در حالی که افکار عمومی با انتخاب نشدن وزیر زن در دولت دوازدهم، انتقادات زیادی متوجه عملکرد رئیس جمهور کرد، اکنون اخباری به گوش می‌رسد که حکایت از واکنش مثبت روحانی به انتقادات دارد.
به گزارش «تابناک»؛ با گذشت بیش از یک ماه از شکل‌گیری کابینه دولت دوازهم و در حالی که دو پست کلیدی دولت (وزارت علوم و وزارت نیرو) خالی مانده، اخبار رسیده، حکایت از نهایی شدن انتخاب روحانی برای وزارت علوم دارد؛ انتخابی چند بعدی که می‌تواند انتظارهای عمومی از روحانی را پاسخ گفته و اتفاق جدیدی رقم بزند.
اتفاقی که با درخواست برنامه از دکتر الهام امین زاده، تا حدودی شکل و قوام یافته و به دلایل گوناگون جالب توجه به نظر می‌رسد؛ به ویژه از این روی که انتخاب این حقوقدان و سیاست‌مدار متولد 1343 در شیراز، می‌تواند چند هدف را برای روحانی محقق کرده و بهترین فرجام را برای رئیس جمهور و کابینه‌اش به دنبال داشته باشد.
برای درک بهتر ماجرا، بد نیست کمی به عقب‌تر رفته و مروری بر ماجرای پر چالشی داشته باشیم که از نخستین روز ریاست جمهوری روحانی در دولت یازدهم تا کنون، گریبان وی و کابینه اش را رها نکرده و چه بسا مهم ترین دلیل برای معرفی نشدن وزیر علوم دولت کنونی تا این لحظه باشد.
مسیری که از انتخاب «جعفر میلی‌منفرد» و عدم اعتماد مجلس به وی در سال 92 آغاز شد، به سرپرستی «جعفر توفیقی» در رأس هرم مدیریتی این وزارت خانه رسید، با دوران کوتاه وزارت «رضا فرجی‌دانا» و استیضاح و سپس عزل وی ادامه یافت، به سرپرستی «محمدعلی نجفی»، شهردار فعلی تهران منجر شد و در پایان به وزارت «محمد فرهادی» رسید که ظاهرا از دید رئیس جمهور هم تجربه موفقی نبوده است.
سلسله تغییراتی وسیع که مرورشان برای پی بردن به حساسیت های انتخاب افراد برای مدیریت این وزارت خانه و نگاه موشکافانه مجلس در این انتخاب کفایت می‌کند و معرفی نشدن گزینه روحانی برای سپردن امور این وزارت خانه در دولت دوازدهم تا این لحظه، بهترین متر و معیار برای نشان دادن حساسیت های روحانی در این انتخاب است؛ حساسیتی که حالا با معرفی گزینه احتمالی روحانی برای تصدی این پست، پاسخ گرفته است. این را می‌شود از جامع الشرایط بودن الهام امین زاده برای تصدی این پست دریافت که اگر فرجامش، معرفی وی توسط روحانی به مجلس و رأی اعتماد نمایندگان به وزارت او باشد، همزمان چند هدف را برای رئیس جمهور محقق خواهد کرد؛
1- پاسخ به کلیدی‌ترین انتقاد از کابینه دوازدهم
آنچه انتخاب امین زاده به عنوان وزیر علوم را بیش از هر چیزی با اهمیت جلوه می‌دهد، انتخاب وزیر زن است؛ انتخابی که بسیاری از رأی دهندگان به روحانی، انتظار وقوعش را داشتند، ولی با معرفی هفده گزینه پیشنهادی وی برای تصدی هفده وزارت خانه، به نومیدی منجر شد و موج وسیعی از انتقادات متوجه وی کرد.
انتقاداتی که روحانی در پاسخ به آنها، از تصمیمش برای انتخاب سه وزیر زن و نهایی شدن انتخاب‌هایش سخن به میان آورد و سر بسته، از ممکن نشدن این انتخاب ها و جایگزین کردن آن سه گزینه با سه گزینه مرد سخن گفت تا به نوعی به آن پاسخ گفته و از فشار انتقادات بکاهد و حالا با معرفی امین زاده، پاسخی کامل خواهند گرفت.
2- حضور پررنگ زنان در دانشگاه ها و یک توقع قدیمی
نبود وزیر زن در کابینه در حالی بی توجهی به خواست نیمی از جمعیت کشور تعبیر می‌شد و می‌شود که مدت هاست ترکیب جمعیتی غالب در دانشگاه های کشورمان را زنان شکل داده‌اند؛ وضعیتی که آمارها آن را با نسبت 60 درصدی زنان در دانشگاه های کشورمان به جمعیت 40 درصدی دانشجویان مرد نشان می‌دهند.
این در حالی است که به رغم این برتری عددی چشمگیر و بزرگ، پست های بسیار اندکی در دانشگاه‌ها و وزارت علوم در اختیار بانوان قرار دارد و از این ریو، نگاه ویژه به زنان در این باره، از خیلی پیشتر مورد تقاضای زنان دانشگاهی کشورمان بوده است؛ تقاضایی که به نظر می‌رسد با انتخاب وزیر زن، به یک تیر و دو نشان روحانی با انتخاب امین زاده منجر شود!
3- از دانشگاه بر دانشگاه
اگر یک بار دیگر فهرست افرادی را که در دولت یازدهم بر رأس هرم مدیریتی وزارت علوم کشورمان تکیه زدند، مرور کنیم ـ چه سرپرستان و چه وزرا ـ یکی از نکاتی که جلب توجه می‌کند، حساسیت‌های فراوان جامعه دانشگاهی در انتخاب این وزیر است؛ حساسیتی که البته مورد وثوق رئیس جمهور نیز هست.
این را می‌شود از عدم رضایت نسبی دانشگاهیان از وزارت فرهادی دریافت که در معرفی نشدن وی برای کابینه دولت دوازدهم هم هویدا شد؛ پزشکی که برخی بر این باورند انتخاب خوبی برای وزارت علوم نبود و جز اداره این وزارت خانه برای دورانی کوتاه، عملکرد مثبتی نداشت. موضوعی که درباره امین زاده صدق نمی‌کند، چون وی استاد دانشگاه است و انتخاب وی برای وزارت علوم، از دانشگاه بر دانشگاه محسوب می‌شود، نه از بیرون دانشگاه بر بالاترین جایگاه مرجع آموزش عالی در کشور.
4- تداوم همکاری با روحانی و تلاش نافرجام برای وزیر شدن وی
در روزهایی که روحانی در کانون شدیدترین انتقادات در خصوص انتخاب نکردن وزیر زن در کابینه قرار داشت، یکی از مسائلی که نوک پیکان انتقادات از وی را کند کرد، سخنانی بود که امین زاده بیان کرد. او در آن مقطع از برنامه رئیس جمهور برای معرفی شدن خودش به مجلس به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت دادگستری خبر داد که به نتیجه منجر نشده بود.
اتفاقی که با توجه به بایدهای انتخاب وزیر دادگستری و نقش قوه قضائیه در این انتخاب، بسیاری را قانع کرد و این باور را به وجود آورد که روحانی به تقاضای شکل گرفته برای حضور پررنگ زنان در کابینه‌اش بی توجهی نکرده و تلاش داشته، امین زاده را که به عنوان معاون حقوقی رئیس‌جمهور در دولت قبل همکارش بوده، به سطح وزیر ارتقا دهد؛ اتفاقی که دور از انتظار نیست، با معرفی امین زاده به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت علوم، جامه عمل بپوشد و به تداوم همکاری روحانی و امین زاده منجر شود.
5- گزینه مورد وثوق گروه‌های سیاسی همسو با رئیس جمهور
اما آنچه یکی دیگر از دلایل انتخاب امین زاده به عنوان گزینه روحانی برای وزارت علوم به شمار می‌آید و شانس این گزینه برای گرفتن رأی اعتماد از مجلس را بالا نشان می‌دهد، مواضع سیاسی و سوابق این فرد است. رزومه‌ای که موجب شده گروه‌های سیاسی همسو با دولت از این انتخاب ابراز خرسندی کرده و از هم اکنون رایزنی برای پیوستن امین زاده به کابینه دولت دوازدهم کلید بخورد.
اتفاقی که به نظر می‌رسد دست کم عبور امین زاده، نماینده مجلس هفتم شورای اسلامی از سد مجلس نهم را تسهیل کرده و علاوه بر آن، رضایت توامان اعتدالگرایان، اصلاح طلبان و همچنین اصولگرایان را به دنبال داشته باشد. وضعیتی که برای همه «برد» جلوه خواهد کرد؛ چه رئیس جمهور، چه سیاسیون، چه دانشگاهیان، چه منتقدان دولت و چه زنان.
6- نه به تنش سیاسی و مشکلات مدیریتی
آخرین دلیلی که روحانی را مجاب خواهد کرد امین زاده را به سمت گزینه پیشنهادی وزارت علوم به مجلس معرفی کند، پرهیز از تنش زایی در این حوزه است که با مشی اعتدالی وی نیز همگون است. پرهیز از تکرار تجربه استیضاح و عزل وزیر علوم که تنها تجربه از این دست برای روحانی است.
اتفاقی که با توجه به تجارب مدیریتی امین زاده و سوابق همکاری وی با جناح‌های سیاسی در عرصه های مختلف، احتمال تکرارش بسیار پایین به نظر می‌رسد و از این روی، روحانی را به معرفی این فرد به مجلس ترغیب خواهد کرد؛ انتخابی که می‌تواند هم خیال روحانی را از شکل نگرفتن تنش های سیاسی و مدیریتی در این وزارت خانه راحت کند و هم خیال اصولگرایان و منتقدان دولت را.
