ابوالحسن داوودی کارگردان سینما که چندی پیش سفری به آمریکا داشته است روایت حالبی از ملاقات و دیدار با بهرام بیضایی را بازگو می کند .
به گزارش "سينما سينما"، ابوالحسن داوودی در پاسخ به سوالی که نظرتان درباره بازگشت بیضایی به ایران چیست می گوید: بیش از این اینکه نظر من درباره بازگشت آقای بیضایی به ایران اهمیت داشته باشد باید ببینیم که خود آقای بیضایی چه می خواهد؟ من در مسافرتی که چند وقت پیش داشتم ملاقاتی هم با آقای بیضایی داشتم و مفصل با هم صحبت کردیم. با صحبتهایی که داشتیم به این نتیجه رسیدم که به نظر می رسد آقای بیضایی تمایل چندانی به برگشتن به ایران داشته باشد و ترجیح می دهد همچنان در فضای دانشگاهی حضور داشته باشد. احساس من این است که آقای بیضایی این احساس را دارد که حضورش در فضای دانشگاهی مطلبوب تر است .
او ادامه داد: احساس من این است که از این فضای دانشگاهی راضی تر است. من و همسرم خانم منصوری در صحبتهایی که با آقای بیضایی داشتیم با ایشان خیلی بحث کردیم و آقای بیضایی همچنان معتقد بود که هنوز فضا برای فعالیت او مناسب نیست .
در ادامه مصاحبه با سینما سینما از ابوالحسن داودی پرسیده می شود که کدامیک از آثار بیضایی در قبل و پس از انقلاب را دوست داشته؟ آقای داودی می گوید که فیلم های قبل از انقلاب بیضایی را بیشتر دوست داشته است.
کارگردان فیلم زادبوم می گوید: در میان فیلمهای پس از انقلاب بیضایی باشو و مسافران را بیشتر از همه دوست دارد و مسافران فیلم جذابتری نسبت به بقیه فیلمهای بیضایی است وباشو فضای پذیرفتنی تر و مردمی تری داشت و با تماشاگر راحت تر ارتباط برقرار می کند .
او ادامه داد: در میان فیلمهای قبل از انقلاب، رگبار رابیشتر دوست داشتم. البته رگبار فیلمی برای زمانه خودش است وهمان زمان که فیلم را دیدم آن را دوست داشتم .یا مثلا فیلمی مثل غریبه ومه فیلمی بود که خصوصیت تکنیکی فیلم من را تحت تاثیر قرار داد . البته اگر الان غریبه ومه را ببینم شاید چنین نظری نداشته باشم.من مرگ یزگرد را روی موویلا در همان در سالهای پس از انقلاب دیدم و در همان سالهای پس از انقلاب هم دوست داشتم .
