همو که زمانی هدایت مذاکرات هستهای را بهعهده داشت معتقد است توافقنامه ژنو در چارچوب نظام بوده، اما این توافقنامه می توانست بهتر منعقد شود. بخشهایی از گفتوگوی اختصاصی همشهری با علی لاریجانی را بخوانید:
« بحثی که از من در آن زمان مطرح کردند دقیق نبود. خبرنگار میخواست چیزی که میل خودش بود را منتقل کند. لکن در این مذاکرات اخیر هم مسئله 20درصد مطرح شد.»
«پارادوکس نیست. الان بحث تعلیق غنیسازی نیست. آقای روحانی و دیگران هم این موضوع را گفتهاند. اخیرا هم در 22بهمن آقای روحانی گفتند که به هیچ وجه زیر بار تعلیق غنیسازی نمیرویم. پس شرایط کاملا متفاوت است. ملاحظه کنید در آن زمان ایران به هر دلیل تعلیق را پذیرفت؛ اختلاف نظر هم در داخل کشور بود اما به هر حال ایران تعلیق را پذیرفت، ولی غربیها نفهمیدند. بهعبارت خیابانیاش حقه بازی کردند. پس 2زمان است و 2شرایط. الان بحث تعلیق نیست که اگر بود اشکال داشت. من میدانم که نیست.»
« دو بحث است. اینکه آقای روحانی گفتهاند حقوقدانها نقد کنند اتفاق خوبی است. این بحثها درباره توافقنامه باید تجربهای برای بعد بشود. بحث دیگر درباره خود این توافقنامه است. ببینید این توافقنامه مثل هر کار دیگری میتواند فراز و فرود داشته باشد. طرفین درون یک مذاکره چالشی به توافق میرسند. مقداری سبک و سلیقه هم در آن نقش دارد. اگر سؤال این باشد که آیا این توافق خارج از چارچوبهای مورد نظر نظام بوده است؟ نه! تقریبا چارچوبها رعایت شده است. آیا میشود بهتر باشد؟ بله! ممکن است این سؤال را از آقای ظریف هم بپرسید بگوید که میشد بهتر باشد. آقای روحانی هم ممکن است بگوید این توافقنامه نقص و نواقصی دارد. کسی نمیگوید نقص ندارد. طبعا ایران اگر هیچ امتیازی ندهد خیلی خوب است.»
« اگر منصفانه قضاوت کنیم دولت فعلی خیلی قانونگراتر از دولت قبل است. یعنی احترام به قانون در این دولت خیلی زیاد است و این فضل دولت است. از منطق حکومتی هیچ وقت بدون قانون نمیتوان کشور را اداره کرد و نمیشود عدالت را گستراند. کسی که شعار عدالت میدهد و قانون را زیر پا میگذارد دروغ بزرگ میگوید. نکته دیگر اینکه در تمام جلسات و صحبتها ما رفتار دولت بهعنوان رئیس دولت و وزیران را در ایجاد همگرایی بین قوای مختلف سنجیده میبینیم.