بیطرف که پیشتر دو بار ماراتن رأی اعتماد مجلس را تجربه کرده و از آن سربلند بیرون آمده بود، امروز در حالی از راهیابی به کابینه بازماند که به نظر میرسد، میزان آرای مخالف وزیر شدن وی، معنایی فراتر از یک اتفاق سیاسی دارد.
به گزارش «تابناک»؛ از میان گزینههایی که روحانی برای تصدی هفده وزارتخانه دولت دوازدهم به مجلس معرفی کرده بود، تنها یک تن روانه پاستور نشد؛ آن هم فردی که پیشتر حضور در بالاترین سطح اجرایی کشور در کسوت معاون وزیر و وزیر را تجربه کرده و دست بر قضا، برای تکرار همان تجربه به مجلس معرفی شده بود.
در پایان نشست های چند روزه مجلس برای بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی رئیس جمهور برای دولت دوازدهم، حبیبالله بیطرف با 133 رأی موافق، 132 رأی مخالف، 17 رأی ممتنع و 6 رأی باطله از مجموع 288 رأی ماخوذه، نتوانست اعتماد مجلس شورای اسلامی برای حضور در کابینه دولت دوازدهم را دریافت کند.
نیم نگاهی به آرای ریخته شده به گلدان برای بیطرف، کافی است تا دریابیم ترکیب گروههای سیاسی حاضر در مجلس و مسائل جناحی عامل نخست عدم کامیابی وزیر اسبق نیرو نبوده و حتی عدم توفیق وی، نتیجه تشتت آرای سیاسی و پایگاهی بوده است، به گونهای که به تعداد موافقان حضور بیطرف در وزارت نیرو، نمایندگانی مخالف رقم خوردن این اتفاق بودهاند.
برای فهم بهتر ماجرا کافی است در آرای دیگر گزینه های تصدی وزارت خانه های دولت دوازدهم بیندازیم تا دریابیم که نمایندگان مجلس با ترکیب اکثریت فراکسیون امید (اصلاح طلبان)، آرای بسیار چشمگیری برای برخی وزرای با گرایش اصولگرایی به ثبت رساندند؛ اما بیطرف که از جمله گزینههای اصلاح طلب به شمار میآمد، از راهیابی به دولت بازمانده است.
نکتهای که ثابت میکند بیطرف در جلب آرای نمایندگان هم طیف خود موفق نبوده و شکست خورده است. اتفاقی که با توجه به حضور دو دورهای وی در رأس وزارت نیرو در دوران هشت ساله اصلاحات، این باور را به وجود میآورد که کارنامه وی در وزارت نیرو از دید نمایندگان مجلس ناموفق ارزیابی و مانع از اعتماد ایشان به وی شده است.
کارنامه ای که این روزها از دید بسیاری از کارشناسان و مردم هم ناموفق ارزیابی میشود و برخی نقاط منفی آن به شدت مورد توجه قرار گرفته است. از جمله ساخت سدهای فراوان در نقاط مختلف کشور که برخی شان ناموفق ارزیابی میشوند و در دوران اوج گیری بحران آب در کشور، انگشت اتهام بسیاری از کارشناسان و مردم به سمتشان نشانه رفته است.
امثال سد گتوند که میتوانست موجب نادیده گرفتن شدن گرایش های اصلاح طلبی بیطرف توسط نمایندگان هم طیف وی شده و در کمال ناباوری، در نتیجه اقداماتی از جانب بیطرف، به شدت تشدید شد. وقتی وی تصمیم گرفت به جای پذیرفتن انتقادات در خصوص سد سازی یا دست کم ناموفق خواندن برخی سدهای اجرا شده در دوره خود، از سدسازی دفاع کرده و گتوند را سدی با مزیت های فراوان در کنار چند اشکال بخواند و مدعی شود آنچه اشکالات این سد را به وجود آورده، عملکرد دولت احمدی نژاد و بزرگنمایی منتقدان و رسانه ها بوده است!
با این ملاحظات عجیب نیست که میبینیم انتقادات به عملکرد وی در زمان حضور در وزارت نیرو به شدت اوج گرفته و امثال سد گتوند به کلیدواژه پراستفاده مردم در روزهای اخیر تبدیل شود و سرانجام کاری کند که بیطرف با 132 رأی مخالف، از کسب اعتماد مجلس باز بماند؛ رأی مخالفان پرشماری که بی شک در میانشان اصلاح طلبان زیادی نیز حضور داشتهاند.
به این نکات، تغییر نگرش زیست محیطی مردم و به طور خاص، باورهای عمومی در خصوص منابع آب را هم میتوان افزود که بی شک تأثیر بسزایی در مخالفت 132 نماینده مجلس با حضور بیطرف در وزارت نیرو در دولت دوازدهم داشته است. اینکه وزارت نیرو در ذهن مردم از بنگاه ساخت سدهای پرشمار به نهادی که موظف است به سدسازی های بی حساب و کتاب و پرشمار پایان داده و اشکالات موجود در عرصه تصمیمات آبی کشور را رفع کند، تغییر کرده و نمیتوان با تکیه بر رزومه ای مملو از سدهای فراوان، به رأس هرم مدیریتی آن راه یافت.
آنچه در این میان بسیار بااهمیت و جالب توجه است، حضور پررنگ آرای ممتنع و باطله در سرنوشت بیطرف است. 17 رأی ممتنع و 6 رأی باطله ـ که کاش میدانستیم معنایش چیست! ـ که تنها اگر نیمی شان به موافقت از بیطرف به گلدان ریخته میشد، وزیر اسبق نیرو بار دیگر به وزارت خانهای که نامش به تاریخش سنجاق شده باز میگشت؛ بازگشتی که میتوانست توقف بسیار از سدسازی ها در دوران چیتچیان در نتیجه اوج گرفتن بحران بی آبی را پایان داده و اصطکاک ها در این عرصه را به اوج برساند.