امروز 8 مارس است. بالاخره روزها چرخيد و تقويم روي عددي ايستاد كه حالا به احترام نيمي از جمعيت جهان متعلق به جامعه هدفي شده است كه ديگر ناديده گرفتن آنها ممكن نيست. حالا حتي تعمدي هم نمي توان چشمها را روي جمعيتي بست كه ذات و نامش با آفرينش گره خورده است.
به گزارش قانون، براي نوشتن از بعضي موضوعات لازم نيست راه دوري برويم فقط كافياست كمي با انصاف به اطرافمان نگاه كنيم تا سوژه بي واسطه خود را به ما معرفي كند و تمام گفتنيها را خود به ناطقترين زبان ممكن بگويد. زن در روزگار امروز تنها سوژه و موضوعي براي دستمايه شدن نيست. آنها سالها دويدهاند تا امروز بتوانند نه فقط سوژهاي براي تاليف كتابها و داستانها يا نطقهاي انتخاباتي،بلكه خود مولف و خالق حماسههاي بزرگ باشند.زنان ايران هم همپاي زنان سراسر دنيا سالها تلاش كردهاند تا نهتنها از حقوق مساوي با نيمي ديگر از جامعه برسند بلكه به درجهاي از تاثيرگذاري دست يابند كه كمكم نقشهاي پررنگتري ايفا و نتايج بزرگتري را رقم بزنند. حالا امروز از روزگاري كه زنان به دنبال حق و ساير حقوق ابتدايي بودهاند گذشته است. آنها امروز نه تنها راي ميدهند بلكه از جامعه براي كارهاي بزرگتر راي اعتناد ميگيرند. حالا آسمان هنر،سياست و اقتصاد پر از ستارگان پرفروغي است كه ديگر به بهانه جنسيت كنارگذاشته نشده و حتي آماده مراحل پيشرو تر ميشوند.به بهانه روز جهاني زن ، نگاهي به چندزن تاثيرگذار در حوزههاي ادبيات،سينما و سياست ايران مياندازيم.
دانشور
سیمین دانشور در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در شیراز زاده شد. او فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت (مدیر هنرستان دخترانه و نقاش) بود.سال ۱۳۲۷ مجموعه داستان کوتاه آتش خاموش را منتشر کردکه نخستین مجموعه داستانی است که به قلم زنی ایرانی چاپ شدهاست. تشویق کننده دانشور در داستاننویسی فاطمه سیاح، استاد راهنمای وی و صادق هدایت بودند. او در همین سال، در حالی که در اتوبوس از تهران راهی شیراز بود با جلال آلاحمد نویسنده و روشنفکر ایرانی آشنا شد و دو سال بعد با او ازدواج کرد. دانشور در ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در آنجا دو سال در رشته زیباییشناسی تحصیل کرد. پس از بازگشت به ایران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهای زیبا به تدریس پرداخت؛ تا این که در سال ۱۳۳۸ استاد دانشگاه تهران در رشته باستانشناس و تاریخ هنر شد. اندکی پیش از مرگ آلاحمد در ۱۳۴۸، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جمله پرفروشترین رمانهای معاصر است. در ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفهای در زبان فارسی داستان نوشت. مهمترین اثر او رمان سووشون است که به ۱۷ زبان ترجمه شده و درباره رخدادهای زمان رضاشاه است. این بانوی پیشکسوت داستاننویس پس از یک دوره بیماری، در سال ۸۶ کار نوشتن را دوباره از سر گرفت. از سیمین دانشور همواره به عنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کمنظیر در ادبیات داستانی ایران نام میبرند. سیمین دانشور در هجدهم اسفندماه سال ۱۳۹۰ در خانهاش در تهران درگذشت.
تهراني
هدیه تهراني متولد ۴ تیر ۱۳۵۱ در تهران، بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر ایران است. اولین بار برای بازی در فیلم روز واقعه انتخاب شد، اما بعدها لادن مستوفی جای او را گرفت. کیانوش عیاری هم او را برای بازی در بودن یا نبودن انتخاب کرد که بعدها عسل بدیعی به جای او برگزیده شد. اما سرانجام مسعود کیمیایی او را برای فیلم سلطان انتخاب کرد و هدیه تهرانی وارد سینمای حرفهای شد. بازیهای راحت و روان او در فیلمهای غریبانه و به خصوص شوکران تحسین منتقدان را برانگیخت. یکی از بهترین نقش آفرینیاش که منجر به دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر و تندیس زرین جشن خانه سینما شد و تحسین نویسندگان و منتقدان را در پی داشت، بازی بهیادماندنی او در چهارشنبه سوری بود. مجله همشهری جوان، بعد از مهناز افشار وی را به عنوان دومین بازیگر زن پولساز دهه هشتاد خورشیدی انتخاب کرد. تهراني تا به امروز موفق شده است كه 2 سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر را با خود به خانه ببرد.
افخم
مرضیه افخم دیپلمات ایرانی و سفیر ایران در مالزی است. او اولین سفیر زن جمهوری اسلامی ایران است. افخم همچنین اولین سخنگوی زن وزارت امور خارجه ایران بود. افخم حدود دو سال ریاست مرکز دیپلماسی عمومی و رسانهای وزارت امور خارجه را بر عهده داشت. وی در دوران وزارت علیاکبر ولایتی در وزارت امور خارجه مسئولیت اداره کل اخبار و مطبوعات وزارت خارجه را بر عهده داشته است. افخم در زمان تصدی کمال خرازی بر وزارت خارجه و سخنگویی حمید رضا آصفی در این سمت باقیماند و برای مدتی در یکی از سفارتخانههای ایران در یکی از کشورهای آفریقایی فعالیت کرد.مرضیه افخم سابقه سی سال فعالیت در بخشهای مختلف وزارتخارجه داشته و نخستین زنی است که به سمت سخنگویی یک وزارتخانه در ایران و سفارت منصوب شده است.وی همچنین نخستین سفیر ایران بعد از انقلاب اسلامی است و تابوی 37 ساله در این زمینه را شکسته است.