است، عملکرد و رفتار گوینده این سخنان طی سال‌های گذشته به گونه‌ای بوده که واژه «تکنوکرات» برای وصف وی و مجموعه تحت نظر ایشان، تعبیر دقیقی بوده است.
 
اکنون با عنایت به این مهم، مستقضی است جهت رفع پاره‌ای از ابهامات و تنویر افکار عمومی و به ویژه نخبگان انقلابی، توضیح دهید تعریف شما از مفهوم تکنوکراسی چیست و آیا در حاضر به ائتلاف نهایی با فردی که خود را با افتخار یک «تکنوکرات» می‌داند هستید یا خیر؟
 
به نظر می‌رسد که این طیف تنها وجه افتراق خود با ائتلاف ۱+۲ را محمد باقر قالیباف می‌دانند، و‌گرنه آنان در مورد ولایتی و حداد چندان مشکلی ندارند. به همین خاطر می‌کوشند تا با ارائه تشکیک در مورد قالیباف وی را از این ائتلاف جدا کنند. به تدریج مشخص می‌شود که در نامگذاری ائتلاف ۱+۲، دو چه کسانی هستند و یک کدام نفر است!
 
اما به هر حال در تقسیم‌بندی درونی کمیته‌های تخصصی این ائتلاف هم تا حدی وزن افراد مشخص شد. به نظر می‌رسد قالیباف هم به تدریج به دنبال راه گریزی است که در صورتی که اوضاع بدین منوال گذشت، بتواند خود را از قید و محدودیت‌های این ائتلاف راحت کند. به هر حال زمان به نفع قالیباف نمی‌گذرد!
 
با این حال نزدیکان جبهه پایداری در سطحی کلان‌تر به دنبال آن هستند که با نزدیکی به ائتلاف خالص شده ۱+۲ (بدون قالیباف و همراه با حاشیه‌نشینی ولایتی)، جبهه‌ای با نام جبهه فکری مصباح با محوریت حداد عادل را در مقابل جبهه فکری هاشمی ایجاد ‌و با الهام از رئیس جمهور مکتبی، فضا را دو قطبی کنند؛ به شرطی که جریان احمدی نژاد، کاندیدایی نداشته باشد و یا نتواند کاندیدایی را که صلاحیت داشته باشد، معرفی کند.

اما یکی از مهمترین سخنان روزهای اخیر را علی لاریجانی درباره ائتلاف ۱+۲ انجام داد و گفت که:

این ائتلاف نتوانسته جایگاهی برای تفکر جمع و جمعی اصولگرایان شود. در این سفری که در کشور هند بودم، شنیدم برخی از آقایان در واقع خارج از این ائتلاف، اعلام حضور کرده و به بحث انتخابات ورود پیدا کردند که این نشان می‌دهد ائتلاف مذکور، یک مقام جمع و جمعی نشده است. در کل من خیلی ارتباط نزدیکی با این ائتلاف ندارم؛ البته برخی از آقایان جلساتی با من داشتد و موضوعات را مطرح کردند.

به هر حال اگر چه لاریجانی و نزدیکانش هنوز به صورت جدی عزمی برای انتخابات ریاست جمهوری از خود نشان نداده‌اند، ‌به هیچ روی نمی‌توان آنان را نادیده گرفت. برخی معتقدند بد اخلاقی، بی‌تقوایی و خلاف شرع‌هایی که علیه لاریجانی در مجلس انجام شد، نشان دهنده نگرانی دولت از حضور لاریجانی در انتخابات است و می‌خواستند با افشاگری بدون سندی که اثبات نشده، علیه وی علاج واقعه را قبل از وقوع بکنند!
 
‌مؤتلفه و هشدار در مورد کودتا در کشور

‌اما شاید یکی از مهمترین رویدادهای فضای سیاسی کشور در ساعات گذشته، انتشار یادداشتی توسط ارگان رسانه‌ای حزب مؤتلفه اسلامی است که در آن به وقوع کودتای اجتماعی هشدار داده شده است. یادداشت‌نویس ارگان حزب مؤتلفه جدولی طراحی نموده ‌که در آن روش‌ها، اهداف و نتیجه نهایی رفتارهایی، عاملان چنین کودتایی را ذکر کرده است.
 
در این نوشته آمده است:

‌«در کودتای اجتماعی دیگر تهدید و حمله خارجی و اجنبی (چون صدام و آمریکا) مطرح نیست تا در مقابل آن بایستی و بجنگی و شهید دهی!»، «با خارجی و اجنبی و نامسلمان (شبیه تهاجم فرهنگی و...) مواجه نیستی بلکه مسلمان معتقد و پاک‌دست و ایرانی و فراجناحی و پرتلاش در مقابل خویش داری!»، «با یک فرد متخلف سیاسی مواجه نیستی بلکه کسی است که شدید‌ترین حملات را به آمریکا و اروپا و اسرائیل نموده ولی در عین حال آماده‌ترین فرد برای مذاکره با آمریکاست!
 
در پایان ارگان مؤتلفه چهار ویژگی «کودتای اجتماعی» را برشمرده است. در تشریح نخستین ویژگی این نوع کودتا نوشته که:
 
‌«عامل آن تلاش می‌کند همه را «نان‌خور» دولت کند تا پایگاه اجتماعی‌اش را افزایش دهد.
 
دومین ویژگی «تخریب دیگران» با هدف «کاهش پایگاه اجتماعی رقیب و مخالفان» است.
 
سومین ویژگی «کودتای اجتماعی» افزایش فشار‌ها به مردم با اهداف «نشان دادن اثر دخالت دیگران» و «نشان دادن کمبود اختیارات خود» است».
 
ایجاد توقعات کاذب در مردم مثل حق نوزاد، خانه ویلایی، یارانه پنج برابری، زمین چند هکتاری، انتقال آب دریا به کویر، چهارمین ویژگی‌های چنین کودتایی به اعتقاد ارگان حزب‌ مؤتلفه است.
 
هرچند توپخانه دولت و مؤتلفه ماه‌هاست که ‌روی هم آتش می‌ریزد، ‌این یادداشت نقطه عطفی در رابطه مؤتلفه با دولت و حتی نقطه عطفی در تحولات سیاسی اخیر کشور است؛ یادداشتی که تقریبا همزمان با پخش مستند سرانجام نامبارک از تلویزیون همراه شد؛ مستندی که همچون یادداشت مؤتلفه با برخی از اتفاقات سال‌های اخیر، مشابهت‌های معنا‌داری داشت تا جایی که عسکر اولادی این مستند را ستایش کرد.

بالاخره داد رئیس دیوان محاسبات هم درآمد
 
رحمانی فضلی، رئیس دیوان محاسبات کشور که در سال‌های اخیر کوشیده، با آرامش و متانت، دوران جنجال سالاری دیوان محاسبات زمان ریاست محمد رضا رحیمی را از اذهان بزداید، در ‌‌نهایت دادش در‌آمد و از کمبود بودجه نالید. شاید رحمانی فضلی خبر نداشت که دولت در لایحه بودجه سال آینده بودجه همه نهادهای نظارتی را کم کرده ‌و به جای آن به بودجه نهاد ریاست جمهوری افزوده است.
 
رئیس دیوان محاسبات در مورد کمبود بودجه گفت: ما در تنگنای مالی هستیم. چند بار خواستم با معاونت نظارت راهبردی ریاست جمهوری این مسأله را در میان بگذارم که وضعیت دیوان محاسبات به لحاظ بودجه مناسب نیست؛ اما یک ماه و بیست روز است که حتی نتوانسته‌ام تلفنی با آقای مرادی معاونت برنامه ریزی راهبردی ریاست جمهوری صحبت کنم، به هر حال این هم از اخلاق و مرام دوستان است، شماره رئیس دیوان محاسبات را هم می‌بینند و پاسخ نمی‌دهند!