به گزارش مهر به نقل از کردپرس، مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق در مصاحبه
ای با فارن پالسی گفته است در همه زندگی هدفی جز به استقلال رساندن کردستان
نداشته است. وی همچنین تاکید کرده در انتخابات آینده ریاست اقلیم شرکت نمی
کند. به گفته رئیس اقلیم کردستان، اگر مردم مناطق مورد مناقشه به استقلال
اقلیم کردستان رای ندهند به این معنی است که می خواهند با دولت مرکزی عراق
باشند و وی با این نظر آنها مشکلی ندارد.
مشروح گفتگوی مسعود بارزانی را در زیر میخوانید:
تاریخ برگزاری همه پرسی [استقلال کردستان]
مشخص شده است و من گزارش هایی در این مورد خوانده ام که شما پس از مشخص
شدن تاریخ برگزاری همه پرسی با نخست وزیر عبادی گفت وگو کرده اید. واکنش او
به اعلام برگزاری همه پرسی چه بود؟
بارزانی: درست است اما ما در مورد این مسأله قبلاً هم با هم گفت وگو
کرده ایم. من با جناب نخست وزیر عبادی راجع به این موضوع خاص تماس گرفتم و
برای او توضیح دادم که این همه پرسی حق طبیعی و قانونی مردم ماست و
اینکه ما بعداً می خواهیم به شکلی مسالمت آمیز از طریق گفت وگو در مورد
نتایج همه پرسی مذاکره کنیم. او این موضوع را درک می کرد. ما به او گفتیم
که می خواهیم این مسأله را با بغداد از طریق مسالمت آمیز و نه خشونت حل
کنیم. او احترام قائل بود و درک می کرد. نگاه او مثبت بود.
اشاره کردید که هرگونه اقدامی در مسیر
استقلال در چهارچوب مذاکره با بغداد صورت می گیرد. آیا شما در این مذاکرات
به چیزی کمتر از استقلال کامل راضی خواهید شد؟
بارزانی: همه پرسی برای استقلال است. در این مورد از مردم سؤال می شود و این مردم هستند که در این مورد تصمیم می گیرند.
این همه پرسی بدون چهارچوب مشخصی که واکنشی
چه از درون نظام سیاسی کردستان و چه خارج از آن را به دنبال داشته باشد
انجام می گیرد. می توانید بگویید این همه پرسی چه تأثیری خواهد داشت؟
بارزانی: مسأله همه پرسی در مورد سرنوشت کل یک مردم است. به همین خاطر
این مسأله بزرگ تر از هر چهارچوب سیاسی دیگر یا هر حزب سیاسی یا مشکلات
سیاسی در درون نظام حزبی است. من اطمینان دارم که اکثر مردم کردستان موافق
همه پرسی هستند. طرف داران احزاب سیاسی، اکثر آنها هم طرف دار همه پرسی
هستند. ما جلسه بسیار مثبتی با تمام احزاب سیاسی داشتیم و تمام آنها از همه
پرسی طرفداری می کردند.
شما از آرزوی مردم کرد برای استقلال می
گویید اما این خطر وجود ندارد که شما با برگزاری این همه پرسی بدون وجود
روندی رسمی برای عملی کردن استقلال [بی دلیل] این توقعات را بالا ببرید؟
بارزانی: وقتی که ما همه پرسی برگزار می کنیم برای این است که این
اختیار از طرف مردم به ما تفویض شود، که به بازیگران داخلی و خارجی نشان
دهیم مردم کردستان خواهان چه چیزی هستند. پس از اینکه مردم تصمیم گرفتند و
رأی دادند، همان طور که گفتم، نخستین جایی که ما مذاکرات و گفتگوی جدی و
مسالمت آمیز برای تحقق خواسته مردم را با آن آغاز می کنیم، بغداد است.
همه پرسی برای استقلال است و من می خواهم که دیگران این را درک کنند، پس
از اینکه ما همه پرسی را انجام دهیم و گفتگو را آغاز کنیم، به معنای این
نیست که ما خواسته مردم را فراموش می کنیم. بنابراین همه پرسی برای استقلال
است و نتیجه اش باید عملی کردن آن باشد.
سال 2005 همه پرسی دیگری برگزار شد که در
آن اکثریت قریب به اتفاق رأی دهندگان، چیزی حدود 988 درصد، به استقلال رأی
دادند. این همه پرسی به استقلال کردستان منجر نشد. از شما می خواهم توضیح
دهید که همه پرسی این بار چه تفاوتی دارد.
بارزانی: همه پرسی سال 2005 را گروه های مدنی راه انداختند و برگزار
کردند. این همه پرسی رسمی است و دولت و احزاب سیاسی آن را برگزار می کنند.
این یکی الزام آور است در حالی که دیگری نبود.
از کارشناسان قوانین بین الملل در مورد
اینکه چگونه می توانید این همه پرسی را طوری پی ریزی کنید که این بار تأثیر
گسترده تری داشته باشد، کمک گرفته اید؟
بارزانی: چند سالی است که ما با برخی از کارشناسان بین المللی،
کارشناسان قوانین بین الملل و کارشناسان سیاسی کار کرده ایم که برای پی
ریزی این همه پرسی به ما کمک کنند. بی تردید آنها از ما حمایت کرده اند و
بسیار هم به ما کمک کرده اند.
اگر چند سالی می شود که با آنها صحبت می کنید چرا همه پرسی حالا برگزار می شود؟
بارزانی: من مدت ها پیش به این نتیجه رسیدم که لازم است همه پرسی برگزار
شود و بگذاریم مردم تصمیم بگیرند و از دیرباز بر این باور بودم که بغداد
دوستی واقعی و معنادار با ما را نمی پذیرد. ما نمی خواهیم زیردست آنها
باشیم. همه پرسی برای جلوگیری از مشکلات بزرگ تر است، برای جلوگیری از جنگ
های خونین است و وخیم تر شدن امنیت کل منطقه.
به این دلیل است که ما می خواهیم این همه پرسی را برگزار کنیم، که از
مردم مان بپرسیم چه می خواهند. این به ما کمک می کند که جلوی هرگونه بی
ثباتی احتمالی یا جنگ خونین در آینده را بگیریم که اگر این شرایط ادامه
یابد پیش خواهد آمد. شما آگاه هستید که وضعیت امنیتی منطقه چگونه است. وقتی
که در این همه پرسی مردم تصمیم بگیرند، ما از تمام طرف های دیگر انتظار
داریم که به خواست و تصمیم دموکراتیک و مسالمت آمیز مردم کردستان احترام
بگذارند.
در پاسخ به این سؤال شما که چرا حالا؟ باید بگویم که ما قبلاً هم در چند
مقطع می خواستیم همه پرسی را برگزار کنیم اما به دلیل شرایط کلی، شرایط
منطقه و به دلیل تحولات دیگر آن را به تأخیر انداخته ایم اما اگر آن را
بیشتر به تأخیر بیاندازیم به نفع مردم ما نیست و تأثیری منفی بر سرنوشت
مردم ما به جا می گذارد. پس به این دلیل است که هم اکنون بهترین زمان برای
برگزاری این همه پرسی است.
منتقدان ممکن است بگویند که حکومت اقلیم
کردستان در حال حاضر به لحاظ اقتصادی بسیار فقیر است. حکومت اقلیم کردستان
می تواند حقوق برخی گروه ها را بپردازد اما همه اش همین است. اعتماد به
سرمایه گذاری پایین است، در داخل از برگزاری همه پرسی پیش از بازگشایی
پارلمان انتقاد می شود و دوره ریاست شما دو سال پیش به پایان رسید. چرا
اولویت همه پرسی از تمام اینها بیشتر است؟
بارزانی: اینکه منتظر شرایط ایده آلی بمانیم که برای هر مشکلی راه حلی
داشته باشیم بی فایده است. ما می خواهیم این همه پرسی را برای رسیدن به
استقلال داشته باشیم و این به ما کمک می کند که بسیاری از مشکلات را خود به
خود حل کنیم.
اگر شما به بررسی های موردی کشورهای دیگر [ی که به دنبال استقلال بوده
اند] نگاه کنید می بینید که تمام آنها با مشکلات داخلی روبه رو بوده اند.
آنها منتظر حل تمام این مشکلات و اختلافات داخلی نماندند. ما نمی خواهیم
منتظر حل تک تک مشکلات قبل از آنکه تصمیم بگیریم، بمانیم. این بزرگ تر از
آن مشکلات و آن مسائل است. ما این را انجام می دهیم و بعد آن مسائل را حل
می کنیم.
اگر اجازه دهید به این موضوع برگردیم که
این همه پرسی به عنوان یک ابزار برای کردها چه دستاوردی دارد. تعدادی از
قدرت ها حداقل در ملأ عام از همین حالا و پیش از اینکه این همه پرسی برگزار
شود، به نامشروع کردن آن مبادرت ورزیده اند. آمریکایی ها گفته اند که با
آن مخالف هستند و ترکیه حداقل در ملأ عام کاملاً صریح بوده و آن را
"غیرمسئولانه" و یک "اشتباه بزرگ" خوانده است. در این صورت این همه پرسی چه
قدرت جدیدی به شما می دهد؟
بارزانی: ما برای حفظ وحدت عراق بسیار تلاش کرده ایم. من می توانم رابطه
مان با بغداد را به دو مرحله اصلی تقسیم بندی کنم. مرحله اول با تأسیس
عراق پس از جنگ جهانی اول آغاز شد و تا سال 2003 ادامه داشت. مرحله دوم
رابطه بغداد و اربیل از این زمان شروع شد و تا امروز ادامه داشته است.
در مرحله اول از 1920 تا 2003 کردها چه سهمی در اداره عراق داشتند؟
کارزار انفال، بمب باران شیمیایی، تخریب روستاهای مان، گورهای دسته جمعی،
نسل کشی. قسمت کردها از این دوره رابطه شان با بغداد این بود.
سهم کردها پس از 2003 چه بود؟ آنها بودجه کردستان را قطع کردند و از
قانون اساسی عراق پیروی نکرده اند. بنابراین سؤال ما از بازی گران جهانی
مانند آمریکا و ... این است: ما چه کار دیگری باید انجام دهیم؟
ما برای داشتن قانونی اساسی در عراق که بتواند ضامن حقوق و وظایف همه
مان باشد، به سختی تلاش کردیم. ما به این قانون اساسی رأی دادیم اما در
مقدمه قانون اساسی قید شد که وحدت عراق در گرو اجرای قانون اساسی است.
بنابراین سؤال من از آنها این است: آیا قانون اساسی عراق اجرا شد؟ معلوم
است که نه.
بنابراین به همین دلیل است که با توجه به نقطه نظر و واکنش های بازیگران
جهانی هیچ کدام نگفتند که آنها مخالف همه پرسی هستند. آنها می گویند که
شاید اکنون زمان مناسبی نیست یا اینکه ممکن است مشکلاتی به بار بیاورد و من
در مورد این دو نکته با آنها موافق نیستم. همه پرسی به مشکلات اضافه نمی
کند. اگر این همه پرسی صورت نگیرد، منجر به بی ثباتی بیشتر در رابطه می شود
و منجر به بی ثباتی بیشتر در منطقه می شود. ما به خاطر جلوگیری از بی
ثباتی می خواهیم که این همه پرسی باشد.
اگر این بازیگران جهانی با این همه پرسی مخالف باشند، این به معنای آن
است که آنها مخالف ارزش ها و اصول خود هستند، ارزش ها و اصولی مانند حق
مسالمت آمیز و دموکراتیک مردم برای بیان تصمیم شان راجع به سرنوشت خود. اگر
آنها در برابر همه پرسی بایستند، این به معنای آن است که در برابر
دموکراسی ایستاده اند.
حتی اگر اینطور باشد آنها دیدگاه های خود
را دارند و اقتصاد شما طوری است که وابسته به همسایگان خود هستید. آیا
برای جلب نظر همسایگان خود مانند ترکیه برنامه ای دارید؟ به تازگی دیدیم که
در قطر چه اتفاقی افتاد وقتی که همسایگان این کشور آن را منزوی کردند: 10
روز بعد ایران دارد با هواپیما برای قطر غذا می برد. آیا برنامه ای دارید
برای اینکه چگونه نظر هم پیمانان خود را جلب کنید یا اینکه اگر در انزوا
قرار گرفتید چه کنید؟
بارزانی: متأسفانه امروز در این روابط منافع نسبت به ارزش ها، اخلاقیات و انسانیت دست بالاتر را دارند.
مثلاً مسأله قطر که به آن اشاره کردید. آنها قطر را به حمایت از تروریسم
متهم می کردند و حالا می بینید که چگونه از حمایت برخوردار می شوند. این
مسأله فرق دارد. یکی از دلایل مطرح شده برای منزوی کردن قطر این است که
آنها از تروریسم حمایت می کنند اما در مورد ما باید گفت که ما اسطوره
تروریسم را در هم شکستیم. ما برای درهم شکستن اسطوره تروریسم و شکست
تروریسم خون دادیم.
این فرصت خوبی است که این را به شما و جهان اعلام کنم؛ ما مردن از
گرسنگی را به زندگی تحت ظلم و اشغال دیگران ترجیح می دهیم. اگر این تصمیم
با همه پرسی گرفته شود و واکنش منزوی کردن ما باشد، بگذار مردم ما بمیرند.
اینکه جهان مردم ما را با گرسنگی بکشد فقط به خاطر اینکه این مردم خواستند
سرنوشت خود را از طرق دموکراتیک بیان کنند، "افتخاری" برای آن خواهد بود.
فکر می کنید مردم دوباره انزوا را بپذیرند؟
جامعه اینجا نسبت به دهه 1990 بسیار تغییر کرده است: شما کردها را به
دنیا وصل کرده اید، فرودگاه های بین المللی ساخته اید، سطح زندگی آنها را
بالا برده اید، برایشان مراکز خرید ساخته اید. فکر می کنید آنها حاضر باشند
متحمل همان رنج و مشقت هایی شوند که در دهه 1990 متحمل شدید؟
بارزانی: ما به همه چیز فکر کرده ایم. مسأله اراده مردم، رأی مردم و
صدای مردم است. مردم به خوبی درک می کنند که قرار است چه تصمیمی بگیرند.
شاید مردم تصمیم بگیرند که به استقلال کردستان رأی ندهند. در این صورت این
مسئولیت تاریخی ما نخواهد بود اما وقتی که رأی مردم آری باشد، به معنای آن
است که مردم آماده آن هستند که سنگ تمام بگذارند و هر خطری را به جان
بپذیرند.
به فرودگاه اشاره کردید. همین حالا هم "ریاست پروازهای غیرنظامی عراق"
وقتی که یک هواپیما از اروپا یا هر کشور دیگری می آید، می تواند مانع فرود
آن شود به این دلیل که آنها به فدرالیسم یا تقسیم حریم هوایی معتقد نیستند.
این چگونه دولتی است، چگونه قدرتی است که می تواند چنین اختیاری داشته
باشد؟
اگر درست متوجه شده باشم این همه پرسی
برگزار می شود و شما با آن مثل یک تفویض اختیار برخورد خواهید کرد که به
بغداد ببرید تا مذاکرات جدایی را آغاز کنید. فکر می کنید چقدر واقع بینانه
است که پارلمان عراق پای معامله ای را امضا کند که مؤید تغییری بنیادین در
رابطه عراق با اقلیم کردستان باشد؟
بارزانی: ما مذاکره با آنها را آغاز می کنیم اما اینکه آنها به توافق
برسند یا خیر مشکل خودشان است اما ما همکاری مان در مورد جنگ با تروریسم
را ادامه می دهیم. در این مورد همکاری مان با بغداد را به طور تمام و کمال
ادامه می دهیم. ما هماهنگی بین نیروهای پیشمرگه و ارتش عراق را بیشتر می
کنیم. برای حمایت از نخست وزیر عبادی به منظور موفقیت او در نخست وزیری اش
هر کاری را که لازم باشد انجام می دهیم.
اگر نتوانید او را به موافقت با خود در مورد استقلال متقاعد کنید، چه رویکردی را در پیش می گیرید؟
بارزانی: برای صحبت در این باره زود است. ما هنوز همه پرسی را به پایان
نرسانده ایم، هنوز مذاکرات را آغاز نکرده ایم. این من نیستم که باید در
این باره تصمیم بگیرم. مردم ما هستند، احزاب سیاسی و رهبران دیگری هستند که
باید با آنها رایزنی کنیم. من تنها کسی نیستم که باید در این مورد تصمیم
بگیرد.
اما نگران این نیستید که بغداد دوباره کار
را برای شما سخت کند همان طور که سال 2014 وقتی که مسأله صدور مستقل نفت
مطرح شد این کار را کرد؟
بارزانی: کاری هست که آنها نکرده باشند؟ آنها هر کاری کرده اند. آنها
بودجه را قطع کرده اند، یعنی نان را از سفره ی مردم ما برداشته اند. بغداد
هیچ چیزی به ما نمی دهد. شاید تنها کاری که بتوانند بکنند بستن حریم هوایی
باشد. اگر به کارهایی مانند آن دست بزنند جواب دارد. ما دست بسته نمی
مانیم. ما واقعاً می خواهیم که راه های مسالمت آمیز، مذاکره و تفاهم را
دنبال کنیم. ما می خواهیم که از خونریزی و خشونت اجتناب کنیم. پس خواهیم
دید، اگر آنها دست به اقدامات دیگری بزنند بی تردید ما واکنش نشان خواهیم
داد.
چه جور واکنشی؟
فکر می کنم در این مورد همین قدر کافی باشد.
این همه پرسی، فکر می کنید برای دیگر اقلیت ها در عراق سابقه ای برای تعیین سرنوشت ایجاد نمی کند؟
بارزانی: اقلیت های دیگر در عراق هر راهی که برای دنبال کردن سرنوشت خود
در پیش بگیرند ما در کنار آنها هستیم. اگر آنها بخواهند در اقلیم کردستان
باشند، اگر بخواهند با بغداد رابطه داشته باشند یا بخواهند هر راه دیگری
در پیش بگیرند مشکلی نیست.
شما الآن در مناطق تحت کنترل تان توان
اجرای ماده 140 قانون اساسی [رأی گیری از مردم مناطق مورد مناقشه در مورد
پیوستن به اقلیم کردستان یا عراق فدرال] را دارید. آیا از مردم مناطق مورد
مناقشه علاوه بر اینکه کردستان باید مستقل شود یا خیر این سؤال می شود که
آیا می خواهند جزء کردستان شوند یا خیر؟
بارزانی: قطعاً. در این مناطق این سؤال پرسیده می شود.
بنابراین زمانی که همه پرسی برگزار شود، مردم مناطق مورد مناقشه می توانند بگویند که می خواهند جزء کردستان شوند یا خیر؟
بارزانی: نه. سؤال این نیست. آنها این اختیار را دارند که رأی ندهند.
اگر آنها به همه پرسی دیگری نیاز داشته باشند، شاید بماند برای بعد از این
همه پرسی.
برای مثال برخی اعراب، ترکمان ها و مسیحی ها اگر نخواهند جزء کردستان
باشند، خودشان باید در همه پرسی دیگری در مورد سرنوشت خود تصمیم بگیرند.
اما چرا از آنها سؤال نشود که آیا می خواهند [جزء کردستان] باشند یا خیر؟
بارزانی: این یک مسأله فنی است. ما یک کمیته همه پرسی و یک هیأت انتخابات داریم، بستگی به آنها دارد. همه پرسی یک سؤال دارد.
می توانم از شما در مورد واحدها بسیج مردمی
سؤال کنم؟ در حال حاضر صحبت هایی در مورد یک دهلیز شیعه در عراق و سوریه
هست. ما شاهد تصرف بخش های بزرگی از نینوا در مناطق پیرامون سنجار توسط
یگان های بسیج مردمی بوده ایم. نگاه شما به این موضوع و قصد و هدف یگان های
بسیج مردمی چیست؟ تأثیر این تحولات بر کردها چیست؟
بارزانی: ما تمام آنها را به یک چشم نگاه نمی کنیم. دو جور یگان های
بسیج مردمی وجود دارد. یک بخش آنهایی هستند که واقعاً در جنگ با داعش
فداکاری های بزرگی کردند. آنها خون دادند و ما بسیار قدردان این فداکاری
های آن یگان های بسیج مردمی هستیم که با داعش جنگیدند. عناصری هم هستند که
از یگان های بسیج مردمی به عنوان پوششی برای کارهای نادرست استفاده می
کنند.
وظیفه ارتش عراق و پلیس عراق است که ثبات و امنیت مناطق مرزی را تأمین
کنند. اگر یگان های بسیج مردمی اصرار به ماندن در آن منطقه و حکومت رانی
داشته باشند، قطعاً مشکلات زیادی پیش می آید.
نگاه تان به حضور یگان های بسیج مردمی در اطراف سنجار چیست؟
بارزانی: حضور یگان های بسیج مردمی در جنوب سنجار نقض بزرگ توافقی بود
که ما با آمریکایی ها و عراقی ها داشتیم. ما توافق کرده بودیم که یک واحد
نیروهای پیشمرگه و یک واحد ارتش عراق در همان منطقه ای مستقر شوند که یگان
های بسیج مردمی در حال حاضر هستند. این منطقه خیلی وقت بود که پاکسازی شده
بود اما حضور یک نیرو در آنجا لازم بود اما توجیه ارتش عراق این بود که
آنها به شدت درگیر عملیات موصل هستند و به این دلیل است که یگان های بسیج
مردمی از آن توافق پیروی نکردند و در این منطقه پیدایشان شد.
حرفم را تکرار می کنم، اگر یگان های بسیج مردمی بخواهند در این منطقه بمانند و حکومت رانی کنند، مشکلات زیادی پیش می آورند.
تا آنجا که به جنگ با داعش مربوط است، هر کسی که با داعش بجنگد هم پیمان
ماست اما در آینده مردم تصمیم گیری در مورد سرنوشت مردم یک منطقه باید به
عهده خود آنها باشد و حکومت داری در این مناطق باید به عهده شوراهای منتخب
شهر و بخش و نواحی تابعه باشد. آنها برای حفاظت از خود باید پلیس محلی خود
را داشته باشند. نباید جایی برای باقی ماندن یگان های بسیج مردمی یا هر
نیروی دیگری در این منطقه وجود داشته باشد.
ایزدی های منطقه ی سنجار نباید اختیار تصمیم گیری در مورد رابطه شان با این بازیگران را داشته باشند؟
بارزانی: ایزدی ها باید در مورد تصمیم گیری در این مورد که می خواهند
چگونه با این بازیگران رفتار کنند، آزاد باشند زیرا ما خون پیشمرگه های مان
را دادیم تا به آنها این اختیار تصمیم گیری در مورد سرنوشت خود را بدهیم.
نه تنها ایزدی ها بلکه تمام مردم این مناطق باید در مورد اینکه چه کسی را
می خواهند و از چه کسی طرفداری می کنند، آزادی انتخاب داشته باشند.
برگشتیم به مسأله مناطق مورد مناقشه. شما
گفتید که این بخش مجزایی از هیچ همه پرسی ای [در آن مناطق] نخواهد بود. در
این صورت آنها چه راهکاری را برای تعیین سرنوشت خود می توانند به کار
گیرند؟
بارزانی: اگر آنها نخواهند که جزء کردستان باشند این به معنای آن است که
می خواهند با بغداد باشند، راهکار این است. در این مناطق اگر آنها به همه
پرسی نه بگویند، این به آن معناست که آنها می خواهند با بغداد بمانند و ما
با این موضوع هیچ مشکلی نداریم.
پس اگر برخی از این گروه ها همه پرسی خود را راه بیاندازند و بگویند "ما نمی خواهیم جزء کردستان باشیم" شما مخالفت نمی کنید؟
بارزانی: قطعاً. اگر مردم این مناطق بخواهند سازمان دهی کنند و اکثریت
بگویند "ما نمی خواهیم جزء کردستان باشیم" ما برای تصمیم مردم این مناطق
احترام کامل قائل هستیم.
شما برای برگزاری انتخابات در اواخر سال پس
از همه پرسی برنامه ریزی کرده اید. شما چه سمتی خواهید داشت؟ آیا از قدرت
کناره گیری می کنید؟
بارزانی: من در انتخابات شرکت نمی کنم.
استقلال کردستان در میراثی که شما از خود به جای می گذارید، چقدر اهمیت دارد؟
بارزانی: من برای استقلال کردستان به دنیا آمده ام. وقتی که من به دنیا
آمدم پدرم و خانواده مان منطقه بارزان را ترک کرده بودند تا به منطقه
مهاباد ایران بروند و از نخستین جمهوری کردستان حمایت کنند. من آنجا به
دنیا آمدم. وقتی که 16 ساله بودم اسلحه به دست گرفتم. تصور کنید که این
برای میراثی که من از خود به جا می گذارم به چه معناست، تمام زندگی من برای
استقلال کردستان بوده است.
برای نخستین بار در تاریخ کردستان نخستین جمهوری، جمهوری کردستان در
مهاباد بود. وقتی که آنها پرچم کردستان را برافراشتند من در سایه آن پرچم
به دنیا آمدم. من می خواهم در سایه پرچم کردستان مستقل بمیرم.
بنابراین میراث شما به شکل گریزناپذیری به رسیدن به استقلال کردستان گره خورده است؟
بارزانی: من هرچه کرده ام برای استقلال کردستان بوده است.
همان طور که گفتید شما در یک جمهوری
کردستان به دنیا آمدید و زندگی تان را صرف جنگ برای استقلال کردستان
کردید. فکر می کنید که حالا چقدر احتمال دارد که در یک جمهوری کردستان
بمیرید؟
بارزانی: اگر در کردستان مستقل بمیرم از مرگ خرسند خواهم بود.
فکر می کنید این اتفاق ممکن است؟
بارزانی: ما تمام تلاش مان را برای استقلال کردستان می کنیم. تمام این قدم ها برای استقلال کردستان است.
اما این مهم است؛ ما مخالف روش های خشونت آمیز هستیم. ما می خواهیم که
این کار را از طریق مذاکرات و گفتگوی مسالمت آمیز انجام دهیم. درک مشترک و
منافع مشترک. ما همکاری و هماهنگی بین نیروهای پیشمرگه و ارتش عراق علیه
تروریسم را با نخست وزیر عبادی ادامه می دهیم و بیشتر می کنیم. ما در زمینه
نبرد با تروریسم بیشتر همکاری می کنیم.
تقاضای من از جهان آزاد این است که با ایستادن در برابر تعیین سرنوشت و
حقوق دموکراتیک مسالمت آمیز ملت ما در برابر ارزش ها و اصول خود نایستند.
به کسانی که می گویند اگر این اتفاق بیفتد، بی ثباتی در منطقه بیشتر می
شود می گویم که برعکس، آنچه ما می خواهیم انجام دهیم برای جلوگیری از بی
ثباتی و خونریزی بیشتر در منطقه است.
کردستان مستقل هم باید به ایران الحاق شود البته با رعایت کامل حقوق قومی و مذهبی کردها که قومی ایرانی تبار هستند.