در وهله نخست باورش سخت است که بشنویم توفان‌های گرد و غبار تهران، کشت محصولات آلوده به هزار و یک درد شناخته شده و ناشناخته در جنوب این شهر، کمبود آب، آلودگی هوا و مسائل دیگر، همه و همه در یک نقطه با هم تلاقی دارند و اصولا از یکجا سرچشمه می‌گیرند، ولی این عین واقعیت است!
به گزارش «تابناک»، در شرایطی که بسیاری از هم‌وطنانمان، تهران و ساکنان ـ بیشتر ـ غیر بومی آن را در رفاه می‌دانند و تصورشان از چرایی برقرار شدن این رفاه در پایتخت را سرازیر شدن بودجه کشور به این منطقه می‌دانند، دبیر مجمع نمایندگان استان تهران، نظری به شدت متفاوت دارد و نه تنها از ظلم به تهرانی‌ها در اختصاص بودجه سخن به میان می‌آورد، بلکه برای سخنان شاهد و مثال هم دارد.
حسین طلا، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی ـ که دبیری مجمع نمایندگان استان را هم عهده‌دار است ـ در این باره در گفت‌وگویی تفصیلی (
اینجا)، علت کشت محصولات کشاورزی آلوده به سموم در جنوب پایتخت را نبود امکانات مورد نیاز برای تصفیه فاضلاب شهر می‌خواند و می‌گوید: از هشت مدول مورد نیاز تصفیه‌خانه در تهران، تنها چهار مدول آن راه افتاده و قرار است دو مدول دیگر برای مهرماه راه‌اندازی شود.
وی در توضیح چرایی راه‌اندازی نشدن این واحدهای تصفیه‌خانه پس از سال‌ها می‌گوید: وقتی تصفیه خانه کم داریم، بخشی از آب فاضلاب خام، راهی زمین‌های کشاورزی می‌شود و کشاورزان که نیازمند آب سالم هستند، از فاضلاب به جایش بهره می‌گیرند که به تولید محصولاتی آلوده و حاوی سموم منجر شود. دلیل این امر هم ظلم بزرگی است که به مردم تهران روا داشته می‌شود و سهم ایشان از بودجه را بسیار ناچیز می‌کند.
طلا در ادامه با تأکید بر اینکه استان تهران، یک ششم جمعیت کشور را در خود جای داده است، می‌گود: بودجه کل کشور از دو محل تأمین می‌شود؛ یکجا بودجه نفتی و یکجا بودجه مالیاتی [۴۶. ۲ درصد بودجه جاری، از محل مالیات تأمین می‌شود] و جالب است بدانید ۵۳ درصد درآمد مالیاتی کل کشور در سال را استان تهران تأمین می‌کند، در حالی که این سهم کلان پرداختی، پرداخت کمتر از ۴ درصد (۳. ۷ درصد) را برای تهران به همراه دارد که بسیار ناچیز است.
این نماینده مجلس می‌افزاید: سی استان دیگر کشور، همه با هم تنها ۴۷ درصد بودجه مالیاتی را تأمین می‌کنند؛ اما بودجه به مراتب بیشتری می‌گیرند و غافلند که اگر در تهران عمران و آبادانی می‌بنیم، یا به کمک مالیات و عوارض‌های دریافتی از مردم است و یا پول آن از فروش شهر به ازای عمران آن به دست می‌آید، وگرنه از طرف دولت چیزی برای تهران نمی‌آید.
طلا در ادامه با اشاره به بودجه تهران می‌گوید: کل پولی که برای سال گذشته بابت عمران ۴۱ شهر و هفتاد تا هشتاد روستا در استان تهران به استانداری تهران داده‌اند، روی هم رفته، ۷۸ میلیارد تومان بود، در حالی که بودجه شهرداری تهران در سال گذشته، ۱۶ هزار میلیارد تومان بوده که ۷۱ درصد آن بودجه عمرانی بوده است. وقتی این درآمدهای ناشی از پرداخت‌های مردم جمع شده و صرف ساخت و ساز شهر می‌شوند، شاید برخی به اشتباه گمان کنند که بودجه اختصاص یافته به این شهر زیاد است.
نماینده مردم تهران در مجلس با اشاره به اثرات این نوع نگاه نا‌درست به تهران، به ویژه از سوی مسئولان می‌گوید: در حالی که نمی‌توانیم تصفیه خانه‌های مورد نیاز را بسازیم یا می‌بینیم که در این بحران آب، 30 درصد آب تصفیه شده تهران بر اثر فرسودگی شبکه از دست می‌رود و کاری از دستمان ساخته نیست، می‌بینیم از بودجه اختصاص داده شده به محرومیت زدایی بر پایه قانون برنامه پنجم توسعه، مبلغی ناچیز به تهران می‌رسد که حتی قابل مقایسه با شهرستانی کوچک نیست.
وی می‌افزاید: از ۳۷۵۰ میلیارد تومان اختصاص داده شده به محرومیت زدایی، استان تهران تنها ۱۲۱ میلیارد تومان سهم گرفته که این سهم برای شهر تهران ۱۰ میلیارد تومان است؛ در حالی که پرس و جو از همکاران در مجلس، نشان می‌دهد برای جمعیت ۶۰۰ هزاری، ۵۰ میلیارد تومان در نظر گرفته شده است. مگر می‌شود سهم جمعیت دوازده و نیم میلیونی استان تهران تا این اندازه ناچیز شود؟ مگر می‌توان این جمعیت را نادیده گرفت و مشکلاتشان را ندید؟
بدین ترتیب کسری بودجه، موجبات ناتوانی در تأمین زیرساخت‌های مورد نیاز شهر از جمله تصفیه خانه و ناتوانی در این مقوله، منجر به کشت محصولاتی آلوده چون چند صد هکتار برنج کاری آلوده می‌شود و در نتیجه این اتفاقات، سلامت جمعیت بزرگی به مخاطره می‌افتد؛ از یکسو با آلودگی خوردنی‌ها و از سوی دیگر با ناتوانی کشاورزان در کشت و زرع که پوکی خاک را رقم می‌زند و احتمال وقوع توفان در شهر و بیماری‌های همراه با گرد و غبار را به شدت تقویت می‌کند!
از 1/7 میلیون کیلومتر مساحت ایران فقط در 20 کیلومتر امکانات رفاهی کشور بنا شده که آن هم تهران هست رو که نیست سنگ پای قزوینه 