همیشه یک زمان هایی، جاهایی، ناخودآگاه خود را کاتولیک تر از پاپ می بینیم.گاهی حس انسان دوستی مان که حتما واقعی است،با پز روشنفکری مان قاطی می شود و می رویم روبروی سفارت فرانسه، برای همدردی با کشته شدگان حوادث اخیر پاریس؛شمع روشن می کنیم؛زیر سرما.تا حس انسان دوستی مان را برای کشتن 12 نفر نشان مسئولان سفارت فرانسه بدهیم.
فردای آن شب،در روزنامه هایمان هم برای همدردی با آنان تیتر می زنیم. «ما هم شارلی هستیم».همان شبی که شارلی نویسان اعلام می کنند که فردا در نشریه شان، می خواهند پیامبر مسلمانان را به استهزا بگیرند.
برای قربانیان یک ترور شمع روشن می کنیم و تیتر می زنیم و ... برای اینکه بگوییم مسلمانیم و پیرو رحمت للعالمینیم.حس انسان دوستی ما خوب است و محترم؛اما امان از پز روشنفکری مان... امان از این پز روشنفکری مان که پز نتانیاهو را که دست در دست اولاند پیاده روی ضد ترور می رود را باور می کنیم و صحنه آرایی ها پیش و پس آن را فراموش می کنیم.
خود افراط می آفرینند، خود سلاح به دست افراط می دهند و خود می کشند تا سر آخر پنجه به روی آفتاب رحمت العالمین بکشند و ما خود در برابر این صحنه آرایی ها با گفتن «ما هم شارلی هستیم» دستانمان را بالا می بریم و چشمان خود را می بندیم بر روی فردای آن نشریه!
فردایی که هنگامه ضربه اصلی فرا می رسد و مایی که پیش تر گفته بودیم «ما نیز شارلی هستیم»،هیچ کار نمی توانیم بکنیم. حس انسان دوستی خوب است،اما امان از این پز روشنفکری...
این روزها در سوریه،سرمای شب،استخوان سوز است.سرمای این روزها و شب های شهرهای سوریه،اما گویی حواس های ما را منجمد کرده است.قلب های یخ زده بچه مسلمان های سوری و عراقی را حتی به اندازه شمعی که برای فرانسوی ها هم روشن کردیم،گرما نمی بخشیم که گویی آنان از دیار فراموش شدگان این کره خاکی اند.
ظریفی چه خوش نوشته بود که «تصاویر این روزهای فرانسه تکان دهنده است.وحدت فرانسویان و برخی از ملل دیگر به بهانه کشته شدن هفده نفر...و ما در اینجا در جهان اسلام سالهاست که داریم قربانی می دهیم و کک مان هم نمی گزد!چند ماه است که داعش در عراق و سوریه دارد سر می برد،تجاوز می کند و ویران می کند و ما در خوابیم»!
برای یک بار هم شده این پز لعنتی روشنفکری را بریزیم دور!بلند داد بزنیم که ما شارلی نیستیم... ما محمدی هستیم...
ما محمدی هستیم... که جوان عزیز خود را رو در روی جریان ترور و تکفیر قرار می دهیم و در همان روز ها جنازه او را بر دستان خودخود تشییع می کنیم.
ما محمدی هستیم که در مقابل ترور و تکفیر جان عزیزترین جوانان خود را فدا می کنیم. ما محمدی ها حالا حالاها صدایمان در مقابل جریان تکفیر داعشی و شارلی فرانسوی،بلند و بلند تر است.
آنکه به اسم دین تکفیر می کند و آنکه به اسم آزادی کفر گویی، هر دو، دو سر یک طیف اند و دستانشان در دست هم است. شارلی نویسان با توهین و کفر گویی، تکفیر و افراط می آفرینند و به سرزمین های مسلمانان روانه شان می کنند و فردای روز به همان بهانه اسلام را و رحمت العالمین را هدف قرار می دهند.
این روزها در سوریه،سرمای شب،استخوان سوز است.سرمای این روزها و شب های شهرهای سوریه،اما گویی حواس های ما را منجمد کرده است.قلب های یخ زده بچه مسلمان های سوری و عراقی را حتی به اندازه شمعی که برای فرانسوی ها هم روشن کردیم،گرما نمی بخشیم که گویی آنان از دیار فراموشان این کره خاکی اند.
*محمود ملکی، سردبیر سایت خبری ـ تحلیلی تابناک
با این یادداشت سردبیر علاقه و ارادتم به تابناک بیشتر شد 
عالی بود.
