من خودم پدر دو فرزند هستم. وقتی دیدن تحمل حتی ناراحتی و اشک فرزندانم رو ندارم، نمی تونم تصور کنم که این پدران و مادران داغدیده، چه عذابی رو تحمل می کنن.
خداوند به همه اونها صبر بده و البته کاش مانند تمام موارد مشابه قبلی، مقصران این حادثه و حادثه مانند این، پشت پیامهای تسلیت و ابراز همدردی های پنهان نشن.
تا کی باید شاهد این دست حوادث غمبار باشیم؟ مشیت الهی و تقدیر به جای خود، اما نمی شه از سهم اهمال و کمکاری و خطای انسانی و مدیریتی هم گذشت.
چرا باید این مسافرت ها که جنبه تفریحی هم داره، در ساعات شب انجام بشه؟ چرا کنترل کامل روی وسیله نقیله، راننده و جاده ها وجود نداره؟
آیا نصب دوربین در جاده ها برای اعمال جریمه کافیه؟ نباید به افزایش ایمنی خودروها و رفع معایت جاده ها پرداخت؟