این پروژه که در مرکز تحقیقاتی Ames ناسا واقع در Moffett Field کالیفرنیا انجام شده است، حاوی یک مکان زندگی پیشرفته برای ارسال جوندگان به فضا و نگهداری طولانی مدت آنان است.
سازمان فضایی آمریکا در حال ارسال اولین قفس مجهز موش ها به ایستگاه فضایی بین المللی است.
به گزارش ایرنا از ناسا، مطالعه زندگی جانداران در فضا و بررسی اثرات اشعه های کیهانی بر بیولوژی انسان و حیوانات، یکی از مهمترین پروژه های محققان ناساست. برای دستیابی به این هدف، پژوهشگران سازمان فضایی آمریکا (ناسا) موفق به ساخت یک زیستگاه پیشرفته موش ها در فضا شده اند. این قفس فوق پیشرفته در ماه آگوست همراه با سفینه SpaceX Dragon به فضا پرتاب می شود تا بخش مهمی از پروژه بررسی اثرات بی وزنی در سفرهای طولانی مدت فضایی را تکمیل کند.
مطالعات نشان می هد که ارسال جوندگان و حیوانات به فضا، نیازمند محلی پیشرفته تر از آن است که در حال حاضر استفاده می شود.
این پروژه که در مرکز تحقیقاتی Ames ناسا واقع در Moffett Field کالیفرنیا انجام شده است، حاوی یک مکان زندگی پیشرفته برای ارسال جوندگان به فضا و نگهداری طولانی مدت آنان است.
می توان 10 موش را به طور همزمان در این قفس پیشرفته نگهداری کرد و آب، غذا، نور و اکسیژن کافی برای آنان را فراهم کرد.
این موش ها از نظر ژنتیکی جنگجو و مهاجم نیستند؛ بنابراین مسیر های مجزایی برای آنان در قفس تعبیه شده است تا با هم اصطکاکی نداشته باشند. قفس ناسا مجهز به سیستم بصری و سامانه ویدئویی فروسرخ است تا تمام حرکات موش ها به طور لحظه ای کنترل شود.
همانطور که گفته شد یکی از مهمترین انگیزه های ارسال موجودات زنده به فضا، مشاهده اثرات بی وزنی روی موجودات است که اغلب در سفر به مریخ اتفاق می افتد. سفر شش ماهه فضانوردان به ایستگاه فضایی نشان می دهد که زندگی در شرایط گرانشی صفر، باعث کاهش حجم ماهیچه ها، ضعیف شدن استخوان ها و تاثیر مضر بر روی سیستم ایمنی، سیستم قلبی عروقی، سیستم اعصاب و توانایی باروری می شود.
علاوه بر تاثیرات مخرب بی وزنی، تشعشعات کیهانی نیز آثار مخربی بر سلامتی دارند. محققان در تلاشند تا این آسیب ها را در مقیاس مولکولی و ژنتیکی بررسی کنند.
یکی دیگر از مهمترین تاثیرات سفرهای فضایی، اختلال در الگوی خواب است.
محققان ناسا بر این باروند که برخی از شرایط موجود در فضا شبیه به بیماری های زمینی است؛ بنابراین نتایج این تحقیقات اطلاعات ارزشمندی را در زمینه درمان این بیماری های در اختیار محققان قرار می دهد.
جوندگان گزینه مناسبی برای این پروژه محسوب می شوند زیرا برخی از ارگان های بدن، رژیم غذایی، ژنوم و سیستم ایمنی بدنشان شباهت زیادی به انسان دارد.
موش ها برای اولین بار با فضاپیمای V-2 در سال 1950به فضا پرتاب شدند. گرچه سفرهای فضایی میمون ها و شامپانزه ها همیشه در کانون توجه بوده است، موش ها نیز نقش مهمی در پزشکی فضایی دارند. با این وجود، تعداد جوندگانی که با شاتل فضایی بین سال های 1983 تا 2011 به فضا ارسال شده است، کمتر از 27 مورد است.
