رییس مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران گفت: به دلیل تامین بخشی از آب شرب شهرها به ویژه در تهران از آب چاه‌ها، افرادی که لنزهای چشمی خود را با آب لوله‌کشی می‌شویند، عمدتا به عفونت و زخم قرنیه دچار می‌شوند.
به گزارش ایسنا، دکتر پرویز زرین بخش، چشم پزشک با اعلام این خبر افزود: یافته‌های یک پژوهش که اخیرا در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران انجام شده، نشان می‌دهد عفونت قرنیه در افرادی که برای نگهداری و مراقبت از لنزهای خود از آب استریل و آب اکسیژنه 3 درصد استفاده می‌کنند، نزدیک به صفر رسیده است.
وی ادامه داد: طی بررسی‌های انجام شده در این مرکز، مشخص شد آلودگی آب شهرها یکی از دلایل ابتلا به عفونت قرنیه است و از آن پس با ابداع روش فوق، موارد عفونت قرنیه در استفاده‌کنندگان از لنزهای تماس چشم مشاهده نشده است.
دکتر زرین بخش با اشاره به اینکه عفونت قرنیه مشکلی است که در تمام دنیا گریبانگیر مردم به ویژه استفاده‌کنندگان از لنزهای تماسی است، یادآور شد: در ایران به دلیل مساله خشکسالی و بهره‌گیری از آب چاه‌ها و آلودگی آب‌ها به ویژه پایتخت این عفونت‌ها بیش از سایر کشورهاست.
وی ادامه داد: هم‌اینک سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) مشغول بررسی روش‌هایی با هدف کاهش عفونت قرنیه ناشی از مصرف لنزهای تماسی است که نتایج پژوهش پنج ساله انجام شده روی بیش از 10 هزار بیمار در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران به نشریه "کنتاکت لنز تودی" از نشریات وابسته به FDA ارسال شده است.
رییس مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران اظهار داشت: ممنوعیت استفاده مستقیم از آب لوله‌کشی برای شستن لنز و دست‌ها و شست‌وشوی دست‌ها با آب استریل و لنز با آب اکسیژنه 3 درصد، برای استریل کردن لنز و جالنزی از مقدمات این روش به شمار می‌رود.
وی از شست‌وشوی ریشه مژه‌ها با شامپوی بچه رقیق شده با استفاده از گاز استریل و استریل کردن لنز و جالنزی به وسیله آب اکسیژنه 3 درصد به مدت هر روز 15 دقیقه تا نیم ساعت به عنوان دیگر روش‌های جلوگیری از عفونت قرنیه نام برد و افزود: نخست می‌بایست دست‌ها را با آب و صابون مایع شست‌شو داد، سپس با ژل‌های استریل کننده آن را ضدعفونی و در نهایت با آب جوشیده سردشده، شست‌وشو داد.
دکتر زرین‌بخش، علت عفونت با لنزهای تماسی چشم را نخست مستعد شدن چشم به عفونت به دلیل اکسیژن رسانی ناکافی به قرنیه و دوم آلودگی‌هایی دانست که از طریق دست، لوازم آرایش و آلودگی پلک به لنز و چشم‌ها منتقل می‌شود.
وی از آلوده شدن جالنزی، لنز و محلول‌های نگهدارنده به عنوان دیگر عوامل ابتلا به عفونت قرنیه نام برد.
لازم به ذکر است، عفونت قرنیه در مراحل اولیه سبب تاری دید، درد، سوزش، ترشح و در صورت درمان نشدن موجب زخم قرنیه و نابینایی چشم می‌شود.
در سال 1387 به دنبال شیوع انگل "آکانتامبا" و "میکروب" "پسودوموناس" در تهران تعداد زیادی از افراد به ویژه استفاده‌کنندگان از لنزهای تماسی چشم دچار عفونت و زخم قرنیه شدند که پس از بررسی‌های انجام شده، مشخص شد، منشا آن آب شرب آلوده به این میکروب بوده است. از آن پس در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران، بررسی‌هایی با هدف پیشگیری از عفونت‌های قرنیه که از طریق لنزهای تماسی اعم از سخت و نرم (هارد و سافت) ایجاد شده بود، انجام و منجر به ابداع روش بهره‌گیری از آب استریل و آب اکسیژنه 3 درصد در مراقبت و نگهداری از لنزها شد.
بنا بر گزارش مذکور، این پژوهش طی 5 سال روی بیش از ده هزار فردی که از لنزهای تماسی چشم استفاده می‌کردند و همگی با شیوه فوق به شست‌وشوی لنز، جالنزی و دست خود اقدام می‌کردند، صورت پذیرفت و نتایج آن بیانگر آن بود که به جز دو مورد خاص که عفونت قرنیه آنان ارتباطی با رعایت مسایل بهداشتی ناشی از شست‌وشو نداشت، خوشبختانه در بقیه این جامعه آماری عفونت قرنیه مشاهده نشده است.
