اصلاح طلبان
هنور از تصاحب همه کرسی های شورای شهر پنجم سرخوشند و همین روزهاست که ورودشان به ساختمان
خیابان «بهشت» را جشن بگیرند و رسما سکان دار امور شهری پایتخت شوند. مساله ای که
تقریبا پس از شورای اول تمامی مسئولیت اداره آن بر عهده اصولگرایان بوده است.
به گزارش «تابناک»، 29 اردیبهشت ماه و با رأی
مردم تهران، فهرست امید بی کم کاست 21 کرسی
ساختمان شورای شهر را به نام خود زد، این درحالی
بود که از همان زمان انتشار نقدها و حواشی
بسیاری را متوجه خود می دید؛ نقدهایی که با مهر کار تشکیلاتی به حاشیه
رانده شدند، اما همچنان به قوت خود باقی است.
** لیست امید و تهدید طرد شدن پشتوانه اجتماعی
به دلیل ابهامات!
چگونگی تعیین
صلاحیت 21 عضو فهرست، چرایی خط خوردن اسم صاحب نامان شورای شهر قبلی و اصلاح
طلبانی که پس از مدت‌ها تصمیم به حضور در پست
های رسمی کشور گرفته بودند، اینکه آیا طبق ادعای برخی کاندیداهای کنار گذاشته شده
تقاضای مالی از کاندیداهای عضو فهرست امید شده بود یا خیر؟، اینکه تا چه اندازه
مطالبی که درباره لابی های خارج از شورا در ورود برخی افراد به لیست تاثیرگذار
بوده و... از مهمترین ابهاماتی است که همچنان
فهرست امید و تصمیم گیری شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان به ریاست «محمد
رضا عارف» را تهدید به عدم شفافیت و طردشدن
سیاسی از جانب پشتوانه اجتماعی شان می کند.
همین عدم شفافیت هم
سبب شده حامیان اصلاحات و آنهایی که آرایشان را در حمایت از این طیف سیاسی به
سبد فهرست امید ریختند، همچنان متوقع باشند که این روند بستن فهرست
21 نفره امید برایشان روشن شود. آنها می گویند بی صبرانه منتظر اعلام موضع «محمد
رضا عارف»، رئیس شورای عالی سیاست گذاری در این باره هستند و اگر پاسخی قانع کننده
دریافت نکنند در انتخابات بعدی همگام ائتلاف
امید نخواهند شد.
هنوز پاسخ رسمی از سوی عارف در این باره منتشر نشده
و تنها واکنشی که از او در این باره در فضای مجازی دست به دست می شود؛ شایعه بغض و گریه
او در یک محفل سخنرانی بر سر فهرست امید است، شایعه ای که از سوی نزدیکانش تکذیب شده،
اما این روزها نقل هر کوی و برزنی است.
**اولین اعتراض های چه زمانی استارت خورد ؟
فهرست شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان از همان ابتدا
انتقادهایی را در پی داشت. علت انتقادها هم به شمار بلند بالای چهره‌هایی برمی گشت
که بعد از مدت ها حاضر به حضور در انتخابات شده و اعلام کاندیداتوری کرده بودند.
مثلا بسیاری انتظار داشتند چهره‌هایی همچون لیلا
ارشد فعال مدنی، عبدالله مومنی فعال سیاسی، محسن مهرعلیزاده معاون رئیس دولت
اصلاحات و یا حتی نمایندگان فعلی مردم تهران مانند احمد حکیمی‌پور، محسن سرخو، ولی‌الله
شجاع‌پوریان و محمدمهدی تندگویان، فاطمه دانشور، سیده فاطمه مقیمی و... در فهرست حضور
داشته باشند؛ اشخاصی که به اعتقاد برخی شناخته و آزموده شده بودند. اما این انتظارات
پاسخ مناسبی دریافت نکرد و حامیان اصلاحات
با فهرستی مواجه شدند که کنار چهره‌های مطرحی همچون محسن هاشمی
و احمد مسجدجامعی و مرتضی الویری چهره هایی
جوان و ناشناخته چون حجت نظری ، علی
اعطا و بهاره آروین که هیچ رزومه ای از آنها
در دست نبود و یا چهره هایی
بدون محبوبیت رسانه ای مثل صدر اعظم نوری
قرار داشتند.
همین امر
سبب شد از همان ساعات اولیه انتشار فهرست مذکور حامیان اصلاح‌طلبان در فضای مجازی فعال شوند
و با هشتگ هایی چون «ما گوسفند نیستیم»، «یا
شفافیت ،یا اعتراض داریم» نارضایتی شان را اعلام کنند و خواستار شفاف‌سازی و تشریح
ملاک‌های فهرست از سوی سران اصلاحات شوند.
** ملاک انتخاب افراد فهرست چه بود؟
این اعتراض
ها در حالی در شبکه های مجازی خبرساز شد و
به رسانه های رسمی کشیده شد که از چندی پیش
اعضا شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان در گفت‌وگوهای متعددی به تبیین سازوکار خود پرداخته
و عنوان کرده بودند که بناست از میان 700 کاندیدایی که سابقه کاری خود را به شورای
سیاستگذاری ارسال کرده‌اند، کمیته ای 14 نفره شامل چهره‌های سیاسی، حزبی و نمایندگان مجلس دهم
براساس معیارهایی مانند تخصص، جوانگرایی و پاکدستی تعداد کاندیداها را به 150 نفر تقلیل
دادند ، این کمیته اسامی را به شورای سیاست گذاری ارایه کرد و درنهایت 42 نفر
از این 150 نفر برای رای گیری نهایی
باقی ماندند. 42 نفری که همه شورای سیاستگذاری جز به جز در باره رزومه آنها
واکاوی کردند و در رای گیری شورا حاضر شدند و در نهایت خروجی اش فهرست 21 نفره امید
شد.
در این مسیر اما نکته ای فراموش شده وجود داشت و آن اینکه با توجه به اهمیت این دوره
از انتخابات شوراهای شهر، تعداد زیادی از رجل سیاسی با رزومه کاری قوی نیز نام‌نویسی
کرده بودند که شرایط را پیچیده‌تر کرد و فهرست با چهار روز تاخیر، رسانه‌ای شد.
**مخالفان چه گفتند؟
به هر روی خروجی شورای سیاست گذاری با همه
سازو کارها و لابی های صورت گرفته فهرستی
21 نفره شد که شاخص ترین هایشان به تعداد انگشتان یک دست نمی رسیدند، در پی انتشار
رسمی این فهرست اعضای فعلی شورای شهر چون فاطمه دانشور ، عبدالحسین مختادباد ، احمد حکیمی
پور و صاحب نامانی چون مهر علیزاده ، ولی الله شجاع پوریان و.. هم خود و هم حامیانشان
انتظار داشتند نام آنها را در فهرست امید ببینند
یکی یکی به میدان آمدند و علیه این رویه اعلام
موضع کردند .
از جمله
این افرا عبدالحسین مختاباد عضو شورا شهر چهارم بود که با تاکید بر اینکه زیر عنوان چرخش نخبگان، با تجربه
ها حذف شده اند گفت فهرستی که دوستان ارائه کرده اند به نظر بنده نمی تواند شهرداری
و شهر را اداره کند، چرا که تخصص این کار را ندارند. گفت: «در شورای شهر تهران ۱۲ نفر
اصلاح‌طلب بودند و باید به آنها احترام می‌گذاشتند و با این افراد صحبت می‌کردند و
بعد از آن اعلام می کردند که برنامه‌های شما را قبول نداریم اما این شورایعالی سیاستگذاری
حتی یک بار با ما جلسه برگزار نکرد.»
«احمد حکیمی پور» رئیس فراکسیون اصلاح‌طلبان شورای
چهارم شهر تهران نیز منتقد بعدی فهرست بود که گفت :«متاسفانه شاهد هستیم فهرستی برای شورای شهر انتخاب شده که نه تنها مردم را برای
حضور در انتخابات تشویق نمی‌کند بلکه بر روی سبد فهرست روحانی نیز تاثیر منفی می‌گذارد.»
او با بیان اینکه تا به کی برخی می‌خواهند پدرخوانده
جریان باشندادامه داد : «جای سوال است که چرا نمی‌گویید چگونه شاخص‌بندی کردید و چرا
پرونده‌هایمان را نشانمان نمی‌دهید و با شورای شهر به عنوان یک طفل سر راهی برخورد
کردید و عارف باید بگوید بر اساس چه ضوابطی فهرست را تهیه کرده است.»
** انتقادات صریح از عارف
موج اعتراضات درون گروهی اصلاح‌طلبان به فهرست
21 نفره آنچنان دنباله دار شد که تا 4 روز بعد از انتشار آن هم از هر محفل سیاسی بگوش می رسید و بعضا تند تر هم می شد ، «اسماعیل
دوستی» از کسانی است بود که اعتراضات تند و صریح او به این فهرست و به شخص محمدرضا
عارف خبر سازشد، او گفت: هیچ یک از همان
150 نفر منتخب شورایعالی اصلاح‌طلبان رزومه و سوابق من را ندارند، ولی الان 11 نفر
در همین فهرست هستند که اصلاً من نمی‌شناسم! از اول می‌گفتید قرار نیست کسی از شورای
فعلی در فهرست باشد، ما می‌پذیرفتیم؛ ولی چرا دو نفر را گذاشتید، این بنابر چه ضابطه‌ای
بوده و حالا هم توقع دارید ما انصراف دهیم؟
دوستی ادامه داد: همین حزب مشارکت و اتحاد ملی فعلی
بود که سال 84 باعث شکست اصلاح‌طلبان شدند و الان هم دارند همان بازی را تکرار می‌کنند.
شماها اصلاح‌طلب نیستید و قصد تخریب اصلاحات را دارید. جالب است کسی را از حزب اعتماد
ملی در فهرست شورایعالی اصلاح‌طلبان می‌گذارند که موافق استعفای کروبی از دبیرکلی
حزب بوده است. فهرستی بستید که حتی شورای نگهبان
هم این فهرست را نمی‌بست! درود بر شورای نگهبان.
در پی او
«فاطمه دانشور» عضو فعلی شورای اسلامی شهر تهران نیز خطاب به عارف گفت: الان بنده را
شورایعالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان رد صلاحیت کرد. آقای عارف دست شما درد نکند، شما
اخلاق را سر بریدید. شما اصلاح‌طلبان بنده را رد صلاحیت کردید، بترسید از روزی که مردم
شما را رد صلاحیت کنند.
وی ادامه
داد: بنده قبول ندارم که شما گفتید بین 150 نفری که رزومه کاری فرستادند، بنده نمره
کسب نکردم.
**موافقان: تابع باشید، کار تشکیلاتی یعنی همین!
انتقاد ها که تند تر شد ، حامیان اصلاحات به میدان
آمدند و خواستار تابعیت از فهرست شورای سیاستگذاری شدند ، از جمله این افراد«
عبدالله ناصری» بود که در پاسخ به انتقاد ها
گفت: از آنجایی که شورای عالی به عنوان مرجع نهایی اصلاح‌طلبان این فهرست را ارائه
کرده است از آن پیروی می‌کنم، اما به عنوان یک شخص اصلاح‌طلبِ کنشگر به شخصه 50 درصد
این فهرست را نسبت به افرادی که خارج از این فهرست مانده‌اند حائز مدیریت نمی‌دانم،
البته شورای عالی اصلاح‌طلبان باید در این خصوص پاسخگو باشد، اما معتقدم اصلاح‌طلبان
باید تابع نظر نهایی این شورا باشند.
ناصری با بیان اینکه اگر دوستان منتقد کار تشکیلاتی
را پذیرفته‌اند باید به نظر نهایی احترام بگذارند، تصریح کرد: طبعاً شورای عالی سیاستگذاری
مورد توافق و اعتماد همه اصلاح‌طلبان است.
«مرتضی حاجی» عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نیز
در پاسخ به انتقادها گفت: با اطمینان می‌گویم
کسانی که در فهرست هستند در رأی‌گیری رأی آوردند و همان افراد هم مورد تأیید هستند
و هیچ تغییری در آن رخ نداده است.
در نهایت با ورود رئیس دولت اصلاحات به ماجرا و درخواست
او از حامیان اصلاحات برای رای دادن به فهرست
امید، انتقادات کمتر شد و او باز هم مدد رسان اصلاحات شد و اسباب پیروزی امید
در شورای شهر پنجم را به رغم همه انتقادات درون گروهی فراهم کرد. حال سوال اینجاست
که این حمایت تا پایان 4 سال فعالیت اعضای
شورای شهر می تواند پاسخگوی دلخوری حامیان اصلاحات از فهرستی شود که نقدهایشان به آن
به پاسخ رها شده است یا اینکه عدم شفافیت
شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان به تهدید برای قهر حامیان اصلاحات با صندوق های
رای یا حداقل بی میلی از کار تشکیلاتی آنها بدل خواهد شد؟
